«Πολύ φοβάμαι ότι γίνομαι κουραστική και ρουτινιάρικη, επαναλαμβάνοντας μια εκτίμηση που δεν μπορώ να την αποφύγω αυτή τη στιγμή, ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο κόμματα, ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ, που κλιμακώνεται και οξύνεται, είναι επικίνδυνη για το λαό, γιατί αποπροσανατολίζει, μπερδεύει, θολώνει συνειδήσεις, αλλά είναι και ασήμαντη με την έννοια -εμείς το λέμε απερίφραστα - ότι ασήμαντα ζητήματα και ασήμαντες διαφωνίες χωρίζουν τα δύο κόμματα, όσον αφορά τη ζωή, τη δουλιά και τα δικαιώματα του λαού». Με την επισήμανση αυτή, που αποδεικνύει το πραγματικό περιεχόμενο της «αντιπαράθεσης» ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ, άρχισε την ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή για τα θέματα της οικονομίας.

Εξειδικεύοντας την κριτική στα δύο κόμματα τόνισε χαρακτηριστικά:

«Ο πρωθυπουργός μίλησε πολύ συγκεκριμένα, στα πλαίσια βέβαια μιας μισάωρης ομιλίας, για το τι έκανε και τι θα κάνει η κυβέρνηση. Ακούγοντας προσεκτικά την ομιλία έχω να πω ότι το 80% αυτών που είπε αναφέρεται στην πολιτική απέναντι στους μεγάλους και ισχυρούς επιχειρηματίες. Αυτό ήταν.

Αναφέρθηκε και στους μικρομεσαίους, για μέτρα που παίρνονται για 4.500 μικρομεσαίους. Και μάλιστα αυτά τα μέτρα που παίρνονται, παίρνονται μέσω των τραπεζών. Οι τράπεζες, δηλαδή, έχουν όλο το πακέτο του ελέγχου των επιχορηγήσεων, τα πάντα σε σχέση με τους μικρομεσαίους.

Οκτακόσιες χιλιάδες είναι οι αυτοαπασχολούμενοι σήμερα στην Ελλάδα, τους οποίους θα μπορούσε να κατατάξει κανείς ανάμεσα στους εργατοϋπαλλήλους, στους μισθωτούς και σ' αυτούς που εμείς τους λέμε αστική τάξη, με όλα τα τμήματα που έχουν. Η πολιτική που ακολουθείται για τους μικρομεσαίους και επί ΠΑΣΟΚ αλλά και σήμερα αφορά όσους έχουν μέχρι διακόσιους πενήντα εργαζόμενους. Μα, με τα μεγέθη της Ελλάδας, αυτοί που έχουν ανάγκη και που είναι πάνω από το 90%, δεν έχουν πάνω από δύο-τρεις εργαζόμενους. Να σημειωθεί πως τα στοιχεία που δόθηκαν τώρα στη δημοσιότητα από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία δείχνουν ότι και με την αλλαγή του ωραρίου και εκεί που εφαρμόζεται το καινούριο ωράριο, δεν έγινε αύξηση της απασχόλησης. Επομένως, οι μικρομεσαίοι στην Ελλάδα, η μεγάλη πλειοψηφία, το 90% δεν έχει να λάβει τίποτα από αυτά τα μέτρα που αποφασίζει η κυβέρνηση».

«Ακουσα τον Γ. Παπανδρέου. Ακούγοντάς τον, του βάζω δύο τίτλους: Αντικεφαλαιοκράτης και αντιεργοδοτικός. Πάρα πολλές φορές μίλησε για την πολιτική της κυβέρνησης, που ευνοεί την κεφαλαιοκρατία και την εργοδοσία. Κοιτάξτε, κύριε Παπανδρέου, την ίδια ώρα χαιρετίσατε την αύξηση των 77 λεπτών τη μέρα. Αυτός ο αντικεφαλαιοκρατισμός σας μέχρι εκεί φτάνει; Τη στιγμή που ξέρετε πολύ καλά ότι τα κέρδη το 2005 στις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις αυξήθηκαν κατά 35%, στις τράπεζες κατά 118%, η δανειακή επιβάρυνση των νοικοκυριών κατά 35%, χαιρετίσατε την κάτω από το ένα ευρώ αύξηση, το 3,5% το χρόνο, που είναι ονομαστική αύξηση και στην ουσία οδηγεί στη μείωση των πραγματικών αποδοχών των εργαζομένων. Να σας πω, κύριε Παπανδρέου; Και η 8ετία σας να ήταν λαμπρή, μου αρκεί αυτό το 0,77 ευρώ που χαιρετίσατε. Αυτό, τουλάχιστον εμένα, μου αρκεί. Δε χρειάζεται τίποτε άλλο».

Βεβαίως, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Η Νέα Δημοκρατία, η οποία επί οκτώ χρόνια, ως αντιπολίτευση, κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ, διατήρησε όλους τους νόμους και το θεσμικό πλαίσιο που άφησε το ΠΑΣΟΚ. Το επαύξησε. Και, βεβαίως, το χειροτερεύει. Και το ΠΑΣΟΚ, όμως, να έρθει στην κυβέρνηση, η ίδια ρότα θα συνεχιστεί. Για παράδειγμα, όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό εφαρμόζει τις ενοποιήσεις, εφαρμόζει το νόμο του ΠΑΣΟΚ. Εντάξει, θα προσθέσει, θα αφαιρέσει. Φαίνεται πως για τη ΝΔ δεν ήταν κακό το έργο του ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία τηρεί - και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση - τα πάντα. Ολο το θεσμικό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ έμεινε απείραχτο. Αυτή είναι η ουσία.

Ο κ. Παπανδρέου διαμαρτύρεται. Στο Λαύριο τα είπε καθαρά. Τα ακούσαμε. Εντάξει, σας παρεξήγησαν στο Λαύριο. Ο κ. Πολεμαρχάκης, στενός σας συνεργάτης και ο οποίος μιλάει εκ μέρους σας, μίλησε καθαρά για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στην "ΗΜΕΡΗΣΙΑ". Επίσης, είδαμε και την πρόταση του κ. Βενιζέλου για κάλυψη εργοδοτικών εισφορών από το κράτος για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", όπως και την πρόταση του κ. Πάγκαλου για ανασφάλιστη εργασία. Θα μου πείτε, αυτές είναι δηλώσεις στελεχών. Ξέρουμε πώς γίνεται με τα κόμματα εξουσίας. Τα στελέχη προετοιμάζουν το έδαφος, σφυγμομετρούν την κοινή γνώμη. Εδώ το κάνουν και οι κυβερνήσεις. Μάλιστα, η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το έκανε συστηματικά αυτό. Διέρρεε τα προσχέδια, σφυγμομετρούσε την κατάσταση και ανάλογα, σαν τον Χότζα, έβγαζε και κάτι. Την ουσία την άφηνε.

Αλλα παραδείγματα: "Μετοχοποίηση" είπατε εσείς την "ιδιωτικοποίηση", "αποκρατικοποίηση" την έλεγε η Νέα Δημοκρατία. Παλαιότερα την είχατε πει και "κοινωνικοποίηση", για να θυμίζει σοσιαλισμό. Δρομολόγησε το ΠΑΣΟΚ την ιδιωτικοποίηση στον τραπεζικό τομέα, της ΕΤΒΑ, της ΓΕΝΙΚΗΣ; Εδωσε μερίδιο της ΕΘΝΙΚΗΣ; Η Νέα Δημοκρατία ολοκληρώνει σήμερα. Ξεκίνησε τις συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα το ΠΑΣΟΚ; Αττική Οδός, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, κλπ. Η Νέα Δημοκρατία τις επεκτείνει παντού, ακόμα και στα σχολικά κτίρια... Στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας ποιος έκανε την πρώτη απελευθέρωση; Ο συνεταιρισμός του Λάτση με τα ΕΛΠΕ πότε έγινε; Και η Νέα Δημοκρατία βεβαίως προχωρά ακάθεκτη.

Επομένως, η διαφορά σας δεν είναι η πολιτική απέναντι στην κεφαλαιοκρατία. Και εν πάση περιπτώσει, ένας μπορεί να έχει όραμά του τον κ. Σιράκ και τον κ. Βιλπέν, άλλος να έχει τον κ. Μπαρόζο, άλλος να έχει τον κ. Πρόντι και άλλος να έχει τον κ. Σαρκοζί. Δεν έχει σημασία. Οι εργασιακές σχέσεις είναι εργασιακές σχέσεις. Το ασφαλιστικό σύστημα είναι ασφαλιστικό σύστημα. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ιδιωτικοποιήσεις.

Αλλες διαφορές: "Μη κρατικά", λέει ο ένας, "ιδιωτικά", λέει ο άλλος. Επίσης, "μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επενδύσεις των επιχειρηματιών". "Οχι" - λέει ο κ. Παπανδρέου - "γι' αυτές που είναι πραγματικές επενδύσεις". Και η διαφορά τους είναι 200.000.000 ευρώ, δηλαδή ένα επίδομα θέρμανσης. Τέτοιες διαφορές υπάρχουν. Και η συγκυρία τις δημιουργεί. Εν πάση περιπτώσει, εμάς δε μας ενδιαφέρει. Εχετε, λοιπόν, αποχρώσες ενδείξεις διαφορών».

Αναφερόμενη στην ουσία της οικονομικής πολιτικής η ομιλήτρια τόνισε: «Για εμάς κριτήριο για το πού πάει η οικονομία δεν είναι ούτε τι λέει η Ευρωπαϊκή Ενωση ούτε τι λέει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα ούτε τι λέει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ούτε, αν θέλετε, το κύρος της Ελλάδας απέναντι στον Τρισέ και δεν ξέρω σε ποιον άλλο. Αυτά είναι δικά σας κριτήρια.

Για εμάς κριτήριο είναι το δικαίωμα στη δουλιά για όλους, οι μισθοί που φθάνουν για να ζήσεις και όχι να επιβιώνεις όπως όπως ή να είσαι φτωχός, ο ελεύθερος χρόνος, η δωρεάν Κοινωνική Ασφάλιση, η Παιδεία, η Υγεία, η κοινωνική πολιτική, το δικαίωμα στέγασης σε ανθρώπινες συνθήκες και με αντισεισμική προστασία, το δικαίωμα στην αναψυχή. Για να πάει κάποιος πια καλοκαιρινές διακοπές, πρέπει να πάρει δάνειο, το οποίο τελικά δεν το χρησιμοποιεί γι' αυτό το λόγο.

Αυτά δεν έγιναν τώρα. Ούτε τα τελευταία δύο χρόνια ούτε τα τελευταία δέκα χρόνια. Πρόκειται για μία πορεία όπου κάθε χρόνος είναι χειρότερος από τον προηγούμενο.

Εμείς λαμβάνουμε υπόψη - πέρα βέβαια από το κύριο, τις κοινωνικές σχέσεις και, για να το πω καθαρά, την ταξική εκμετάλλευση - και άλλα πράγματα: Τι παράγεται σε αυτόν τον τόπο, ποιες είναι οι αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας. Αυτό δε μας είναι αδιάφορο.

Βεβαίως, εμείς το συνδέουμε με το ζήτημα της ιδιοκτησίας, της εξουσίας, αλλά, εν πάση περιπτώσει, ανεξάρτητα και από αυτό, μας ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα. Χρόνια έχουμε να ακούσουμε συζήτηση πάνω σ' αυτό το θέμα: Ποιες είναι οι αντικειμενικές αναπτυξιακές ικανότητες.

Ακούγαμε, παραδείγματος χάριν, επί οκτώ χρόνια ότι η Ελλάδα θα μπει στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, στο κλαμπ των ισχυρών. Δεν μπήκε, αλλά θα άλλαζε και τίποτα όσον αφορά τη θέση της; Της Ελλάδας; Ναι. Της πλουτοκρατίας; Ναι. Των εργαζομένων; Οχι.

Παρ' όλα αυτά και η κυβέρνηση του κ. Σημίτη κατάφερε αρκετά πράγματα. Ενα σημαντικό τμήμα των Ελλήνων επιχειρηματιών αναβαθμίστηκε στην Ευρώπη. Και υπάρχουν Ελληνες επιχειρηματίες μέσα στους πεντακόσιους πρώτους της Ευρώπης και μάλιστα με διεθνή δράση. Στο σκληρό πυρήνα πάντως δεν μπήκε.

Ο κ. Καραμανλής είναι πιο προσγειωμένος; Αλλάζει τις ορολογίες; Δεν ξέρω. Οταν βρισκόμαστε προς Ανατολάς λέμε: "Ε, εσείς Ανατολίτες, είμαστε η πύλη προς τη Δύση". Οταν είμαστε προς τη Δύση λέμε: "Ε, εσείς οι Δυτικοί, είμαστε η πύλη προς Ανατολάς". Δηλαδή, ένας λαός-θυρωρός, που θα ανοιγοκλείνει την πόρτα στα κεφάλαια, στους επιχειρηματίες, στα εισαγόμενα προϊόντα με τρόπο ορμητικό και χειμαρρώδη.

Ξέρω ότι λέγοντας αυτά θα μας κατηγορήσετε ότι είμαστε του εθνικού απομονωτισμού. Ακριβώς επειδή ζούμε σε συνθήκες διεθνοποίησης, έχει πολύ μεγάλη σημασία τι παράγεται σε εθνική βάση. Βεβαίως, εμείς προσθέτουμε: Από ποιον παράγεται και για ποιο σκοπό; Ας το αφαιρέσω αυτή τη στιγμή, μέσα στις συνθήκες που μιλάμε και στο Κοινοβούλιο. Αυτά τα λύνουμε σε άλλα επίπεδα και πεδία. Αλλά μας ενδιαφέρει.

Ενα παράδειγμα: Η Ελλάδα έχει διατροφική εξάρτηση. Αυτό έχει να κάνει με το λεγόμενο καταμερισμό εργασίας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης - και όχι μόνο - στην αγροτική παραγωγή.

Αλλο παράδειγμα: Γιατί στην Ελλάδα οι λεγόμενοι παραδοσιακοί κλάδοι της μεταποίησης πρέπει να έχουν καθοδική πορεία; Οι κλάδοι της μεταποίησης αφορούν ρούχα, αφορούν επεξεργασία τροφίμων, αφορούν έπιπλα, αφορούν τα πάντα. Και είναι καθαρό. Δεν είναι ότι στην Ελλάδα δεν μπορούμε να παράγουμε καλά και φτηνά προϊόντα. Βεβαίως μπορούμε. Αυτό δεν είναι σχετικό;

Βέβαια, θα πάρεις το σύνολο. Αυτή, παραδείγματος χάριν, η διατροφική και γενικότερα η εξάρτηση της Ελλάδας από τα εισαγόμενα προϊόντα είναι ή δεν είναι πρόβλημα; Εχει ή δεν έχει σχέση με το έλλειμμα του εμπορίου; Εχει ή δεν έχει σχέση με τη συγκέντρωση των τομέων του εμπορίου, των τροφίμων και άλλων, στα χέρια λίγων; Εχει ή δεν έχει σχέση με τη μονοπώληση της αγοράς; Εχει ή δεν έχει σχέση και με τις τιμές και με την ποιότητα, θα λέγαμε εμείς, των προϊόντων; Και το κυριότερο, έχει ή δεν έχει σχέση με την ανεργία και με τα συντριπτικά χτυπήματα που δέχονται σήμερα οι μικρομεσαίοι;

Κρίνεται, λοιπόν, από ένα σύνολο συνδυασμένων παραγόντων το αν με συμφέρει να παράγω κάτι στην Ελλάδα ή αν με συμφέρει να το φέρω απέξω. Δεν κρίνεται μόνο από το ένα λεπτό πάνω, ένα λεπτό κάτω στην τιμή. Πρέπει να πούμε βεβαίως ότι μια σειρά από αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας δεν παίρνουν ώθηση. Αυτό δεν είναι γιατί δε συμφέρει, αλλά γιατί δε συμφέρει τον καταμερισμό του ευρωενωσιακού κεφαλαίου».

«Εδώ θα ήθελα να προσθέσω το εξής: Ακούμε από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα - εμείς βεβαίως έχουμε μία εντελώς διαφορετική άποψη - ότι τώρα πια ζούμε την πρόκληση της "παγκοσμιοποίησης". Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Τώρα πια δεν μπορούμε να μιλάμε για εθνική βάση και παραγωγή σε εθνική βάση.

Κατ' αρχήν, μόνο να δει κανείς την εσωτερική εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και τη διεθνή εικόνα, θα δει ότι τα ιστορικά όρια της εθνοκρατικής οργάνωσης δεν έχουν ξεπεραστεί. Πότε θα ξεπεραστούν; Εγώ λέω ότι θα ξεπεραστούν. Το πότε; Ούτε ο Ιούλιος Βερν το ξέρει. Πρέπει να σου δώσει κάποια στοιχεία η πραγματικότητα για να φτιάξεις σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Πάντως, η εθνική βάση υπάρχει.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Δεν υπάρχει πολυεθνική - για να την πούμε έτσι - που να μην είναι εθνική, που να μην έχει έδρα σε μία χώρα. Απόδειξη γι' αυτό είναι το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Γιατί παραδοσιακά, αν θέλετε, πριν ακόμα συγκροτηθεί το ελληνικό κράτος, η εμπορική ναυτιλία και ο κορμός της ήταν έξω από την ελληνική επικράτεια, όπως διαμορφώθηκε. Και, όμως, ένα μέρος του εφοπλιστικού κεφαλαίου αισθάνεται την ανάγκη να έχει εθνική βάση. Δεν το παίρνει να φύγει από την Ελλάδα. Πείτε μου μια πολυεθνική που δεν έχει εθνική βάση.

Οι διαφωνίες που υπάρχουν μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι διάφοροι προστατευτισμοί που μπαίνουν, οι απαγορεύσεις, οι παρεμβάσεις είναι απολύτως φυσιολογικά πράγματα και για τα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απλώς, την ελευθερία τη θέλουν στη βαρβαρότητα για την αρπαγή των κατακτήσεων, για τους πολέμους, για το πέρασμα των στρατών από τη μια χώρα στην άλλη, για διάφορα τέτοια πράγματα.

Η εθνοκρατική οργάνωση δεν έχει ξεπεραστεί. Και έχετε πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, ακριβώς διότι όλα αυτά τα θέματα τα έχετε υπονομεύσει. Τα μόνα που συγκεντρώνουν την προσοχή σας στην Ελλάδα είναι η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές και τα διάφορα δίκτυα. Εκεί δίνετε βάρος. Και το ΠΑΣΟΚ το είχε ως στοιχείο και η Νέα Δημοκρατία το λέει επίσημα στην πολιτική της ότι θέλετε να διευκολύνετε τον εξαγωγικό προσανατολισμό των κεφαλαίων των επιχειρήσεων.

Εχουμε αύξηση; Βεβαίως έχουμε αύξηση και μεγάλη κερδοφορία στα Βαλκάνια και όχι μόνο. Οι τράπεζες έχουν και κερδοφορία έξω και κερδοφορία από πωλήσεις προϊόντων στα Βαλκάνια. Δώστε μας ένα λογαριασμό και το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην κυβέρνηση - γιατί μέσα στα δύο χρόνια δεν έγινε κατακλυσμός - και η Νέα Δημοκρατία. Ολοι αυτοί οι κύριοι τραπεζίτες και άλλοι βιομήχανοι, ή όποιοι άλλοι μεγαλέμποροι που επενδύουν στο εξωτερικό, τι κάνουν τα χρήματά τους; Τα κάνουν ομόλογα σε άλλες χώρες και επενδύουν στις κτηματαγορές. Εκεί επενδύουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων τους. Αυτά λένε τα στοιχεία μας, που προκύπτουν από τα δικά σας στοιχεία, τα οποία χρησιμοποιείτε και εσείς οι ίδιοι. Μόνο που εμείς χρησιμοποιούμε τα στοιχεία για να τα πούμε στο λαό. Δεν τα κρατάμε για τον εαυτό μας για να κάνουμε επιλεκτικά στοιχεία και να λέμε ότι τρομοκρατούμε τον κόσμο με την "παγκοσμιοποίηση", ότι πια έχει γίνει κάτι καινούριο, πρωτόγνωρο».

Αναφερόμενη στις εξελίξεις στη σύγχρονη καπιταλιστική αγορά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε: «Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω ότι, βεβαίως, υπάρχει παγκόσμια καπιταλιστική αγορά. Υπάρχουν διαδικασίες διεθνοποίησης, οι οποίες έχουν επιταχυνθεί. Υπάρχουν παλαιά φαινόμενα με νέες μορφές και νέα φαινόμενα, αλλά δεν αλλάζει η ουσία. Δεν μπορεί να τρομοκρατείτε και τα δύο κόμματα τον κόσμο, καθώς και όλοι οι άλλοι που μιλούν για τα πρωτόγνωρα και τις προκλήσεις της "παγκοσμιοποίησης", για να δικαιολογούνται τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα και ο πόλεμος. Να μιλάτε σαν να είναι κάτι που δεν το έχουμε ξανασυναντήσει και επομένως όλοι θα κάνουμε λάθη μπροστά στο καινούριο. Θέλετε οι νέοι να βγάλουν την παλιά πείρα που έχουν για το πώς κατακτούσαν αγώνες. Δε φτάνει η παλιά πείρα για το πώς κατακτούσαμε αγώνες, αλλά ο δρόμος είναι ένας.

Για παράδειγμα, για να δούμε αυτά τα τόσο καινούρια στοιχεία τα οποία υπάρχουν, θα σας πω το εξής: Το 1990 οι δυτικές ανεπτυγμένες χώρες είχαν εξαγωγές ως ποσοστό επί του ΑΕΠ - εκείνης βέβαια της εποχής - ίσο με το 11,7% και το 1992 14,3%. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επένδυσαν στο εξωτερικό κατά τη δεκαετία του '90 το 0,5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, ενώ η Ιαπωνία και η Γερμανία το 1,6% και το 1,4% αντίστοιχα. Αυτά για τις "τεράστιες" εξαγωγές που γίνονται. Μεταξύ τους οι ανεπτυγμένες χώρες κάνουν το μεγαλύτερο αλισβερίσι.

Εν πάση περιπτώσει, όταν υπήρχε το κλασικό αποικιοκρατικό σύστημα, δεν ήταν και αυτό μορφή "παγκοσμιοποίησης", για να χρησιμοποιήσω αυτόν τον αδόκιμο, κατά τη γνώμη μας, όρο που χρησιμοποιείτε; Τώρα όλα έγιναν καινούρια;

Υπάρχουν βεβαίως νέες μορφές, αλλά όλα αυτά χρησιμοποιούνται για να μπερδέψουν τους λαούς και να ψάχνουν να βρουν κάποιο καινούριο, πρωτόγνωρο δρόμο, που κανείς δεν τον έχει δοκιμάσει, για να αντιμετωπίσουν αυτή τη σύγχρονη βαρβαρότητα, την παγκόσμια, και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, έχουμε ακούσει πολλές φορές από τη σοσιαλδημοκρατία - και εδώ από το ΠΑΣΟΚ - ότι τώρα πια δεν πρέπει να μιλάμε για βαριά βιομηχανία, διότι αυτό είναι ξεπερασμένο. Για τον όρο "βαριά βιομηχανία" και εγώ συμφωνώ πως δεν είναι καλός. Τι θα πει βαριά και ελαφριά βιομηχανία; Τώρα, λέει, έχουμε τα άυλα προϊόντα και την κοινωνία της γνώσης.

Κατ' αρχήν, η γνώση είναι βασική παραγωγική δύναμη. Υπάρχει γνώση που δεν αξιοποιείται στην παραγωγική διαδικασία, στις υπηρεσίες, στην ιατρική, στην Παιδεία και αλλού. Η γνώση δεν είναι άυλη, η γνώση είναι υλική δύναμη. Τώρα, λέει, έχουμε την κοινωνία της γνώσης. Ολα αυτά για να μπορείτε να δικαιολογείτε τα αντεργατικά μέτρα, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κλάδους στους οποίους δεν ενδιαφέρεστε να γίνονται επενδύσεις, προϊόντα τα οποία δε μας απασχολούν, για να γίνεται αλισβερίσι με τις πολυεθνικές στην Ελλάδα και πάνω απ' όλα για να διαμορφώσουμε ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο πραγματικά δίνει πολύτιμη και σύγχρονη γνώση στους λίγους και στους πολλούς χαλαρή γνώση, λίγο απ' όλα ή τίποτα, σύγχρονο αναλφαβητισμό. Και αυτή είναι η κοινωνία της γνώσης. Πατάς το κουμπί στο internet και κατέκτησες γνώση.

Να αναφέρω, επίσης, και ορισμένα άλλα στοιχεία. Οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις που γίνονται σήμερα στην Ελλάδα έχουν ή δεν έχουν κοινωνική επίπτωση; Γι' αυτά δεν έχουν κάνει καμιά κριτική, ούτε η Νέα Δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ ούτε το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία. Το πολύ πολύ να υπήρχαν διαφωνίες για τη διαφάνεια στις συμβάσεις. Το έχουμε βρει, όταν δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε επί της ταξικής ουσίας, διαφωνούμε γιατί δεν υπάρχει διαφάνεια. Παραδείγματος χάριν, η DUBAI-FINANCIAL εξαγόρασε το 31,5% της MARFIN και η MARFIN εξαγόρασε το ΥΓΕΙΑ και στη συνέχεια το 26% του ΜΗΤΕΡΑ και πάει λέγοντας. Τώρα έχουμε εξαγορές και συγχωνεύσεις στον τομέα της Υγείας και θα έχουμε και στην Παιδεία. Αυτό τι είναι δηλαδή; Κύριε Παπανδρέου, αυτό δεν είναι ολιγοπώλιο; Αν και εγώ δε χρησιμοποιώ τον όρο ολιγοπώλιο. Αυτό δε σας ενοχλεί; Δεν ενοχλεί καθόλου;

Θα μου πείτε, ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι στον τομέα της Υγείας. Εντάξει, να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας. Αύριο θα εξαγοράζονται πανεπιστήμια. Οι πετρελαιάδες θα αγοράζουν πανεπιστήμια. Αυτοί που κατασκευάζουν κότερα, ξέρω εγώ, θα αγοράζουν μαιευτήρια. Αυτό γίνεται διεθνώς. Αυτό δεν έχει καμία επίπτωση στην κοινωνική πολιτική; Και μιλάμε τώρα για το ιρλανδικό και το σκανδιναβικό μοντέλο;

Ακουσα ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που έλεγε χτες ότι είναι το μοντέλο του 20ού αιώνα το οποίο δικαιώθηκε. Ορίστε, βρίσκω εδώ ότι 6 δισεκατομμύρια ευρώ εξήχθησαν προς τα Βαλκάνια. Γι' αυτά, τα κόμματα είναι συνυπεύθυνα. Και μιλάμε τώρα για τα 200 εκατομμύρια ευρώ για το επίδομα θέρμανσης, αυτή τη διαφορά απόχρωσης από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Αυτά τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ δε δείχνουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει κερδοφορία; Ναι, είναι ισχυρή, να το πω εγώ, η οικονομία της Ελλάδας. Η καπιταλιστική όμως οικονομία της Ελλάδας. Αλλά μόνο 0,77 ευρώ για τους εργαζόμενους».

«Και χαιρετίζουν τη συμφωνία και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ σαν απαύγασμα συναδέλφωσης της εργατικής τάξης με τους εργοδότες, σαν τρόπο επίλυσης των διαφορών, όταν και τα δύο κόμματα χρησιμοποιούν στατιστικές που λένε ότι το όριο της φτώχειας είναι τα 10.500 ευρώ το χρόνο για μια τετραμελή οικογένεια. Μα, είναι δυνατόν; Αυτό δεν είναι φτώχεια, αυτό είναι εξαθλίωση, αυτό είναι κάτω κι από την εξαθλίωση. Μπορεί να ζήσει μια τετραμελής οικογένεια με 10.500 ευρώ το χρόνο, δηλαδή ούτε 1.000 ευρώ το μήνα; Φτιάχνετε τις στατιστικές όπως θέλετε εσείς, όπως θέλει η Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως θέλει ο ΟΟΣΑ, κλπ., και έρχεστε να πείτε στον ελληνικό λαό ότι οι δείκτες δεν είναι αρνητικοί, είναι καλοί.

Να σας πω ότι εμείς έχουμε άλλους δείκτες. Βεβαίως, δεν απογειωνόμαστε, δεν είμαστε στο φεγγάρι, δε μιλάμε οραματικά, αλλά έχουμε άλλους δείκτες. Και οι δείκτες για μας είναι τα κέρδη. Από τι βγαίνουν; Δεν ξέρω, φοβάμαι ότι αυτές οι δακρύβρεχτες ομιλίες για τον κόσμο που πεινάει, που κάνει κλπ., ε, δεν μπορούν να γίνονται άλλοθι για να κυριαρχεί μια πολιτική σαφέστατα αντιλαϊκή.

Να πάρουμε το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Από το Σεπτέμβρη του 2002 παρατηρείται μεγάλη άνοδος της ναυλαγοράς, η οποία στο τέλος του 2003 φθάνει σε πρωτοφανές ύψος. Χρονοναυλώσεις που κυμαίνονταν στα 7.000 έως 8.000 δολάρια τη μέρα, έφθασαν τα 30.000 έως 50.000 δολάρια. Η ανοδική πορεία συνεχίστηκε το 2004 και το 2005 με μικρές εποχιακές κάμψεις. Αυξάνεται ο ελληνόκτητος στόλος και χειροτερεύει η θέση των ναυτεργατών. Οξύνεται το πρόβλημα της ναυπηγοεπισκευαστικής ανεργίας και το ΝΑΤ, λέει, είναι ετοιμόρροπο. Πώς εξηγείται αυτό; Είναι ή δεν είναι ταξικό πρόβλημα;

Ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια που συζητούνταν ένα νομοσχέδιο για τον ΦΠΑ στις οικοδομές χάρισε το φόρο αυτό από τις διαφημίσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που κάθε χρόνο φθάνουν τα εκατό εκατομμύρια. Ηταν 30% η φορολογία, το ΠΑΣΟΚ το μείωσε στο 20% και η Νέα Δημοκρατία το κατάργησε. Αυτό είναι.

Επομένως, η πολιτική και των δύο κομμάτων, είτε ήταν το ένα κυβέρνηση είτε το άλλο, ήταν καθαρά ταξική. Οποια σημαία και αν σηκώνει κανείς, του αντικεφαλαιοκράτη ή του φιλεργάτη, τα πράγματα κρίνονται στην πράξη, αν και - να το πούμε καθαρά - ό,τι νόμοι έχουν περάσει από αυτήν τη Βουλή ήταν διαφανέστατοι, γιατί πραγματικά καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κοροϊδέψει τουλάχιστον μέσα στη Βουλή κανέναν. Ξέρουμε τι συζητάμε, ξέρουμε γιατί ψηφίζουμε, ξέρουμε γιατί καταψηφίζουμε».

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στην ανάγκη χάραξης άλλης πολιτικής και τόνισε: «Επομένως, να το ξεκαθαρίσουμε: Εμείς μιλάμε για άλλη πολιτική στην οικονομία και όχι για άλλη οικονομική διαχείριση. Η οικονομική διαχείριση καθορίζεται από το τι οικονομία έχεις. Αμα έχεις φιλολαϊκή οικονομία, υποχρεούσαι να έχεις αντίστοιχη πολιτική. Αμα έχεις αντιλαϊκή οικονομία, θα έχεις αντίστοιχη πολιτική. Επομένως, ξεκαθαρίζεται το ζήτημα. Αποχρώσεις μπορεί να έχουν στη διαχείριση της οικονομικής πολιτικής τα δύο κόμματα, αλλά στον ίδιο δρόμο πατάνε, καθαρά πράγματα. Δεν τους χωρίζει ούτε καν το διάζωμα ανάμεσα στους δρόμους.

Εμείς - να το πω καθαρά - έχουμε καθαρή πολιτική. Βεβαίως, ο δρόμος που προτείνουμε είναι δύσκολος, με την εξής όμως έννοια: Εχεις απέναντί σου σκληροτράχηλο αντίπαλο και πολιτικό και κοινωνικό και διεθνή. Αλλά εμείς - κοιτάξτε να δείτε - πιστεύουμε πολύ βαθύτερα από τους δημοκράτες της Ευρώπης που μιλάνε για λαϊκές πλειοψηφίες.

Εμείς πραγματικά πιστεύουμε σε μια οργανωμένη, πολιτικά προσανατολισμένη, ριζοσπαστική λαϊκή πλειοψηφία. Μπορεί και πρέπει να έχει δύναμη. Και μιλάμε για πραγματική πλειοψηφία, όχι πλειοψηφίες, όπως τις εννοεί η Ευρωπαϊκή Ενωση, κατασκευασμένες σε συνθήκες καταναγκασμού, βίας, καταστολής και χειραγώγησης. Ο,τι κατακτήθηκε τα προηγούμενα χρόνια ήταν γιατί υπήρχε άλφα ή βήτα τύπου πλειοψηφία. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούμαστε. Αλλοι ασχολούνται με την κάλπη. Οχι ότι δε μας ενδιαφέρει η κάλπη και δικαιούμαστε να μας ενδιαφέρει, αλλά ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η κάλπη θα πρέπει να καταγράψει αυτό που συντελείται μέσα στην κοινωνία, γι' αυτό εμείς ακριβώς δουλεύουμε σ' αυτήν την κατεύθυνση, στην οργάνωση και στην πάλη του λαού. Αν δεν αναπτυχθεί αυτό σε ένα ανώτερο επίπεδο, τότε ο λαός θα παίζει ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία, ό,τι χειρότερο».