Η ΜΝΗΜΗ φέρνει ξανά στο νου σήμερα πως την ερχόμενη Πέμπτη, 23 Φλεβάρη, γιορτάζουμε την ίδρυση της ΕΠΟΝ, που εφέτος συμπληρώνει 63 χρόνια. Είναι μια μοναδική στιγμή, που όσοι έζησαν μαζί της, όσοι τραγούδησαν στις διαδηλώσεις και στις εκδρομές τα φλογερά τραγούδια της, τώρα σε μιαν ιερή προσέγγιση με τη θρυλική νεολαιίστικη οργάνωση κολυμπούν στην απέραντη θάλασσα με ολοζώντανες μνήμες.

ΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ όλα όσα έγιναν τότε στη σκλαβωμένη πατρίδα μας, όταν παρέδωσαν το νικητή στρατό μας στους βάρβαρους καταχτητές, μαζί κι οι άνθρωποι του Μανιαδάκη έτοιμοι παράδωσαν τους κομμουνιστές από τα νησιά, την Ακροναυπλία, τα στρατόπεδα. Παράδωσαν τα κλειδιά και τα αρχεία, αρνούμενοι να τους αφήσουν ελεύθερους για να πάρουν μέρος στον αγώνα, όπως είχαν ζητήσει. Και οι χιτλερικοί τους εκτέλεσαν.

ΕΞΗΝΤΑ τρία χρόνια έχουν περάσει από τότε που πρωτογράφαμε στους δρόμους της Αθήνας της νέας μας οργάνωσης τα συνθήματα, τα φλογερά συνθήματα της ενιαίας μας οργάνωσης, που καλούσε τα νιάτα να πυκνώσουν τις γραμμές της. Ξάφνιαζαν τα θαρραλέα εκείνα μηνύματα, που οι νεολαίοι έγραφαν στους δρόμους της Νεάπολης και στις γειτονιές.

Η ΕΠΟΝ ξεπήδησε μέσα από την πανεθνική ανάγκη της πάλης κατά των ξένων κατακτητών, αλλά και μέσα από τις υπερώριμες πια νεοελληνικές συνθήκες, που διψούσαν για πολιτισμό και πρόοδο. Βγήκε από τη ζωή της νέας γενιάς μέσα στην πιο ηφαιστειακή εθνική εξόρμηση. Δοκιμάστηκε με το αίμα της μέσα στην καθημερινή πάλη. Ρίζωσε στην καρδιά της, γιατί ακριβώς ήταν η δική της οργάνωση.

Η ΕΠΟΝ αντιπάλεψε και κατανίκησε την ηττοπάθεια, το συμβιβασμό τη μοιρολατρική υπομονή, που τότε προπαγάνδιζαν οι δήθεν «σώφρονες», που συνεχώς μας σέρβιραν συστάσεις «φρονιμάδας», με σκοπό να μας ξεστρατίσουν από την αγωνιστική πορεία της ζωής και της λευτεριάς. Εδωσε μάχες για να εξασφαλιστούν τρόφιμα για τα συσσίτια, να σταματήσει η φασιστική τρομοκρατία, μπροστάρης στη μάχη κατά της πολιτικής επιστράτευσης, παρούσα ακόμη στο πανεθνικό ξόδι για τον Κ. Παλαμά.

Η ΕΠΟΝ στάθηκε σ' όλη τη διαδρομή της στενά δεμένη με της νέας γενιάς τα μεγάλα προβλήματα. Βρέθηκε στα εργοστάσια, στα σχολεία, στα Ανώτατα Ιδρύματα, στις γειτονιές, στην ύπαιθρο κι έδωσε για πρώτη φορά τον καινούριο άνεμο της καινούριας ζωής. Ακόμη και σήμερα, σε απόμακρους τόπους και συνοικισμούς, κρατούνται ζωντανές μνήμες και περιστατικά παρουσίας της ΕΠΟΝ.

ΠΥΡΠΟΛΗΣΕ το νου και την καρδιά της νεολαίας η ΕΠΟΝ, που στις φλέβες της έτρεχαν οι πλούσιοι χυμοί μιας μεγάλης αγωνιστικής κληρονομιάς, της ηρωικής ΟΚΝΕ, που τα στελέχη και τα μέλη της έδωσαν πολύτιμη βοήθεια και εμπειρίες, για να αναπτυχθεί σε ρυθμούς θυελλώδικους η ενιαία οργάνωση της ελληνικής νιότης.

ΓΑΛΟΥΧΗΣΕ η ΕΠΟΝ τη νεολαία με τα πιο υψηλά ιδανικά, που συγκλόνισαν τη νέα γενιά της πατρίδας μας. Κι έγιναν δικό της βίωμα. Αρδευσε κατάβαθα την ψυχή της νιότης με τα διεθνιστικά ιδεώδη κι ο νέος ΕΠΟΝίτης βρέθηκε αταλάντευτος μαχητής στην αντιφασιστική μάχη της ανθρωπότητας, μαχητής της λευτεριάς, της ειρήνης, του σοσιαλισμού.

ΘΡΙΑΜΒΙΚΗ ήταν, επίσης, η έξοδος της ΕΠΟΝίτικης γενιάς από τη φοβερή, την πολυαίμακτη δοκιμασία του πολέμου και της χιτλεροφασιστικής σκλαβιάς. Τα ελληνικά νιάτα έφθασαν στην κορυφή της αρετής κι υπερνίκησαν τη φυσική αδυναμία τους, την ηλικία τους. Στάθηκε με αντρίκεια ωριμότητα ψυχής μπροστά στο καθήκον της. Συναγωνίστηκε στη θυσία τους μεγάλους και πλειοδότησαν. Πολέμησε περήφανη, ανυπόταχτη τον εισβολέα, τη ναζιστική ορδή με την πιο απίθανη σοβαρότητα και με την πιο αγνή επίγνωση του σκοπού.

ΣΕ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ τούτη την ώρα της ΕΠΟΝ εκείνες οι μνήμες. Είναι καταγραφές μοναδικές, που ολοζώντανες δίνουν στον καθένα οξυγόνο στις ανηφοριές στη δύσκολη στράτα μας. Να χαιρετίσουμε τους πρώτους συντρόφους, αυτούς που ανταμώσαμε μ' ακρίβεια δευτερολέπτου στους δρόμους της Αθήνας, τον Λεωνίδα, τον Νίκο τον ψηλό, τον Λυκούργο και, φυσικά, την Ηλέκτρα, αξέχαστη πάντα δασκάλα στη δημοσιογραφική μάθηση.

ΔΕΝ μπήκε ποτέ σε μουσειακές προθήκες της ΕΠΟΝ η μεγάλη κληρονομιά. Ο ΕΠΟΝίτης, που κάθισε στα θρανία της ΕΠΟΝ, είναι ο νέος αγωνιστής, που πλάστηκε στους αγώνες και που η προσφορά της γενιάς του αρδεύει πάντα γόνιμα, μαχητικά, την εθνική μας ζωή.

ΕΞΗΝΤΑ ΤΡΙΑ χρόνια από τότε. Γεια χαρά με την ΕΠΟΝ. Γεια χαρά με τα νιάτα του σήμερα, με τα νιάτα της ΚΝΕ. Στους μεγάλους αγώνες, του σήμερα.