Τρίτη 9 Μάη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Η δικηγορίνα

Τα είχε όλα. Ομορφιά. Νιάτα. Σπουδές. Πίστη στον εαυτό της. Ο άνθρωπος αυτοπροσδιορίζεται, έλεγε. Να, ο πατέρας μου έμεινε εργάτης, γιατί αυτό μπορούσε. Το ίδιο και η μάνα μου, η φασονίστρια, θα δείτε εγώ τι θα πετύχω. Η φτωχογειτονιά της τη θαύμαζε. Πρώτη μαθήτρια στο δημοτικό. Πρώτη στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Αρίστευσε και στη νομική σχολή. Με υποτροφία σπουδές στο εξωτερικό. Στο ευρωπαϊκό δίκαιο...

Ολα κάποτε τελειώνουν. Ερχεται η ώρα της δουλιάς. Τι, εγώ δημόσιος υπάλληλος; Δεν είμαστε καλά. Υπάλληλος σε δικηγορικό γραφείο; Ας γελάσω. Δικαστίνα; Δε μου πάει. Εγώ είμαι γεννημένη για δικηγόρος. Αλλαξε γειτονιά. Δεν τους μπορεί τους τριμμένους ανθρώπους. Ανοιξε γραφείο. Το εξόπλισε. Συνδέθηκε με το διαδίκτυο. Στα εγκαίνιά του και ποιοι δεν ήταν. Σπουδαστές της στο εξωτερικό. Κάποιες άλλες γνωριμίες της. Ολοι φανταχτεροί. Μιλούσαν, θυμόντουσαν. Γελούσαν. Ευχόντουσαν, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια. Α, ναι. Στα ελληνικά τους, μπόλικες ξένες λέξεις. Μορφωμένοι άνθρωποι...

Η ταμπέλα στην πόρτα του γραφείου της προσεγμένη - είναι η πρώτη εντύπωση, έλεγε, με κάτι ξένα γράμματα, δηλωτικά των ανώτερων σπουδών της. Θυμάται πόσο την εκτίμησαν στην Τράπεζα, τότε που πήρε την πρώτη πιστωτική κάρτα. Ναι, αυτό είναι περιβάλλον, είπε. Θυμάται, ακόμα, πόσο οργίστηκε που ο πατέρας της έστειλε έναν πελάτη με κάτι επιταγές που δεν πληρώθηκαν. Αρνήθηκε να ασχοληθεί με διαταγές πληρωμής. Δε σπούδασα για τέτοια, είπε θυμωμένα στον πατέρα της.

Στο πορτοφόλι της δεν έχει πια μια πιστωτική κάρτα. Εχει πολλές, αφού με τη μία πληρώνει την άλλη και η ίδια όλο και βουλιάζει. Στην τράπεζα δεν την εκτιμάνε και χωρίς ντροπή της το δείχνουν. Είναι κι αυτός ο «Τειρεσίας», στα κατάστιχα του οποίου γράφτηκε ως κακοπληρώτρια. Για προσωπικά δεδομένα θα μιλάμε τώρα; Δεν περπατά όπως πριν. Η ομορφιά της σκιάζεται απ' την ομίχλη της σκέψης της. Μεγαλώνει κιόλας. Το γραφείο δεν πάει καλά. Τα έξοδα τρέχουν. Το μεροκάματο δε βγαίνει και τα χρέη, χρέη.

Η εργατική ράτσα της την κάθισε στο σκαμνί. Απ' τη μια μεριά n ράτσα της. Από την άλλη η σπουδαγμένη, που είπε ότι ξεπέρασε την τάξη της. Συγκρούστηκαν αλύπητα, με μίσος. Δε σε μόρφωσα να μ' αρνηθείς. Να ψηλώσεις το μπόι μου έπρεπε. Δεν καταλαβαίνεις τίποτε. Είσαι φάντασμα από το παρελθόν. Στην εποχή μας δεν υπάρχουν τάξεις, αλλά ικανοί άνθρωποι. Εσύ τι είσαι; Ικανή. Και τι έκανες; Θα δεις στο τέλος. Θα δω στο τέλος τις τράπεζες να σε κυνηγούν. Ζεις με πιστωτικές κάρτες, θα ξοφλήσω τα χρέη μου, απαντούσε. Με τι χρήματα; Απ' τη δουλιά μου. Ποιος θα στα δώσει; Αυτοί που έχουν την ανάγκη μου.

Τσάκισε. Ρυτίδιασε το πρόσωπό της. Βάρυνε το βήμα της. Δουλεύει υπάλληλος σε ένα δικηγορικό γραφείο. Εφυγε η ζωή μέσα απ' τα χέρια της. Μήτε οικογένεια έφτιαξε - χειρότερα δε θα μπορούσαν να είναι. Δε ζει πια. Ενα εργαλείο στα χέρια άλλων είναι.

Λίγη ανθρώπινη ζεστασιά αισθάνεται με τον παλιό συμμαθητή της, το γειτονόπουλο. Κουβεντιάζουν και καταλαβαίνει πολύ καλά. Λυπάται που έδωσε πίκρα στα γονικά της. Θυσιάστηκαν να γίνει κάτι κι αυτή τίποτε δεν πέτυχε. Μήτε κυνική μπόρεσε να είναι.

Δε σου τα έλεγα; Τάξεις, συμφέροντα, εκμετάλλευση; Ελα μια μέρα να μας δεις στη λέσχη την εργατική, που έχουμε. Μπορείς να μας λύσεις απορίες, να απαντήσεις σ' ερωτήματά μας για το ευρωπαϊκό δίκαιο κι άλλα τέτοια. Κάντο και για τη μνήμη του πατέρα σου. Ηταν καλός εργάτης. Τους θέλουμε τους επιστήμονες.


Ιορδ. Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ