Ενα από τα μεγάλα οφέλη της ένταξης της Ελλάδας στη ζώνη ευρώ θα είναι η νομισματική σταθερότητα, λένε και ξαναλένε, αυτές τις μέρες, οι κυβερνώντες και οι διάφοροι οπαδοί του «ευρωμονόδρομου». Δεν κάνουν τον κόπο, βέβαια, να εξηγήσουν τι εννοούν. Αρκούνται σ' αυτό και μόνο: Νομισματική σταθερότητα. Αλλωστε ακούγεται ωραία...

Τι έγινε, όμως, στην πραγματικότητα; Απλούστατα, «κλειδώθηκε» η ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ, όσο και με τα άλλα εθνικά νομίσματα, που το «συναποτελούν». Με άλλα λόγια, δηλαδή, παραχωρήσαμε τη νομισματική και συναλλαγματική πολιτική -έναν από τους μηχανισμούς άσκησης οικονομικής πολιτικής- εξολοκλήρου πλέον, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις Βρυξέλλες.

Αραγε, το γεγονός αυτό συνεπάγεται νομισματική σταθερότητα; Το μόνο, που σίγουρα συνεπάγεται είναι πως η δραχμή, πλέον ακολουθεί σταθερά και μονοσήμαντα το ευρώ. Πέφτει το ευρώ, σε σχέση με το δολάριο; Πέφτει και η δραχμή. Ανεβαίνει; ανεβαίνει και η δραχμή. Τίποτε δεν εξασφαλίζει τη νομισματική σταθερότητα. Πολύ περισσότερο, που άλλες δυνάμεις και, κυρίως, η Γερμανική Τράπεζα και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, κανονίζουν την πορεία του ευρώ.