«Ποτέ πια στη δεύτερη ταχύτητα» της ΕΕ... Αυτό είναι, όπως προκύπτει από τις χτεσινές συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς, το κυβερνητικό σλόγκαν, με το οποίο θα «προστάζονται» από δω και πέρα οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα για να επωμιστούν τα βάρη της «εντός ΟΝΕ», πλέον, εποχής.

Στις συναντήσεις που προκάλεσε ο Κ. Σημίτης, με αφορμή τη συνεδρίαση της Συνόδου Κορυφής της επόμενης Δευτέρας, όπου θα επικυρωθεί από τους «15» η είσοδος της Ελλάδας στη «ζώνη του ΕΥΡΩ», προδιέγραψε ουσιαστικά μια μακρά πορεία επιβολής ακόμα βαρύτερων νεοφιλελεύθερων μέτρων. Μέτρα που η κυβέρνηση θα επιδιώξει να επιβληθούν στο όνομα της «διατήρησης» του... επιτεύγματος της ΟΝΕ και της «παραμονής της χώρας στην πρώτη ταχύτητα»...

Σύμφωνα με τα όσα ανακοινώθηκαν από το Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός στις συνομιλίες του με τους πολιτικούς αρχηγούς πιστοποίησε ότι ο «Γολγοθάς» για το λαό θα κρατήσει, τουλάχιστον, για μια δεκαετία ακόμα: Σε «δέκα με δώδεκα χρόνια» κατά τους υπολογισμούς του πρωθυπουργού θα μπορεί να πει η Ελλάδα πως πέτυχε την «πραγματική σύγκλιση» με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ...

Το γεγονός αυτό, πάντως, δεν εμπόδισε τον Κ. Σημίτη να υπάρξει και χτες υπερφίαλος, όσον αφορά τα «ενταξιακά πανηγύρια». «Μπαίνουμε στην ΟΝΕ με το σπαθί μας, μπαίνουμε χωρίς όρους, χωρίς δεσμεύσεις χωρίς πολιτική διαπραγμάτευση» και «κατά τον πλέον πανηγυρικό τρόπο το μέγεθος της επιτυχίας» θα επιβεβαιωθεί στη Σύνοδο Κορυφής, ήταν τα λόγια του...

Η πραγματικότητα, όμως, γύρω από τις δεσμεύσεις που συνεπάγεται για το λαό η είσοδος στην ΟΝΕ, είναι τόσο αμείλικτη, που είναι και πάλι ο ίδιος ο πρωθυπουργός εκείνος που αναγκάζεται να προβεί στις σχετικές ομολογίες. Ετσι, όπως τόνισε χτες, η Ελλάδα θα πορεύεται στο εξής απαρέγκλιτα και πάντα «σύμφωνα με τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας».

Το παραπάνω, σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής, ισοδυναμεί:

α) Με λιτότητα διαρκείας (σ. σ.: «διατήρηση της σταθερότητας στην οικονομία» τη βάφτισε ο Κ. Σημίτης),

β) με επιτάχυνση του ξεπουλήματος και της πλήρους αποσάθρωσης των εργασιακών σχέσεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων (σ. σ.: «επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών» είναι η πρωθυπουργική ορολογία που χρησιμοποιήθηκε), καθώς και

γ) με περιθωριοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων που θα εναποτεθούν στο λεγόμενο δίκτυ ασφαλείας. Δεν πρόκειται παρά για ένα πλατύ δίκτυο... φτώχειας όπου η «ολοκλήρωση του κοινωνικού κράτους» (σ. σ.: φράση του πρωθυπουργού κι αυτή) θα μετουσιώνεται σε... παροχές συσσιτίων προς τα θύματα της ΟΝΕ...

Επ' αυτών είναι σαφέστατες οι αποσαφηνίσεις του ίδιου του πρωθυπουργού. Οπως είπε, όταν μιλάμε για «αμετακίνητη επιδίωξη της κυβέρνησης» εννοούμε: «Απελευθέρωση αγορών», «άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων», «μετοχοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις», «αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος»... Οσο για το Γ` ΚΠΣ, που συνηθίζει να μνημονεύει ο Κ. Σημίτης, θα αποτελέσει το «κεντρικό εργαλείο», όπως το αποκάλεσε, όχι βέβαια για την ικανοποίηση λαϊκών αιτημάτων, αλλά για ακόμα πιο άνιση και άδικη ανακατανομή του πλούτου στους μεγαλοκεφαλαιούχους.

Το κοινωνικό πρόβλημα που γεννά η βαθύτερη πρόσδεση της χώρας στο άρμα του ιμπεριαλιστικού οργανισμού της ΕΕ θα εκφραστεί αντίστοιχα και στο πολιτικό πεδίο. Η «αυτονόητη πολιτική σημασία και διάσταση» που έχει η ένταξη, όπως είπε ο πρωθυπουργός, συνιστά μια επαναφορά της προ εικοσαετίας ομολογίας του Κ. Καραμανλή. Οτι η Ελλάδα, δηλαδή, μπήκε στην τότε ΕΟΚ για «πολιτικούς λόγους». Σήμερα είναι και πάλι προφανές ότι η άρχουσα τάξη της χώρας, μέσα από την ολική ένταξή της στο ευρωενωσιακό σύστημα, θέλει, πέραν της αναβάθμισής της στο πλαίσιο του συντελούμενου ιμπεριαλιστικού πλιάτσικου, να ενισχύσει και την πολιτική της εξουσία στο εσωτερικό της χώρας. Οι διαρκείς αναφορές, επομένως, του πρωθυπουργού στο «επίτευγμα» της ΟΝΕ, δεν είναι παρά η γνώριμη προσπάθεια της άρχουσας τάξης να βαφτίσει την εξυπηρέτηση των στενών ταξικών της συμφερόντων σε «εθνικό συμφέρον».

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στη χτεσινή συνάντηση του Κ. Σημίτη με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς, πέραν της ΟΝΕ, τέθηκε το θέμα της Ολυμπιάδας, όπως και το θέμα της τρομοκρατίας. Για το μεν πρώτο ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι η Ελλάδα «θα είναι πανέτοιμη το 2004» και ζήτησε και πάλι επίδειξη «συναίνεσης» από τα κόμματα για την ευόδωση κι αυτού του... «οράματος». Σε ό,τι αφορά στο θέμα της τρομοκρατίας, ο Κ. Σημίτης είπε και πάλι ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί «με όλα τα μέσα» για την αντιμετώπισή της.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στην ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού δε γίνεται καμία αναφορά στα θέματα «διαπλοκής» που έθεσε στη μεταξύ τους συνάντηση ο Κ. Καραμανλής. Ανάλογη τακτική αποσιώπησης του θέματος ακολούθησε και ο Δ. Ρέππας, ο οποίος όταν ρωτήθηκε σχετικά, περιορίστηκε, στο πλαίσιο μιας κοινότοπης δήλωσης και αφού δήλωσε ότι μπορούν να καταφεύγουν στα αρμόδια όργανα οι ενδιαφερόμενοι, να παραπέμψει στην ανακοίνωση του πρωθυπουργικού γραφείου Τύπου, η οποία, όμως, όπως είπαμε, δεν κάνει καμία μνεία στο θέμα...

Ομως, η υπόθεση του τι ειπώθηκε και τι όχι μεταξύ Σημίτη - Καραμανλή στο τετ-α-τετ που είχαν, αποτέλεσε αφορμή για να υπάρξει χτες το βράδυ ένα γαϊτανάκι διαρροών και υπονοουμένων. Σύμφωνα με τα όσα προέρχονται από το Μαξίμου, ο Κ. Σημίτης, όταν ο αρχηγός της ΝΔ αναφέρθηκε στη «διαπλοκή», απάντησε «κοφτά», λέγοντας ότι «πάντα θα υπάρχουν συμφέροντα στην οικονομία της αγοράς», θέλοντας έτσι - όπως έλεγαν συνεργάτες του - να μην επιτρέψει μια τέτοια συζήτηση. Οι ίδιοι παράγοντες χαρακτήριζαν ενέργεια που «κινείται στα όρια της ανοησίας» την προσπάθεια του Κ. Καραμανλή να «εμπλέξει», όπως έλεγαν, τον πρωθυπουργό σε μια συζήτηση περί «διαπλεκόμενων συμφερόντων» μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Φρόντιζαν, δε, να «καρφώσουν» τον αρχηγό της ΝΔ, λέγοντας ότι προκαλεί απορία το γεγονός ότι «ενώ υπήρξε συναινετικός σε όλα τα θέματα που τέθηκαν στη συνάντηση, στις επίσημες δηλώσεις του επιχείρησε να ανεβάσει τους τόνους»...