Και είναι υπογραφές, όχι μόνο των αριστερών και των διανοουμένων, που συγκεντρώνουν, εσχάτως, και τις «αρές» του αρχιεπισκόπου, αλλά και όλων εκείνων των σκεπτομένων και προβληματισμένων ανθρώπων, που διαβλέπουν διάβρωση των θεσμών δημοκρατικής λειτουργίας.

Οι καταστάσεις που δημιουργούνται, οι παραληρηματικές «λαοσυνάξεις», η αναντιστοιχία ακόμη και της ψήφου των λαϊκών στρωμάτων, που, στην ουσία, ψήφισαν κατά των συμφερόντων τους, παραπέμπουν στην ομαδική πλύση εγκεφάλου και τη δημιουργία εξαρτημένων αντανακλαστικών.

Η τρίτη κατεύθυνση αφορά στην κύρια στρατηγική της παραπληροφόρησης, που εκπορεύεται από τα κέντρα των διαπλεκομένων συμφερόντων του κεφαλαίου και της πολιτικής έκφρασής τους. Διαπλεκομένων, τα οποία, πολλές φορές, καυτηριάζει οργίλος ο πρόεδρος της Βουλής, όπως και άλλοι, που αορίστως, όμως, περιγράφονται, χωρίς σαφώς να κατονομάζονται και, πολύ περισσότερο, να αντιμετωπίζονται δραστικά.

Επικίνδυνες καταστάσεις, που οδηγούν σε παραλληλισμό προς την παλιά εκείνη «νέα τάξη» του ναζισμού και τις σύγχρονες απομιμήσεις της, που αναφέρονται και στην ύβρη του προπαγανδιστή Γκαίμπελς, κατά της κοινής νοημοσύνης: «Λέγε, λέγε ψέματα, κάτι μένει στο τέλος».

Και παραμένει - αντίθετα - επίκαιρη πάντοτε η φράση του Β. Ουγκώ: «Φωτίστε το κεφάλι του λαού, για να μην το κόψουν οι δήμιοί του, κάποια μέρα».