Οι ισολογισμοί με τα αποτελέσματα των κερδών των μεγάλων εταιριών εμπορίας πετρελαιοειδών, «φωτογραφίζουν» αρκετά ανάγλυφα τους πραγματικούς ενόχους για την αλματώδη άνοδο των διεθνών τιμών πετρελαίου. Αυτούς, δηλαδή, που «φούσκωσαν» τις διεθνείς τιμές πετρελαίου και αύξησαν τα κέρδη τους, φορτώνοντας τα σπασμένα στα λαϊκά νοικοκυριά όλων των χωρών του κόσμου. Ενας από αυτούς που έχουν το «πάνω χέρι» στη διαμόρφωση των διεθνών τιμών πετρελαίου, είναι και ο όμιλος της «Chevron Corp.». Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρία στις ΗΠΑ και μια από τις «5 αδελφές», πολυεθνικές εταιρίες που ελέγχουν στην ουσία την παγκόσμια αγορά πετρελαίου. Η συγκεκριμένη εταιρία ανακοίνωσε πως τα καθαρά της κέρδη για το τρίμηνο Σεπτέμβρης - Δεκέμβρης 2005 ανήλθαν στα 4,14 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα κέρδη αυτά - που προήλθαν από τις τσουχτερές αυξήσεις τιμών στα υγρά καύσιμα και θα τα καρπωθούν οι μεγαλομέτοχοι της «Chevron» (αναλογούν σε 1,86 δολ. ανά μετοχή) - είναι αυξημένα κατά 20% (κοντά στα 700 εκατ. δολάρια) συγκριτικά με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2004.

Αξιόλογα κέρδη αποκόμισαν το 2005 και οι ελληνικές εταιρίες διύλισης και εμπορίας πετρελαιοειδών, οι οποίες - ελέω ελεύθερης αγοράς - επέβαλαν τσουχτερές αυξήσεις στις τιμές όλων των υγρών καυσίμων (βενζίνες και πετρέλαιο θέρμανσης ή κίνησης) αδειάζοντας τα ισχνά πορτοφόλια των εργαζομένων και των οικονομικά ασθενέστερων. Αποτελεί δε κοινό μυστικό, ότι οι τιμές στα υγρά καύσιμα ανέβαιναν στην Ελλάδα και με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και με τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Και οι μεν και οι δε πρόβαλαν στερεότυπα το εξής «επιχείρημα»: «Δε φταίμε εμείς» για την ακρίβεια στα υγρά καύσιμα, αλλά η «άνοδος των διεθνών τιμών πετρελαίου», λόγω απελευθέρωσης της αγοράς εμπορίας πετρελαιοειδών. Οπως επίσης αποτελεί κοινό μυστικό ότι και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, υπερασπίστηκαν και υπηρέτησαν πιστά - σαν κόμματα εξουσίας - την «ελεύθερη αγορά» και τις «ελευθερίες» του καπιταλισμού.

Τόσο όμως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ όσο και οι κάθε είδους θιασώτες του ευρωμονόδρομου και της «παγκοσμιοποίησης», απέκρυπταν ή και παραπληροφορούσαν συστηματικά και συνειδητά τα πλατιά λαϊκά στρώματα ότι «η ελεύθερη αγορά» και οι «ελευθερίες» του καπιταλισμού, είναι αγαθά που προσφέρονται μόνο για τους οικονομικά ισχυρούς (μεγάλες επιχειρήσεις και όσους υπηρετούν το εκμεταλλευτικό σύστημα) και όχι για τους... πληβείους. Για τους εργαζόμενους τα αγαθά αυτά, σε συνθήκες καπιταλισμού, είναι «είδος πολυτελείας». Σε συνθήκες καπιταλισμού, οι εργαζόμενοι είναι ελεύθεροι μόνο (και όχι πάντοτε) να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν ενάντια στις αυξήσεις τιμών, τις μαζικές απολύσεις και άλλα μέτρα που επιβάλλει αυθαίρετα το μεγάλο κεφάλαιο και οξύνουν το πρόβλημα της φτώχειας για τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, όσο κι αν ενοχλεί ορισμένους. Και όσο νωρίτερα συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί του κόσμου, αυτή την κοινή αλήθεια - ότι δηλαδή τα πολιτικά συστήματα που υπηρετούν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο εξασφαλίζουν ελευθερίες μόνο για τους ολίγους (τους κεφαλαιοκράτες) και σκλαβιά για τους πολλούς (τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλιάς)- τόσο καλύτερα για τους ίδιους και ολόκληρη την ανθρωπότητα.