Στην «αποξήρανση» των μικρομεσαίων αγροτών προχωράει η κυβέρνηση, με «εργαλείο» τις επιταγές της ΕΕ και της «Ατζέντας 2000» για τη δήθεν προστασία του περιβάλλοντος και των υδάτινων πόρων. Στα πλαίσια αυτά, χτες, ο υπουργός Γεωργίας - στη διάρκεια ειδικής συνέντευξης Τύπου με θέμα την απερήμωση - ανακοίνωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην επιβολή προστίμων στους αγρότες για περιβαλλοντικές παραβάσεις.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση, στο όνομα της προστασίας των υδάτινων πόρων, βάζει σε εφαρμογή, χωρίς να το ομολογεί, το σχετικό κανονισμό της ΕΕ, που ψηφίστηκε στο πλαίσιο της «Ατζέντας 2000» και προβλέπει περιβαλλοντικές ποινές στους αγρότες που θα μπορούν να φτάνουν μέχρι και το 20% της επιδότησης. Φαίνεται, επίσης, ότι η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τα αφεντικά της ΕΕ, εγκαινιάζει νέες μεθοδεύσεις για τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής και το μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.

Η ουσία πάντως είναι ότι η κυβέρνηση, μέσω του υπουργείου Γεωργίας, θέτει σε εφαρμογή ένα σκανδαλώδες σχέδιο, με πρόφαση την απερήμωση και την ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων. Και το σχέδιο αυτό μεθοδεύεται έντεχνα, ώστε να γίνει πράξη χωρίς πολλές πολλές αντιδράσεις. Χτες, ο υπουργός Γεωργίας μπροστά σε ένα «τσούρμο» πανεπιστημιακών και άλλων παραγόντων σχετικών και άσχετων με το αντικείμενο, ανακοίνωσε ένα γενικόλογο προσχέδιο δράσης κατά της απερήμωσης, για να πει εκτός κειμένου ότι «κύριος στόχος του υπουργείου είναι η διασύνδεση της επιδότησης με τη διαχείριση των υδάτινων πόρων, γιατί οι επιδοτήσεις θα εξαρτώνται πλέον από εκεί». Οσο για τη συνέχεια της προετοιμασίας του εδάφους, όπως φάνηκε από τα λεγόμενα του υπουργού Γεωργίας, θα δοθεί στο Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής στις 10 του Ιούλη.

Η υποκρισία όμως της κυβέρνησης έγκειται και στο γεγονός ότι επιχειρεί να φορτώσει τα σπασμένα της πολιτικής στους αγρότες, με το επιχείρημα ότι ο αγροτικός τομέας καταναλώνει το 83% των υδάτινων πόρων της χώρας. Αν υπάρχει όμως πρόβλημα εξάντλησης των υδάτινων πόρων της χώρας, αυτό δεν οφείλεται στους αγρότες αλλά στην πολιτική που ακολούθησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έγινε κανένα σοβαρό έργο για τη διαφύλαξη των υδάτινων πόρων. Δεν έγιναν τα απαραίτητα εγγειοβελτιωτικά έργα (φράγματα και δίκτυα άρδευσης) και το πιο σοβαρό είναι ότι δε δόθηκε κανένα βάρος στην προστασία του δασικού πλούτου της χώρας, που είναι ο βασικός παράγοντας εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα.

Η κυβέρνηση, όμως, προσπερνάει σκόπιμα τα παραπάνω και δημιουργεί ένα σκηνικό, ώστε να προχωρήσει και άλλα παράλληλα σχέδια: Την ιδιωτικοποίηση των Οργανισμών Εγγείων Βελτιώσεων και κατ' επέκταση τη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Ετσι οι αγρότες, εκτός από πρόστιμα, θα πληρώνουν και μεγάλα «χαράτσια» στους ιδιώτες διαχειριστές των υδάτινων πόρων για να μπορούν να ποτίζουν τα χωράφια τους.