Πήρε ό,τι ήθελε (από την κυβέρνηση Καραμανλή) και έφυγε. Σε αυτές τις ελάχιστες λέξεις θα μπορούσε να συνοψιστεί το «διά ταύτα» της επίσκεψης της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών στην Αθήνα.

Αποδείχτηκε πανηγυρικά ότι οι ολιγόωρες συνομιλίες που είχε προγραμματίσει η Κ. Ράις με την ελληνική κυβέρνηση, ήταν υπεραρκετές για την επίτευξη των βασικών στόχων που είχε θέσει, δηλαδή την επιβεβαίωση της συμφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης για όσο γίνεται πιο ενεργητική συμμετοχή στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ιμπεριαλιστών για το Ιράν, την ενεργότερη εμπλοκή της στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, την εν λευκώ υποστήριξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας ακόμα και αν πρέπει να «θυσιάσει» μια «δίκαιη και λειτουργική λύση» στο Κυπριακό... Με άλλα λόγια αποδείχτηκε στην πράξη και σε όλα τα μέτωπα τι σημαίνει «στρατηγική σχέση» μεταξύ των δύο κυβερνήσεων και «σύμπτωση στόχων». Ειδικότερα:

- Σε ό,τι αφορά τον προετοιμαζόμενο «προληπτικό πόλεμο» κατά του Ιράν, η Κ. Ράις απέσπασε ουσιαστικά την πολιτική δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης για συμμετοχή στη «συμμαχία των προθύμων». Η κυβέρνηση Καραμανλή, όπως φάνηκε σαφώς και από τις δηλώσεις της Ντ. Μπακογιάννη, δεν πρόβαλε την παραμικρή επιφύλαξη στον πόλεμο που απροκάλυπτα ετοιμάζει η αμερικανική κυβέρνηση, αφήνοντας μάλιστα σαφώς να εννοηθεί ότι συμμερίζεται τα αμερικανικά «επιχειρήματα» ότι τάχα το Ιράν συνιστά απειλή για την ανθρωπότητα... Με απλά λόγια, η Ντ. Μπακογιάννη δεν τόλμησε να ψελλίσει ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι υπέρ της ειρηνικής επίλυσης των «προβλημάτων» με το Ιράν και πως αντιτάσσεται σε κάθε σκέψη για πολεμικές επεμβάσεις και χτυπήματα. Γιατί συντάσσεται με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της. Είναι μαζί τους, αφού αυτό απαιτούν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.

Στη βάση αυτή πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η ψήφος που διαθέτει, ως μη μόνιμο μέλος, η ελληνική κυβέρνηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα «προστεθεί» στο «σακούλι» των ΗΠΑ στην κρίσιμη συνεδρίαση της ερχόμενης Παρασκευής. Δεν είναι τυχαίο ότι συναρμόδια κυβερνητικά στελέχη εκτιμούν ότι αυτή τη φορά οι ΗΠΑ έχουν εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ, γεγονός που - αν επαληθευτεί - διευκολύνει και την ελληνική κυβέρνηση σε ό,τι αφορά το «ευρωπαϊκό κριτήριο» της ψήφου της.

Το ζήτημα της χρήσης των βάσεων (Σούδα) και των άλλων διευκολύνσεων (εναέριος χώρος κ.ο.κ.), απλά δε χρειάστηκε να συζητηθεί, απλούστατα γιατί η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί δεδομένο και «κεκτημένο» ό,τι είχε γίνει με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Ιράκ και στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Τις παραπάνω εκτιμήσεις ενισχύει και η επιχειρηματολογία των κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών που κινείται στη γραμμή της πλήρους δικαιολόγησης μιας επέμβασης στο Ιράν και της πλήρους συνεργασίας με τις ΗΠΑ. Επιχειρηματολογία που είναι ταυτόσημη με αυτή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ότι δηλαδή η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για την υπεράσπιση των «εθνικών συμφερόντων» στην εποχή της νέας τάξης.

- Σε ό,τι αφορά τους πολέμους της νέας τάξης στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, οι αμερικανικές πιέσεις για ενίσχυση της «ελληνικής συνεισφοράς», αναμένεται να αποδώσουν καρπούς. Είναι πολύ πιθανό τους καρπούς αυτούς να δρέψει ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γιαπ ντε Χουπ Σέφερ, που επισκέπτεται την επόμενη βδομάδα την Αθήνα και, σύμφωνα με πληροφορίες, θα έχει συνάντηση και με τον Κ. Καραμανλή την Παρασκευή, 5 Μάη.

- Η υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει το «θάψιμο» του Κυπριακού, έρχεται να επιβεβαιώσει την εκτίμηση ότι οι αμερικανικές «προτεραιότητες» στην περιοχή είναι προτεραιότητες και των ελληνικών κυβερνήσεων. Η «εποικοδομητική», σύμφωνα με τη Ράις, στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, γεννά πλήθος ερωτημάτων και εύλογες ανησυχίες για τις δεσμεύσεις της όσον αφορά τη «λύση» του Κυπριακού στο πλαίσιο της «νέας προσπάθειας» που δρομολογείται.

- Αν και δεν το ομολόγησε, η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να αγνοήσει τις συστάσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ για «απεξάρτηση» από το ρωσικό φυσικό αέριο και την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων και αγωγών... Η κυβέρνηση, διά στόματος Ντ. Μπακογιάννη, «τείνει ευήκοον ους» στις οδηγίες της Ουάσιγκτον «να μπορεί να έρχεται το φυσικό αέριο της Κασπίας στους τελικούς καταναλωτές χωρίς να ελέγχεται από την "Γκάζπρομ"». Δεν είναι άλλωστε μακριά η μέρα που ως μέλος του ΝΑΤΟ η ελληνική κυβέρνηση θα συμφωνήσει να αναλάβει «η μηχανή του πολέμου» την ασφάλεια των αγωγών και των ενεργειακών πηγών...

- Είναι μάλλον περιττό να σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση ταυτίζεται απόλυτα με την αμερικανική θέση για ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου...