Πέθανε το Σάββατο (14.1.06) στο Νοσοκομείο Σαριτέ του Βερολίνου ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ. Γεννήθηκε το 1951 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ενωσης. Οι γονείς του, Κωνσταντίνος και Ελένη, ήταν μαχητές και οι δυο του ΔΣΕ. Κατάγονταν από το χωριό Αγ. Σώστης Σπερχειάδας του νομού Φθιώτιδας.

Επέστρεψαν το 1961 στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκαν στο χωριό Αγ. Σώστης. Ομως η άσχημη οικονομική κατάσταση του πατέρα του ανάγκασε τον νεαρό Νίκο να μπει από μικρός στη βιοπάλη για να τελειώσει το Γυμνάσιο στη Σπερχειάδα το 1970.

Η οικογενειακή του παράδοση και η μεγάλη του αγάπη στη Σοβιετική Ενωση (δεύτερη πατρίδα του), έβαλαν ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους στην ιδεολογική του επιλογή και στην πολιτική του τοποθέτηση κι αυτό το σφυρηλάτησαν οι δυσκολίες της ζωής του Νίκου στα νεανικά του ακόμα χρόνια.

«Από τη μια η αγάπη στη Σοβιετική Ενωση σαν δεύτερη πατρίδα μου - γράφει ο Νίκος στο βιογραφικό του το Σεπτέμβρη του 1983 - και οι ιστορίες από τους αγώνες του λαού μας που διάβαζα και τις διηγήσεις του Πατέρα μου κι από την άλλη η ίδια η ζωή μ' οδήγησαν σ' αυτόν τον δρόμο που διάλεξα».

Στα χρόνια που πήγαινε στο Γυμνάσιο προσπάθησε να οργανώσει ομάδα της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη στο Γυμνάσιο στη Σπερχειάδα μα η δικτατορία ανέτρεψε τα σχέδιά του γιατί δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία και την αναγκαία στήριξη από μια βάση κομματικής ή λαμπράκικης οργάνωσης. Μετά το Γυμνάσιο, το 1970 πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει, παρακολουθώντας την Ανωτέρα Σχολή Ηλεκτρονικών «Πάλμερ». Παράλληλα, δούλευε στις οικοδομές για να εξασφαλίζει τα έξοδα για τη ζωή του. Οι οικονομικές δυσκολίες τον ανάγκασαν να διακόψει τις σπουδές και το Γενάρη του 1972 κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία με ειδικότητα «Υψηλών Συχνοτήτων Εδάφους». Απολύθηκε το 1974 και ξαναεπιστρατεύτηκε με την επιστράτευση του Ιούλη για να απολυθεί τον Νοέμβρη. Σε όλα τα χρόνια, πριν πάει στρατιώτης ήταν υγιέστατος. Στα χρόνια της δικτατορίας, όταν υπηρετούσε, με απόφαση του NATO (βλέπε Αμερικάνων), έγιναν δοκιμαστικά εμβόλια «κατά της ηπατίτιδας», σε τρεις στρατούς χωρών του NATO, και όπως έγραψε το γερμανικό περιοδικό «DER - SPIEGEL» (1987 ή 1988), μετά τον «δοκιμαστικό εμβολιασμό» εμφανίστηκε σε αρκετούς στρατιώτες ηπατίτιδα Β' που στο σ. Ν.Κ. εκδηλώθηκε το 1986.

Το Γενάρη του 1975 έφυγε για σπουδές στη Γερμανία δουλεύοντας στη «Μερσεντές» και άλλες βιομηχανίες του Μονάχου και του Μπόχουμ. Στο Μόναχο ήρθε σε επαφή και οργανώθηκε το Φλεβάρη του ίδιου έτος σε Οργάνωση Βάσης της ΚΝΕ. Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Το 1976 εκλέχτηκε στο Γραφείο της Περιοχής Βαυαρίας της ΚΝΕ και το '77 μέλος τους Παγγερμανικού Γραφείου της ΚΝΕ, το 1978 μέλος του Γραφείου Περιοχής της Βόρ. Ρηνανίας Βεστφαλίας του ΚΚΕ και από το 1979 περνάει ολοκληρωτικά στο Κόμμα σε διάφορες στελεχικές δουλιές, Γραφείο Γερμανίας κι ως το τέλος μέλος της Κομματικής Επιτροπής Γερμανίας του ΚΚΕ. Συμμετείχε ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος της ΚΟ Γερμανίας σε όλα (εκτός 14ου που ήταν βαριά άρρωστος) τα Συνέδρια του Κόμματος. Το 1983 παντρεύτηκε με τη σ/σα του Φωτεινή Κοκόνη από τη Σιάτιστα Κοζάνης κι έζησαν 23 χρόνια αγαπημένοι. Στα χρόνια της βαριάς του ταλαιπωρίας η σ/σα Φωτεινή συμπαραστάθηκε στο σ/φο της Νίκο αγόγγυστα ως την τελευταία του στιγμή όπως ΠΡΕΠΕΙ σε μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ.