«Σήμερα δικαιώνονται οι θυσίες μιας ολόκληρης δεκαετίας του ελληνικού λαού και προπαντός των εργαζομένων, οι οποίοι δικαιούνται τώρα να αξιώσουν από την κυβέρνηση να ιεραρχήσει τις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής έτσι ώστε η κοινωνική συνοχή να καταλάβει την πρώτη θέση...». Αυτά γράφει και, μάλιστα, από την πρώτη σελίδα του «Βήματος», ο Ν. Νικολάου. Και το σημειώνουμε, γιατί αποτελεί μια συμπύκνωση της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας αυτών των ημερών.

Το γεγονός, πως οι εργαζόμενοι και ο λαός πλήρωσαν το τεράστιο κόστος της ένταξης στην ΟΝΕ, είναι η μόνη αλήθεια, που υπάρχει στο παραπάνω απόσπασμα. Ολα τ' άλλα είναι ψέματα. Μόνο δικαίωση των θυσιών αυτών δε σημαίνει η ένταξη, αφού το παραμικρό όφελος δεν προβλέπεται για τους εργαζομένους και η παραπέρα ένταση των αντιλαϊκών πολιτικών είναι δεδομένη. Κι όσο για το «δικαιούνται τώρα να αξιώσουν», τι να πούμε... Δηλαδή, αν δεν έμπαινε η χώρα στη ζώνη ευρώ, δε θα το δικαιούντο..;

Υ.Γ. Αλήθεια, μπορεί να μας εξηγήσει ο κ. Νικολάου - με τη δική του λογική, έστω - από πού και ως πού η ολιγαρχία του τόπου δικαιούται να συσσωρεύει αμύθητα κέρδη, όσα χρόνια οι εργαζόμενοι «επωμίζονταν το μεγάλο βάρος της ένταξης», χώρια τις ακόμη μεγαλύτερες προοπτικές κερδοφορίας, που διανοίγονται τώρα μπροστά της;