Μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική στα πλαίσια των σημερινών «νόμων της αγοράς», των «απελευθερώσεων» και του άγριου ανταγωνισμού; Μπορεί να υπάρξει - έστω και στο ελάχιστο - φιλολαϊκή πολιτική, χωρίς, ταυτόχρονα, να παρθούν σοβαρότατα και αποφασιστικά μέτρα ενάντια στην ασύδοτη λειτουργία και δράση του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών;

Οχι. Αυτή είναι η μόνη απάντηση, που δίνει ο κάθε λογικός -πολύ περισσότερο ο κάθε αριστερός και προοδευτικός - άνθρωπος, που γνωρίζει, στοιχειωδώς έστω, την οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.

Προφανώς, όμως, η ηγεσία του ΣΥΝ δε συμπεριλαμβάνεται στους παραπάνω. Οχι μόνο βλέπει «θετικές δυνατότητες» στη συμμετοχή της δραχμής στη ζώνη ευρώ και το μόνο στο οποίο κάνει κριτική είναι η άνιση κατανομή του κοινωνικού κόστους της ένταξης. Αλλά θεωρεί, επίσης, δυνατό και ρεαλιστικό, να αλλάξει αυτό ριζικά, χωρίς, βέβαια, να «στενοχωρεθεί» το μεγάλο κεφάλαιο.

Σαν να λέμε, θέλει και το σκύλο χορτάτο και το ταψί γεμάτο. `Η, αλλιώς, συνεχίζει να πορεύεται στο δρόμο των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων...