«Αν μια ταινία επιλέγεται για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τεχεράνης», λέει ο Τζαφάρ Παναχί, «τότε είναι πιο εύκολο να βρει διανομέα στο Ιράν. Κάθε χρόνο, συμπληρώνω κάθε απαραίτητη αίτηση για το φεστιβάλ αλλά μέχρι στιγμής οι ταινίες μου δεν έχουν βρει ποτέ διανομή στο Ιράν. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να διατηρώ την αισιοδοξία μου. Ισως γιατί υπάρχει χιούμορ στην ταινία αυτή, άρα έχει μία ευκαιρία να βρει διανομή φέτος. Νομίζω ότι αν η ταινία προβληθεί, θα ξεσηκώσει και πάλι συζητήσεις για να επιτραπεί η είσοδος των γυναικών στο γήπεδο... Με το Μουντιάλ να πλησιάζει, το timing είναι άψογο. Ισως αυτό να είναι απλά ένα όνειρο, αλλά εγώ συνεχίζω να ελπίζω».

Η ταινία του «Ο Κύκλος» κέρδισε το «Χρυσό Λιοντάρι» στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2000. Η δραματική αυτή ταινία σχετικά με ένα κοινωνικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν αρκετές σύγχρονες ιρανές, πήρε τον τίτλο «Ταινία της χρονιάς» από την επιτροπή FIPRESCI και εμφανίστηκε σε πολλές λίστες με τις δέκα καλύτερες ταινίες των κριτικών σε πολλά μέρη του κόσμου. Ο Παναχί έκανε το ντεμπούτο του με το «White Balloon» το 1995, που κέρδισε βραβείο στις Κάννες. Ηταν η ιστορία των περιπετειών μιας νεαρής κοπέλας που προσπαθεί να αγοράσει ένα τυχερό χρυσόψαρο για την καινούρια χρονιά. Η ταινία του «The Mirror» το 1997, πήρε τη «Χρυσή Λεοπάρδαλη» στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.

«Υπάρχει πρόβλημα στο Ιράν», λέει ο Ιρανός σκηνοθέτης, «γιατί η διαφορά ανάμεσα στο τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται δεν είναι πάντα τόσο ευδιάκριτη. Αν, για παράδειγμα, η μουσική απαγορεύεται, τότε να είσαι σίγουρος ότι ο κόσμος θα την ακούει ακόμα περισσότερο. Επίσης, αυτοί οι οποίοι επιβάλλουν τους νόμους τους ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο. Για το λόγο αυτό, ποτέ δεν ξέρουμε εντελώς αν έχουμε να κάνουμε με έναν πραγματικό νόμο ή την προσωπική εκδοχή κάποιου άλλου γι' αυτό. Η αστυνομία πρέπει να διασφαλίσει ότι ο κόσμος σέβεται τους νόμους, αν και ο κόσμος πάντα θα καταφέρνει να κάνει αυτό που θέλει ούτως ή άλλως. Οσον αφορά στο ποδόσφαιρο, η ατμόσφαιρα μέσα στο στάδιο είναι πολύ ...αντρική! Οι άνδρες σε ένα τέτοιο πλαίσιο τείνουν να γίνονται βίαιοι και να προσβάλλουν ο ένας τον άλλον, ώστε αυτό να τροφοδοτεί την αντιπαράθεση, καθώς κάποιοι συντηρητικοί πιστεύουν ότι οι γυναίκες δε θα 'πρεπε να εκτίθενται σε τέτοιου είδους συμπεριφορές!

»Κάθε περιορισμός καταλήγει σε περαιτέρω περιορισμούς. Αν δούμε κάποιον συγκεκριμένο περιορισμό, αυτός μας οδηγεί σε περισσότερους. Οι ταινίες μου λειτουργούν με ανάλογο τρόπο. Πιάνω ένα σχετικά απλό θέμα και προσπαθώ να αναπτύξω όλα τα ζητήματα γύρω από αυτό, όλα όσα σχετίζονται με αυτό. Αυτό το μικρό πρόβλημα τελικά αντιπροσωπεύει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα σε μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Το Μουντιάλ είναι ένα παγκόσμιο γεγονός. Είτε το Ιράν ή η Ιαπωνία, όλοι μας έχουμε τα ίδια ιδανικά και αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να ξεριζώσουμε την καταπίεση. Ισως οι Ιρανές μας επίσης εκφράζουν την επιθυμία να γίνουν κομμάτι της διεθνούς κοινότητας. Αλλά αυτό δεν είναι το μήνυμα της ταινίας, το κοινό είναι ελεύθερο να πάρει από αυτήν ό,τι νομίζει».

2003«Κόκκινο Χρυσάφι»,2000«Ο Κύκλος»,1997«The Mirror»,1997«Ardekoul»,1995«Το Ασπρο Μπαλόνι»,1992«Akharin emtehan»,1992«The Friend»,1991«Kish»,1988«The Wounded Heads».