Αυξήθηκε, λένε τα στοιχεία, το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων κι έφτασε, κατά μέσον όρο, στα 76,5 χρόνια για τους άνδρες και στα 81,3 για τις γυναίκες. Μια από τις εξηγήσεις γι' αυτό είναι και το γεγονός ότι στη χώρα μας οι κλιματολογικές συνθήκες και οι διατροφικές συμπεριφορές, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης και της τεχνολογίας, βοηθούν στην επέκταση του ορίου ζωής. Ο φόβος, βεβαίως, είναι να μην το εκμεταλλευτούν κι αυτό οι κυβερνώντες - έτοιμοι είναι ο Τσιτουρίδης και ο Αλογοσκούφης - για να προχωρήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, αναγκάζοντας τους Ελληνες εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι το θάνατό τους.

Ομως, το θέμα δεν είναι μόνο να ζούμε περισσότερο, αλλά και καλύτερα. Κι αυτό δεν ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η οποία - σε αντίθεση με μια μικρή μειοψηφία της πλουτοκρατίας, που ζει στην καλοπέραση - όχι μόνο δεν καλοπερνάει, αλλά αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα διαβίωσης, τα οποία, μάλιστα, συνεχώς πολλαπλασιάζονται και διαρκώς οξύνονται. Στην Ελλάδα, παρά τη συνεχή αύξηση του παραγόμενου πλούτου, η φτώχεια απλώνεται και βαθαίνει και το μέλλον των λαϊκών στρωμάτων προμηνύεται χειρότερο από το παρόν. Η ευθύνη γι' αυτό ανήκει στην πολιτική των κυβερνήσεων, που κάνουν ό,τι μπορούν για να δυσκολεύουν τη ζωή των πολλών φτωχών και να διευκολύνουν αυτή των λίγων πλουσίων. Αυτή η πολιτική και οι φορείς της πρέπει να ανατραπούν για να μπορεί ο λαός μας να ζει καλύτερα...