Η Ολυμπιακή αιχμαλωσία | Πατριδογνωμόνιο | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η Ολυμπιακή αιχμαλωσία

Ηταν κάποιοι, είναι κάποιοι, κόκκινοι κι αποφασισμένοι που φώναζαν και φωνάζουν, επιχειρηματολογούσαν κι επιμένουν πως η Ολυμπιάδα ήταν η οριστική υποδούλωση της χώρας. Υποδούλωση στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στη σκληρότητα των μεθόδων του στρατοκρατικού ιμπεριαλιστικού σιδερένιου χεριού. Υποταγή σε ορατούς και αόρατους μάνατζερ, που χρησιμοποιούν χώρες με ιστορικό βάθος όπως η δική μας, για να πειραματιστούν επί γεγονότων όπως η Ολυμπιάδα, ώστε να μετρήσουν την αποτελεσματικότητα των νέων όπλων που διαθέτουν, για να υπνώττουν και να χειραγωγούν λαούς που αντιστέκονται.

Ηταν και είναι κάποιοι μέσα και δίπλα από το ΚΚΕ, που χαρακτηρίζονταν από τους ...απέναντι και μια στρατιά «διανοούμενων» αναθεωρητών ως ξύλινοι και συνάμα ακραίοι, όταν έλεγαν βροντερά «όχι» στις φιέστες, στο ντοπάρισμα, στα πολυέξοδα τσιμεντένια ολυμπιακά έργα που σήμερα, φαντάζουν κενοτάφια συμφερόντων της αρπαχτής. Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά κάθε πληγή που ανοίγει και χάσκει απ' τα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά έργα της μαραθώνιας διαδρομής έως το σύστημα ασφαλείας C4Ι, που άνοιξε διάπλατα τις υποκλοπές στον πρώτο μεγάλο ή μικρό αδερφό, αυτοί που περηφανεύονταν για την Ολυμπιάδα απολογούνται. Κι αυτοί που πάλευαν για να μη γίνει, εκτός κι αν άγγιζε έστω και λίγο τη μηδαμινής εμπορικής αξίας γοητεία κι αλήθεια που είχε το δάκρυ του Μίσα, είναι πάλι στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Μαχόμενοι κόντρα στα συμβόλαια που καθημερινά συνάπτονται, αλυσίδα από συνεχείς μικρές φιέστες - ολυμπιάδες για να κρύβονται τα ξεπουλήματα του εθνικού λαϊκού πλούτου. Για να ληστεύεται νόμιμα η αξία και η υπεραξία της εργασίας όλων εκείνων που δεν πήγαν στην Ολυμπιάδα, γιατί δεν είχαν λεφτά για εισιτήρια κι έμειναν μπροστά από τηλεοράσεις αγορασμένες με δόσεις να χαζεύουν ράμπο, επωνύμους και το φάντασμα του Τζέκου...

Σε κάθε «σπίτι» - εταιρία μεγαλοχορηγού της Ολυμπιάδας, σήμερα, ένα χρόνια και κάτι μετά τρέχει μια απεργία πίσω απ' το ποτάμι των αιματηρών απολύσεων. Κάθε σημαιάκι πολυεθνικής που ανεμίστηκε από παιδάκια κι εκόντες άκοντες κλακαδόρους στους δρόμους απ' όπου πέρασε η ...ακριβοπληρωμένη «δάδα», σήμερα συμβολίζει τους δυνάστες της εργατικής τάξης, τους δημίους που ντύθηκαν και στολίστηκαν τότε για ν' ακούσουν το «ευχαριστώ Ελλάντα» που μ' άφησες να σε κουρσέψω τόσο εύκολα...

Σύντροφοι, δεν είμαστε μνησίκακοι και πολιτικοί τοκογλύφοι σαν τα αστικά κόμματα να επιχαίρουμε για τις προειδοποιήσεις που δεν εισακούστηκαν, για το συσχετισμό δύναμης που δεν απέτρεψε τα χειρότερα που τώρα αποκαλύπτει η ξεθωριασμένη γκλαμουριά. Ομως δεν είμαστε, δεν μπορούμε να γίνουμε, και λωτοφάγοι.

Να καμωθούμε πως μπορούμε να αποκόψουμε τα σημερινά χρέη από τις περασμένες ανοχές των συμπολιτών μας που εναπέθεσαν σε δεκαπέντε μέρες διεθνούς παζαριού τις ελπίδες για μια καλύτερη ζωή μετά. Τώρα που το μεγάλο αφεντικό στέλνει μηνύματα στο ...κινητό της χώρας ας κινήσουμε γη και ουρανό για να σηκωθούν στα πόδια τους όσοι πρωταγωνίστησαν στο μύθο μιας Ολυμπιάδας και τώρα καλούνται να πληρώσουν για να κοιμηθούν μια νύχτα ήσυχοι...

ΥΓ: Το Ολυμπιακό υπόβαθρο ενός καλά προμελετημένου εγκλήματος σε βάρος κάθε ατομικού πολιτικού κι ανθρώπινου δικαιώματος σε βάρος του λαού είναι το προοίμιο της ανάλυσης της παγίδας του καζάντεπί που υποσχέθηκαν. Απ' την άλλη Κυριακή, θα δούμε πώς το φάρμακο γίνεται φαρμάκι στο καζάνι της ...επικοινωνίας.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ