Δεν πρόλαβε καλά - καλά η ελληνική κυβέρνηση να «λανσάρει» το σλόγκαν «Ποτέ η Ελλάδα ξανά στη δεύτερη ταχύτητα» και ο άξονας των ισχυρών της ΕΕ κονιορτοποίησε όλες τις φαιδρότητες περί «ισοτιμίας» των κρατών που συμμετέχουν μέσα στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό.

Οπως ο ίδιος ο Κ. Σημίτης αναγκάστηκε να ομολογήσει τη Δευτέρα, στον πρώτο κιόλας κύκλο των συνομιλιών μεταξύ των «15» οι Σιράκ και Σρέντερ ανακοίνωσαν τη θέση τους ότι στο πλαίσιο της ΕΕ και ενόψει της διεύρυνσής της, υπάρχει, και δικαιούται να υπάρχει, ένας ολιγομελής και εξαιρετικά «σκληρός πυρήνας κρατών - μελών», ο οποίος - στο όνομα της «ενισχυμένης συνεργασίας» - θα αποφασίζει και θα επιβάλλει πολιτικές, ανεξάρτητα από τα συμφέροντα των υπολοίπων.

Φυσικά, μια τέτοια εξέλιξη - η οποία προωθείται να κατοχυρωθεί και θεσμικά στη Διακυβερνητική Διάσκεψη δεν είναι κάτι πρωτοφανές στο πλαίσιο της ΕΕ, αφού ως γνωστόν το καθεστώς των «πολλών ταχυτήτων» είναι δεδομένο στο εσωτερικό της. Το πρωτοφανές είναι ότι το θέμα αυτή τη φορά τέθηκε με τόσο εκκωφαντικό τρόπο στο ανώτατο επίπεδο, δηλαδή σε μια Σύνοδο Κορυφής, γεγονός που αποδεικνύει ότι οι αποφάσεις του γαλλο-γερμανικού άξονα είναι προειλημμένες και, ουσιαστικά, αδιαπραγμάτευτες.

Οπως, μάλιστα, μετέφερε ο Κ. Σημίτης, οι Σρέντερ και Σιράκ εμφανίστηκαν έναντι των υπόλοιπων, ισχυριζόμενοι ότι «δεν πρέπει να μας φοβίζει η έννοια των ταχυτήτων», γιατί «είναι κάτι το φυσικό» σε μια ΕΕ που, όταν θα έχει περί τα 25 μέλη, τότε «θα υπάρχουν αντικειμενικά και διαφορετικά επίπεδα»...

Ο Ελληνας πρωθυπουργός παραδέχτηκε επίσης ότι Γαλλία και Γερμανία ξεκαθάρισαν πως απαιτούν επέκταση του καθεστώτος της «ενισχυμένης συνεργασίας» και θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική και την άμυνα της ΕΕ (ΚΕΠΠΑ) πέραν εκείνων που αφορούν θέματα Δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων. Για το λόγο αυτό οι Σρέντερ και Σιράκ μίλησαν για «γενικότερη εξέταση της πορείας της Ενωσης» απειλώντας πως αν δεν υπάρξει η απαραίτητη «ευελιξία» τότε υπάρχει κίνδυνος να σταματήσει η πρόοδος της ΕΕ.

Από την πλευρά του ο Ελληνας πρωθυπουργός έδειξε πρόθυμος να διευκολύνει όσο μπορεί την ευόδωση των σχεδίων των ισχυρών. Οπως είπε τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι «εταίροι» αποδέχτηκαν ότι το ζήτημα, που ουσιαστικά τέθηκε με την πρόσφατη τοποθέτηση του Φίσερ υπέρ της «ομοσπονδιοποίησης» της ΕΕ, πρέπει να εξεταστεί στη Διακυβερνητική και να διευθετηθεί το Φθινόπωρο, πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ερχόμενου Δεκέμβρη, στη Νίκαια της Γαλλίας.

Ο Κ. Σημίτης χαρακτήρισε, μάλιστα, ως «αναπόφευκτη» αυτή τη συζήτηση, επιπλέον συμφώνησε με την άποψη πως πρέπει να ολοκληρωθεί πριν τη διεύρυνση και ουσιαστικά προδιαγράφοντας τη στάση της κυβέρνησής του δήλωσε: «Είναι σαφές ότι εμείς θέλουμε να προχωρήσει η πολιτική ένωση και εκεί θα κινηθούμε. Εμείς δε θέλουμε να σημειωθεί αδιέξοδο», συμπλήρωσε με νόημα...

Κατά τα άλλα, βέβαια, δεν παρέλειψε ακόμα και τώρα που τα πράγματα καθίστανται κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα για τον τύπο της «δημοκρατίας» που βασιλεύει εντός της ΕΕ, να υποστηρίξει ότι η θεσμοθέτηση της δυνατότητας του «σκληρού πυρήνα» να δρα ανεξέλεγκτα δε συνιστά πλήγμα έναντι των μικρότερων χωρών, οι οποίες βλέπουν έτσι να χάνεται κάθε δυνατότητα υπεράσπισης του ζωτικού τους χώρου. Αντίθετα - κατά τον Κ. Σημίτη - η Ελλάδα δε θα παραιτηθεί από το δικαίωμα του «βέτο» όσον αφορά την εξυπηρέτηση του εθνικού της συμφέροντος. Ενα «βέτο» που, όμως, όπου κι αν έχει απομείνει στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην ΕΕ, τώρα πια παρακάμπτεται ολοσχερώς μετά το δικαίωμα του «σκληρού πυρήνα» να αποφασίζει και να δρα παράλληλα, ακόμα - επαναλαμβάνουμε - και για τα θέματα της ΚΕΠΠΑ...