Σήμερα λοιπόν ολοκληρώνεται σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας η συνεδρίαση (ξεκίνησε προχτές) εκπροσώπων του προγράμματος «Δημιουργώντας Πολιτισμικό Κεφάλαιο» («Creating Cultural Capital») του Συμβουλίου της Ευρώπης, γνωστού, εκτός των άλλων και για τις αντικομμουνιστικές «ευαισθησίες» του. «Το ΥΠΠΟ και ο ΟΠΕΠ αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στο πρόγραμμα του Συμβουλίου της Ευρώπης»... «πανηγυρίζει» στη σχετική ανακοίνωση ο ΟΠΕΠ, προσθέτοντας ότι το πρόγραμμα «είναι μια πλατφόρμα επικοινωνίας, ανταλλαγών και διεύρυνσης των εσωτερικών αγορών, της δημιουργικής βιομηχανίας και οικονομίας καθώς και ενίσχυσης των φυσικών προσώπων (καλλιτεχνών, δημιουργών) και των πολιτιστικών φορέων που συμμετέχουν σε αυτό».

Πρόκειται, δηλαδή, για ένα ακόμη «εργαλείο» για τη δημιουργία της «ενιαίας πολιτιστικής αγοράς» και της διεύρυνσης του κεφαλαίου στο χώρο, το οποίο εδώ αναφέρεται ως «δημιουργική βιομηχανία», ενώ είναι περισσότερο γνωστό στους κόλπους της ΕΕ ως «πολιτιστική βιομηχανία», υπέρ της οποίας το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν ταχθεί, τόσο προγραμματικά, όσο και υπερψηφίζοντας κάθε σχετική απόφαση της ΕΕ.

Ο σκοπός του προγράμματος δεν κρύβεται: «(...) μέσω συντονισμένων δράσεων και συνεργασιών ανάμεσα στις συγκεκριμένες χώρες, να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη του ευρύτερου πολιτιστικού τομέα (καλλιτεχνική δημιουργία, πολιτιστική βιομηχανία, πολιτιστικός τουρισμός κλπ), να συνδέσει τον πολιτισμό με την οικονομία και να ενισχύσει την κινητικότητα των καλλιτεχνών και δημιουργών». Είναι φανερό πως εδώ «ανιχνεύονται» όλες οι «περίφημες» καπιταλιστικές «ελευθερίες» διακίνησης: κεφάλαιο, προϊόντα, υπηρεσίες, άνθρωποι. «Ελευθερίες» που, στην προκειμένη περίπτωση, προσβλέπουν στην «ανάπτυξη» του πολιτισμού μέσω της εμπορευματοποίησής του, της ενίσχυσης των πολυεθνικών του χώρου και τη σύνδεσή του με το κεφάλαιο του τουρισμού.

Στόχος όμως δεν είναι μόνο τα κέρδη αλλά και η ιδεολογική χειραγώγηση. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, αναλύοντας το ιδεολογικό υπόβαθρο του προγράμματος (και αποκαλύπτοντας το πόσο σημαντικός τομέας κερδοφορίας είναι ο πολιτισμός), σημειώνει μεταξύ άλλων: «Η νέα οικονομία έχει κληθεί ως πολιτιστική οικονομία, επειδή η κυρίαρχη μορφή της δημιουργίας αξίας πραγματοποιείται στις/και γύρω από τις πολιτιστικές ή δημιουργικές βιομηχανίες. Στη βιομηχανική οικονομία, οι ακατέργαστοι πόροι της παραγωγής είναι το έδαφος, η εργασία και το κεφάλαιο. Ο ουσιαστικός ακατέργαστος πόρος της νέας οικονομίας είναι οι πληροφορίες και η μηχανή του, η οικονομία των πληροφοριών (...) Από τον πυκνά διαμορφωμένο τάπητα των πληροφοριών, που καθορίζει το σύγχρονο κόσμο μας, οι δημιουργικές βιομηχανίες κόβουν, επιλέγουν και δημιουργούν τα μεγαλύτερα κομμάτια του νοήματος. Αυτά (...) δημιουργούν την επιθυμία και επηρεάζουν την επιλογή και τη δράση (...)».

Οι εμπνευστές του προγράμματος προωθούν τη συμμετοχή σ' αυτό όλων των ευρωπαϊκών κρατών, μέσω της σύστασης «πολιτιστικών γραφείων» σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο και «συντονιστικών γραφείων» «στις ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές, που θα απευθύνονται στον κεντρικό διαχειριστικό φορέα». Το ΥΠΠΟ και ο ΟΠΕΠ συμμετείχαν στην τελευταία σχετική συνάντηση στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη στη Νάπολη.

Στη συνάντηση της Αθήνας συμμετέχουν 25 εκπρόσωποι των ΥΠΠΟ στο Συμβούλιο της Ευρώπης, καθώς και εκπρόσωποι διεθνών φορέων και ιδρυμάτων. Ο ΟΠΕΠ, όπως σημειώνει ο ίδιος, «ανέλαβε έναν ρόλο - κλειδί στη συνολική διαχείριση του προγράμματος». Αποκαλύπτεται και έτσι λοιπόν ο πραγματικός λόγος δημιουργίας τέτοιου είδους φορέων.