Ως «εαρινή επίθεση» στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας της Ευρώπης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η Εαρινή Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο στις Βρυξέλλες. Οι αποφάσεις που αναμένεται να ληφθούν, όπως άλλωστε έχει προαναγγελθεί, αποβλέπουν στην επιτάχυνση και παραπέρα ενίσχυση της μεγάλης πολεμικής επιχείρησης που διεξάγει το κεφάλαιο με όλα τα μέσα κατά των εργαζομένων. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χ.Μ. Μπαρόζο το είπε ξεκάθαρα, χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη σύνοδο ως «ώρα για δράση».

Τα «συνθηματικά» αυτής της επιχείρησης, ακούνε στις λέξεις: «Ανταγωνιστικότητα», δηλαδή παραπέρα αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. «Ενίσχυση της στρατηγικής της Λισαβόνας», δηλαδή κλιμάκωση και συντονισμός της επίθεσης κατά των εργασιακών δικαιωμάτων. «Διασυνοριακές συγχωνεύσεις εταιριών», απόκρουση του «οικονομικού εθνικισμού», δηλαδή επιτάχυνση της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε διεθνικό επίπεδο. «Νομοσχέδιο ντε Βιλπέν», δηλαδή αποψίλωση των νέων από τα εργασιακά δικαιώματα. «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση», δηλαδή αντιασφαλιστική επέλαση διάλυσης σε ό,τι έχει απομείνει από το σύστημα δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης. «Οδηγία Μπολκεστάιν», που προωθεί τη λεγόμενη κινητικότητα των εργαζομένων, δηλαδή την υπό συνθήκες μεσαιωνικής γαλέρας και χωρίς όρια εκμετάλλευση από τους καπιταλιστές της ανθρώπινης εργασίας.

Ολα αυτά δίνουν την εικόνα ενός πολεμικού σκηνικού και συνθέτουν το πεδίο της ταξικής καταιγιστικής και ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου μέσα στο οποίο σήμερα βρίσκονται οι λαοί. Αυτά συμβαίνουν, όλως «τυχαίως», την ίδια ώρα που η Γαλλία συγκλονίζεται από τις κινητοποιήσεις κατά του νόμου ντε Βιλπέν, ενώ στην Ελλάδα, όπως προέκυψε και από τη χτεσινή συνάντηση ΓΣΕΕ και εργοδοτών για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη ελπίδα παρά τον αγώνα τους για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Ενας αγώνας κατά της καταστροφικής, για τη σημερινή και την αυριανή γενιά εργαζομένων, πολιτικής των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν μπορεί παρά να είναι συνολικά ένας αγώνας αντιμονοπωλιακός - αντιιμπεριαλιστικός, που στα πλαίσια της χώρας μας θα είναι κατά της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ συνεπικουρούμενη και από τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Αλλωστε το ΠΑΣΟΚ θεμελίωσε και έστρωσε το έδαφος για να περάσει αυτή η πολιτική. Πρέπει λοιπόν να είναι ένας αγώνας που θα συνδέει τις εργατικές διεκδικήσεις απέναντι στην επίθεση, σε συνδυασμό με την πολιτική πάλη για φιλολαϊκή διέξοδο. Και συστατικό στοιχείο του, πέρα από την αντικυβερνητική δράση, είναι να διαλύσουμε τις αυταπάτες που μπορεί να δημιουργεί το κάλπικο κάλεσμα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου προς τους νέους, να γίνουν «επαναστάτες με αιτία», αλλά και τις αυταπάτες που προσπαθεί να δημιουργήσει ο ΣΥΝ για μια άλλη Ευρωπαϊκή Ενωση.

Τώρα είναι η ώρα για δράση, για αντεπίθεση στην επίθεση της ΕΕ. Για αγώνα μαζικό, ταξικό και συντονισμένο, που θα έρχεται σε πλήρη ρήξη με την πολιτική των μονοπωλίων, με προοπτική την ανατροπή της και την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που θα υπαγορεύεται από τις ανάγκες των εργαζομένων και τα οράματά τους για μια άλλη κοινωνία, όπου η εξουσία δε θα είναι στα χέρια των εκμεταλλευτών τους, αλλά στα δικά τους.