Τα παρακάτω παραδείγματα είναι παρμένα απ' τα πρακτικά του διημέρου, που πραγματοποίησε το Νοέμβρη του 1996 η ΓΣΕΕ για την Υγιεινή και την Ασφάλεια των εργαζομένων. Χωρίς κανένα σχόλιο - τι να σχολιάσεις, άλλωστε - τα παραθέτουμε, ακριβώς για να αποδείξουμε το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος, αλλά και τις τεράστιες ευθύνες που έχουν οι κάθε λογής αρμόδιοι απέναντι στο ζήτημα.

Πρώτο παράδειγμα: Χρ. Χατζής, γιατρός Εργασίας και μέλος της ΕΥΑΕ της ΓΣΕΕ

«Στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκε ότι συνιστάται μια επιτροπή απ' το υπουργείο Υγείας για την αντιμετώπιση των Βιομηχανικών Ατυχημάτων Μεγάλης Εκτασης, προκειμένου να εκπονήσει, να δει και να σχεδιάσει τον τρόπο αντιμετώπισής τους.

Η ημερομηνία του εντύπου ήταν 26/4/96. Είχε τα μέλη της Επιτροπής, στα οποία εμφανιζόταν και το όνομά μου, με την ιδιότητά μου σαν μέλος της ΕΥΑΕ της ΓΣΕΕ. Πέρασε λίγος καιρός, δεν είχα καμιά ειδοποίηση, λέω εντάξει λίγο πριν το καλοκαίρι είναι. Ηρθε το καλοκαίρι, λέω τώρα είναι τα μπάνια. Τέλειωσαν τα μπάνια, είπα μέσα μου, τώρα είναι οι εκλογές. Τέλειωσαν οι εκλογές, ανησύχησα. Λέω κάτσε να πάρω κανένα τηλέφωνο, μήπως εγώ είμαι ο ένοχος στην υπόθεση. Από την ημέρα μετά τις εκλογές που προσπαθώ να βρω τον υπάλληλο, από τον οποίο πρέπει να αντλήσω τις πληροφορίες για το εάν έγινε κάποια σύσκεψη, εάν κλήθηκαν και δεν το πήρα χαμπάρι ή δεν ξέρω τι άλλο, ο συγκεκριμένος υπάλληλος - καθ' ύλην υπάλληλος του υπουργείου Υγείας - ποτέ δε βρίσκεται. Και τώρα είμαστε στις 14/11/96»...

Δεύτερο παράδειγμα: Αντώνης Αλεξάνδρου, από την Ομοσπονδία Μηχανικών και Θερμαστών Ελλάδας

«Βρίσκομαι στην Κοπεγχάγη με την Παγκόσμια Ομοσπονδία IMF (Ομοσπονδία Μετάλλου). Στο συνέδριο μίλησε ένας γιατρός Ασφαλείας. Ηταν στην Ινδία, όπου έγινε το ατύχημα στην "UNION CARBITE" (διαρροή αερίου) κι έθαψε 25.000 άτομα - και όχι 2.000 που λένε εδώ πέρα ή 2.500 που γράψανε οι εφημερίδες. Γιατί, μετά 2 - 3 μέρες, πέθανε κόσμος και κοσμάκης. Τι είχε γίνει σ' αυτό το εργοστάσιο; Επρεπε να γίνουν άλλα τρία συστήματα Ασφαλείας, που κοστίζανε όσο ένα καινούριο εργοστάσιο. Το ξηλώνουν το εργοστάσιο αυτό από την Αμερική και το πάνε στην Ινδία, χωρίς να εξασφαλίσουν καν εκεί τα δέκα συστήματα ασφαλείας. Ο γιατρός Εργασίας, ο οποίος ήταν φοβερός άνθρωπος, είχε καταγράψει τα πάντα, ότι έτσι θα γίνει και μια μέρα έγινε. Βγαίνει ο γιατρός Ασφαλείας να τα πει αυτά μετά το γεγονός και η Θάτσερ τον πάει εκεί που δεν ξέρει κι αυτός που πήγε! Και τον ανακαλύψαμε εμείς το '86 - '87 στην Κοπεγχάγη που ήρθε από τη Σιβηρία όπου ήταν πολιτικός φυγάς»...