Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δε λέγονται και πράγματα που λέγονται χωρίς να γίνονται. Ο Φλωρίδης είναι θύμα της παραβίασης της πρώτης αρχής.

Εκανε το λάθος να πει αυτά που σχεδιάζει το ΠΑΣΟΚ. Και αυτά δε λέγονται. Απλά, γίνονται. Βέβαια, ο Φλωρίδης έχει τα ελαφρυντικά του. Επεσε θύμα της ολοένα αυξανόμενης «ελευθεριότητας» με την οποία το ΠΑΣΟΚ ομολογεί το νεοφιλελευθερισμό του.

Θεώρησε ότι μια ακόμα ομολογία θα μπορούσε αφ' ενός να λειτουργήσει ως ένα επιπλέον δημόσιο «διαπιστευτήριο» του ΠΑΣΟΚ στην πλουτοκρατία. Αφ' ετέρου, σκέφτηκε ότι μέσα στη γενικότερη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ ο κόσμος της δουλιάς δε θα έπαιρνε «χαμπάρι». Εχει συμβεί με μια σειρά τοποθετήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Εκεί την «πάτησε». Γιατί κάτι τόσο ακραίο, όπως η απελευθέρωση των απολύσεων, δύσκολα κουκουλώνεται.

Ετσι, ο Φλωρίδης αποπέμφθηκε. Οχι γι' αυτά που είπε. Αλλά επειδή τα είπε. Οχι γιατί δεν εξέφρασε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αλλά γιατί την ομολόγησε...