Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τη θέση του διαγράμματος αυτού του κειμένου, θα δούμε ότι μαύρα κομμάτια έχουν δημιουργήσει ένα συμπαγές τείχος μπροστά στο βασιλιά τους, που είναι σχεδόν απόρθητο.

Στα πλάγια όμως και από τις δύο πλευρές, υπάρχουν ανοιχτοί διάδρομοι, με τα μαύρα να υπερτερούν στην κινητικότητα σε σχέση με αυτή των λευκών, παρά το γεγονός ότι έχουν διατηρήσει ανέπαφη τη δομή των πιονιών τους. Τα λευκά δε βρίσκουν ανοιχτούς δρόμους για να ελιχθούν και να δημιουργήσουν έστω και μια υποτυπώδη επίθεση. Βρίσκονται όλα τα κομμάτια τους στο κέντρο της σκακιέρας αφήνοντας απροστάτευτη την πλευρά της βασίλισσας.

Η επίθεση των μαύρων γίνεται χωρίς δισταγμό και καθυστέρηση πραγματοποιώντας τον τελικό τακτικό συνδυασμό: 1... Πβ2+! 2. ΡχΠ Αα3+! 3. ΡχΑ Βγ3+ 4. Ιβ3 Ιγ4+ 5. ΑχΙ ΒχΒ. Τα μαύρα, θυσιάζοντας απανωτά τρία κομμάτια, πέτυχαν: α) Να διασπάσουν τελείως την αντίπαλη άμυνα. β) Να υποχρεώσουν τον αντίπαλο βασιλιά να βγει «στ' ανοιχτά», έτσι που να είναι ακόμα πιο ευάλωτος. γ) Να κερδίσουν την αντίπαλη βασίλισσα και στη συνέχεια έναν από τους αξιωματικούς των λευκών. Ας δούμε τη συνέχεια της παρτίδας. 6. Αε3; δχΑγ4 7. Ιγ5 Αβ5 8. Ρβ4 Ρε7 9. α4 Αγ6 10. Ρχγ4 Πγ8+ 11. Ρβ4 Αε8 12. γ4 α5+ 13. Ρχα5 Πβ8! 14. Ια6 Πα8 και τα λευκά εγκαταλείπουν γιατί χάνουν και άλλο υλικό φθάνοντας έτσι σε σύντομο ματ. Το λάθος των λευκών ήταν στρατηγικής φύσεως, δηλαδή στη διάταξη των κομματιών που δεν κάλυπταν την αδύνατη πλευρά τους.