Η ταινία του Φιλίπ Γκαρέλ «Συνήθεις Εραστές» είναι, αναμφισβήτητα, μια πλούσια και εξαιρετικού γούστου όαση, μέσα στον άλογο, ανελέητο και κακόγουστο βομβαρδισμό της κινηματογραφικής εικόνας στον οποίον ζούμε. Οσες ιδεολογικές διαφωνίες και αν εκφράσεις, και υπάρχουν αρκετές, θα παραδεχτείς πως οι δημιουργοί της ταινίας είναι σοβαροί άνθρωποι. Και καλλιτέχνες!

Οι «Συνήθεις Εραστές» είναι, πράγματι, μια ερωτική ταινία, όπως υποδηλώνει, άλλωστε, και ο τίτλος της. Ερωτική με την πλατιά έννοια της λέξης. Οι ήρωές της είναι εραστές ερωτικοί, εραστές της ιδεολογίας, εραστές της τέχνης, της επανάστασης, της ζωής, τελικά. Οι «Συνήθεις Εραστές» είναι ένα πορτρέτο της γαλλικής (και όχι μόνον) νεολαίας του 1960-1970. Με κορμό τα γεγονότα (και τα αποτελέσματα) του Μάη του '68. Πρόκειται για μια γοητευτική ταινία γεμάτη νοσταλγία.

Η αδυναμία των «Εραστών» βρίσκεται στην έλλειψη ανάλυσης των ιστορικών, αλλά και των προσωπικών γεγονότων. Η καταγραφή είναι απόλυτα πετυχημένη. Η αποστασιοποιημένη από την εύκολη συγκίνηση σκηνοθεσία, η θαυμάσια ασπρόμαυρη φωτογραφία, η αναβίωση της εποχής, οι χαρακτήρες, τα κοστούμια, οι χώροι, τα αντικείμενα, είναι όλα εξαιρετικά προσεγμένα και απολύτως πιστά στο χώρο και στο χρόνο. Εχεις την αίσθηση πως πρόκειται για ντοκιμαντέρ και όχι για επινοημένη ιστορία. Η σοβαρή, όμως, πολιτική ερμηνεία των ιστορικών και των προσωπικών γεγονότων, η απαραίτητη πολιτική ερμηνεία, αφού έχουμε να κάνουμε με την ιστορία, απουσιάζει. Τη θέση της παίρνει ένας ρομαντικός νοσταλγικός συναισθηματισμός. Ο οποίος, όπως είναι φυσικό, εμποδίζει το θεατή να αναζητήσει τα αίτια του ξεσηκώματος αλλά, και κυρίως, τα αίτια της πτώσης. Τον εμποδίζει να βγάλει τα απαραίτητα πολιτικά και ιστορικά συμπεράσματα.

Οι δημιουργοί της ταινίας υποκύπτοντας στη γοητεία του ξεσηκώματος αρκέστηκαν σε αυτό. Και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, έστω και αν δεν είναι στις προθέσεις τους, να οδηγήσουν τον ανώριμο πολιτικά νεαρό θεατή στην απογοήτευση. Να τον οδηγήσουν στο συμπέρασμα πως «τελικά δε γίνεται τίποτα»! Ο πολιτικά ενήμερος θεατής, όμως, έχει να κερδίσει. Γιατί η ταινία του προσφέρει όλα τα απαραίτητα στοιχεία, για να κάνει εκείνος τους χρήσιμους συλλογισμούς του.

Παίζουν: Λουί Γκαρέλ (γιος του σκηνοθέτη), Κλοτίλντ Χέσμε, Ερίκ Ρουλιάτ.