κάποτε τελειώνουν
Οταν ο ίδιος ο Τύπος του μεγάλου κεφαλαίου δηλώνει πως είναι επιλογή τους ο Πρόντι, γιατί μπορεί καλύτερα από τον «Καβαλιέρε» να προωθήσει τις «μεταρρυθμίσεις». Οταν αυτοί οι ίδιοι σου λένε πως το πάλαι ποτέ Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, σήμερα ως «Δημοκράτες της Αριστεράς», χρεώνεται με συγκεκριμένη αποστολή για τη σωτηρία του κεφαλαίου, ποιος εργάτης μπορεί να πανηγυρίζει γιατί ο βούρδουλας θα είναι «δημοκρατικός»;
Οταν ακόμα και οι ντόπιοι έντυποι εκφραστές του κεφαλαίου διακηρύσσουν πως περιμένουν από το κάθε «ΠΑΣΟΚ» και την όποια «Δημοκρατική Αριστερά» πολλά περισσότερα απ' όσα μέχρι τώρα έχουν δώσει ως «αξιόπιστη και εφαρμόσιμη λύση» εντός του καπιταλισμού, ε, πρέπει να 'ναι εντελώς ακατοίκητο το μυαλό που θα στηρίξει ελπίδες σε τέτοια τσιράκια.
Οταν όλα σου λένε πως το παιχνίδι των εκλογικών μετατοπίσεων μέχρι τώρα ακόμα παίζεται «εντός των τειχών» της καπιταλιστικής μάντρας, ότι, δηλαδή, η όλη μετατόπιση δεν ξεφεύγει απ' αυτό που έχει κατοχυρωθεί ως δεξιά πολιτική, ε, είναι καιρός να αρχίσεις να το βλέπεις και λίγο αλλιώς...
Συνιστά μεγάλη μετατόπιση αυτό το «αλλιώς»; Ναι, αλλά δεν έχεις άλλη επιλογή, αν θέλεις να 'σαι συνεπής με το όποιο κλάμα σου για τα δεινά που φορτώνεσαι από την κάθε απόχρωσης δεξιά πολιτική. Τι να κάνουμε; Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει το παραμύθι των «προοδευτικών διεξόδων», οι οποίες έχουν μία και μόνον αποστολή: Να εξασφαλίζουν «εν εργασιακή ειρήνη» περισσότερα και ανεμπόδιστα κέρδη στο κεφάλαιο.