Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Γ. Καρατζαφέρης διατηρεί τη συνέπειά του απέναντι στο δικομματισμό και την πολιτική εξυπηρέτησης του κεφαλαίου. Σε ομιλία του στο Φάληρο, στις 14/9/2003, αναρωτιόταν από μικροφώνου: «...Γιατί να ψηφίζουμε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αφού δε διαφέρουν σε τίποτε;». Πράγματι, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε τίποτα δε διαφέρουν μεταξύ τους. Οπως, όμως, δε διαφέρει από τους δυο και κάθε άλλο κόμμα, που θέτει σαν στρατηγικό του στόχο τη συμμαχία με τον έναν ή με τον άλλο και, μάλιστα, με κριτήριο το ποιος την επομένη των εκλογών θα ασκεί τη διακυβέρνηση.

Κύριο χαρακτηριστικό του πολιτικού λόγου του Γ. Καρατζαφέρη είναι ο λαϊκισμός. Η εσκεμμένα γενικόλογη πολιτική πρόταση του κόμματός του δεν ξεφεύγει ούτε στο ελάχιστο από τα όρια της διαχείρισης του κυρίαρχου συστήματος. Αντίθετα, στοχεύει στην ενίσχυση της αυταπάτης για τον εξωραϊσμό του, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτή την πίσω πόρτα για την ανάπτυξη εθνικιστικών, αντιδραστικών και ακραία επικίνδυνων για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ιδεοληψιών.

Οι - κατά καιρούς - αντιαμερικάνικες κορόνες του Γ. Καρατζαφέρη αθροίζονται στη δημαγωγική του προσπάθεια να ντύσει με «πατριωτικό» μανδύα την αντιδραστική πολιτική που εκφράζει. Το σύνθημα για «λιγότερη αμερικανοκρατία» είναι παραπλανητικό. Την ίδια ώρα που ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ δεν κρύβει τη συμπάθειά του - και όχι μόνο - στη Μεγάλη Βρετανία και την ιμπεριαλιστική πολιτική της ΕΕ. Επιπλέον, είναι γνωστές οι σχέσεις αμοιβαίας συμπάθειας που διατηρεί με τον Γλύξμπουργκ, (γνωστός ο βίος και η πολιτεία του ως στήριγμα αι υπηρέτης του συστήματος, και εξαντικειμένου εχθρικός για το λαό).

Την περίοδο των εθνικών εκλογών και των ευρωεκλογών που ακολούθησαν, το κόμμα του ΛΑΟΣ έπαιξε με μαεστρία το πιο δυνατό του χαρτί: Την καπήλευση του μεταναστευτικού προβλήματος και των λεγόμενων «εθνικών θεμάτων». Μπορεί σήμερα ο Γ. Καρατζαφέρης να ισχυρίζεται ότι έχει εγκαταλείψει τις «ακραίες θέσεις», αυτό, ωστόσο, ισχύει μόνο για το δημόσιο λόγο του, ο οποίος έχει γίνει πιο προσεκτικός.

Στην ουσία, για το ΛΑΟΣ, οι μετανάστες παραμένουν η κύρια αιτία της υψηλής ανεργίας και της εγκληματικότητας, ενώ η «κριτική» στην ασκούμενη εξωτερική πολιτική χαρακτηρίζεται από στοιχεία μεγαλοϊδεατισμού και σοβινισμού. Λείπει εσκεμμένα κάθε κριτική και αναφορά στις πραγματικές αιτίες (ιμπεριαλιστική πολιτική ΗΠΑ - ΕΕ στα Βαλκάνια, υποδαύλιση εθνικιστικών αντιλήψεων, επεμβάσεις για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας). Παράγοντες, που ευθύνονται αποκλειστικά για την κατάσταση που έχει σήμερα διαμορφωθεί και στο χώρο των Βαλκανίων και που σαν συνέπεια έχει, ανάμεσα σε άλλα, και τη μαζική φυγή εργατικού δυναμικού προς τη χώρα μας. Το ΛΑΟΣ δεν αποκαλύπτει τις αιτίες αυτής της πραγματικότητας γιατί δεν εναντιώνεται στην πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό. Δίνει δε μ' αυτόν τον τρόπο έδαφος στην ανάπτυξη εθνικιστικών αντιλήψεων, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τις συνεργασίες του (Βορίδης κ.ά.).

Η προπαγάνδα του ΛΑΟΣ χαρακτηρίζεται απο μπόλικη δόση λαϊκισμού και δημαγωγίας, που δε θίγει τα ιερά και τα όσια αυτής της πολιτικής. Απλώς καταγράφει τα προβλήματα και τις συνέπειές τους για τα λαϊκά στρώματα.

Για του λόγου το αληθές, από την ίδια ομιλία του Γ. Καρατζαφέρη σταχυολογούμε μερικά ακόμα «ερωτήματα», που ο ίδιος έθεσε στο ακροατήριό του:

«Γιατί να έχουμε τις χειρότερες δημόσιες υπηρεσίες της Ευρώπης, ενώ είμαστε οι βαρύτερα φορολογούμενοι Ευρωπαίοι; Γιατί να έχουμε τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη, ενώ έχουμε το υψηλότερο κόστος διαβίωσης; Γιατί να έχουμε τα ράντζα στα νοσοκομεία και τη χειρότερη νοσοκομειακή περίθαλψη, αφού πληρώνουμε τις εισφορές μας στα Ταμεία; Γιατί να έχουμε κάνει τρόπο ζωής το φακελάκι στους γιατρούς, εφοριακούς και αλλού; Γιατί να μην έχουμε μία αξιοπρεπή σύνταξη για να μη ζητιανεύουμε και να μη βγαίνουμε στους δρόμους; Γιατί οι βουλευτές πρέπει να δουλεύουν μόνο 4 χρόνια για να συνταξιοδοτηθούν και εμείς 35; Γιατί να μην έχουμε καλούς δρόμους, ενώ πληρώνουμε διόδια και τέλη κυκλοφορίας; Γιατί αφήνουμε να σκοτώνουν τα παιδιά μας με τα ναρκωτικά; Γιατί να βγαίνουν βουλευτές από τζάκια και όχι από τα παιδιά του λαού; Γιατί τα παιδιά μας να είναι άνεργα (ανεργία πάνω από 20%, το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη); Γιατί 50 οικογένειες να λυμαίνονται τον πλούτο των Ελλήνων;».

Τί κρύβει εδώ ο αρχηγός του ΛΑΟΣ; Οτι η βαριά λαϊκή φορολογία αποτελεί ένα τρόπο αφαίμαξης λαϊκών εισοδημάτων σε όφελος των επιχειρηματιών και αυτό δε θα καταργηθεί αν δεν καταργηθούν οι επιχειρηματίες και το κράτος τους. Οτι για την αδυναμια των λαϊκών στρωμάτων να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας δε φταίει μόνο το «φακελάκι», αλλά η εμπορευματοποίηση του τομέα υγείας,(αυτό δεν το θίγει ο Γ.Καρατζαφέρης). Ακόμη και αν καταργηθεί το φακελάκι, (που πρέπει να καταργηθεί), πάλι η κατάσταση θα είναι σχεδόν η ίδια για τα λαϊκά στρώματα. Οσο για τους βουλευτές απο τα παιδιά του λαού, πως να εκλεγούν αφού δε μπορούν να συμμετέχουν σ'αυτή την υπόθεση; Το ίδιο το κόστος της προεκλογικής εκστρατείας, η αδυναμία πρόσβασης στα ΜΜΕ, το γεγονός οτι οι μεγαλοεπιχειρηματίες θέλουν τους δικούς τους ανθρώπους στους αστικούς θεσμούς, κάνουν απαγορευτική την εκλογή παιδιών του λαού στο κοινοβούλιο. Δημαγωγεί λοιπόν ο Γ. Καρατζαφέρης. Αλλωστε και ο ίδιος χωρίς αυτά τα μέσα, που τα διαθέτει, τίποτε δε θα μπορούσε να κάνει.

Βεβαίως οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν αποτελούν αποκλειστικότητα του Γ. Καρατζαφέρη. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ανάλογα με το ποιος από τους δυο τη δεδομένη στιγμή βρίσκεται στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, δημαγωγούν με τις οδυνηρές συνέπειες που γεννά στο λαό η πολιτική τους, κατονομάζοντας ο ένας τον άλλο σαν υπεύθυνο.

Επί της ουσίας, ο Γ. Καρατζαφέρης στα δημαγωγικά του ερωτήματα δεν κάνει τίποτε άλλο, παρά να περιγράφει μέρος από τις συνέπειες μιάς πολιτικής που υπηρετεί τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στον οποίο, πράγματι, «50 οικογένειες λυμαίνονται τον πλούτο των Ελλήνων», όπως και ο ίδιος παρατηρεί. Αλλά το ΛΑΟΣ, δεν έχει στόχο του την κατάργησή του.

Η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, τα άθλια μεροκάματα και οι συντάξεις, η ληστρική φορολογία, τα ναρκωτικά, η οικογενειοκρατία στην πολιτική ζωή αποτελούν παράγωγα του καπιταλιστικού συστήματος. Της ταξικής διάρθρωσης της κοινωνίας, όπου η μία τάξη, αυτή των εκμεταλλευτών, ασκεί την εξουσία σε βάρος της άλλης τάξης, της εργατικής τάξης, για την οποία ο Γ. Καρατζαφέρης καμώνεται ότι κόπτεται, κρύβοντας το βαθιά αντιδραστικό και ταξικό πυρήνα της πολιτικής του.

Η επαλήθευση αυτού του συμπεράσματος έρχεται δυο γραμμές πιο κάτω, στην ίδια ομιλία του Γ. Καρατζαφέρη στο Φάληρο. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ισχυρίζεται ότι η κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι και τα φτωχά - κατά κύριο λόγο - λαϊκά στρώματα, μπορεί να αντιστραφεί, αρκεί τα αγαπημένα παιδιά των ΜΜΕ να μείνουν εκτός Βουλής, στις εκλογές ο λαός να ψηφίζει έχοντας το νου του στην Ελλάδα (!) και να καταργηθεί το ρουσφέτι και ο «κομματικός οπαδισμός». Πρόκειται για καλλιέργεια αυταπατών σε τμήματα φτωχών και εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων. Την απόγνωσή τους εκμεταλλεύεται προκειμένου να εγκλωβίσει τη δυσσαρέσκεια τους σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια.

Στο διά ταύτα, ο αντιδραστικός χαρακτήρας της πολιτικής του ΛΑΟΣ αποκαλύπτεται, όταν εκ των πραγμάτων καλείται να τοποθετηθεί σε συγκεκριμένα ζητήματα. Ο Γ. Καρατζαφέρης συμφωνεί με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, βάζοντας σαν «κερασάκι» την πρόταση, αυτά να υποχρεούνται να εγγράψουν δωρεάν και έναν αριθμό απόρων φοιτητών (!). `Η στα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εμφανίζεται υπέρμαχος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην κατασκευή έργων («Ελευθεροτυπία» 13/2/2006), με τη ληστρική για τα λαϊκά στρώματα μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης, αβαντάροντας την απαίτηση του κεφαλαίου να βάλει πιο αποφασιστικά χέρι στην τσέπη των εργαζομένων.

Ενα από τα βασικά εργαλεία αυτοάμυνας του κυρίαρχου συστήματος είναι η εκτροπή της λαϊκής αγανάκτησης, που νομοτελειακά γεννά, στα κανάλια των διαχειριστικού τύπου «λύσεων», ώστε να συγκαλυφθούν οι βαθιά πολιτικές και ταξικές αιτίες των προβλημάτων και να κυριαρχήσει η αντίληψη ότι ο καπιταλισμός μπορεί να δεχτεί διορθωτικές παρεμβάσεις, να εξανθρωπιστεί. Αρκεί οι «θεσμοί» να λειτουργήσουν καλύτερα, κάποιοι «κακοί» κεφαλαιοκράτες και πολιτικοί να φύγουν από τη μέση, να εξυγιανθεί το σύστημα, ακόμα και να αυτοκαθαρθεί.

Πολιτικά κόμματα, φορείς και δημοσιογράφοι έχουν κάνει «παντιέρα» τέτοιου είδους παρεμβάσεις, με αποκλειστικό στόχο, η κλιμακούμενη λαϊκή αγανάκτηση να μη βρει διέξοδο στο ριζοσπαστισμό, να μη στραφεί στη ρίζα του προβλήματος, να μην παλέψει για την ανατροπή του συστήματος που καταπιέζει σήμερα τα λαϊκά στρώματα. Σ' αυτό το καλοστημένο και βαθιά αντιλαϊκό σκηνικό, διεκδικεί πιο ενεργό ρόλο και το ΛΑΟΣ.