Το «Brasileirinho» έρχεται σαν συνέχεια του «Moro No Brazil», του ίδιου σκηνοθέτη - παραγωγού. Μιλάμε για δυο ντοκιμαντέρ, που αφορούν στη μουσική της Βραζιλίας, την οποία, ο Μίκα Καουρισμάκι και ο αδερφός του, έχουν κάνει δεύτερη πατρίδα τους, αφού εκεί έχουν μεταφέρει και τις επιχειρήσεις τους. Το «Moro Νο Brazil», που γυρίστηκε το 2002, αφορούσε στη λαϊκή βραζιλιάνικη μουσική και το «Brasileirinho», που γυρίστηκε το 2005, στην αστική βραζιλιάνικη μουσική, τη γνωστή σαν Choro.

Η βραζιλιάνικη αστική μουσική, Choro, έχει ζωή 130 χρόνων! Μοιάζει με τζαζ! Για πολλούς είναι η βραζιλιάνικη τζαζ! Με αυθεντικά τοπικά (τροπικά) ηχητικά γνωρίσματα. Γνωρίσματα που την ξεχωρίζουν από άλλες τζαζ, άλλων χωρών!

Η Choro ξεκινάει με το τέλος του 19ου αιώνα. Βραζιλιάνοι μουσικοί άρχισαν να παντρεύουν ευρωπαϊκούς ρυθμούς με αφρο-βραζιλιάνικους. Ο «γάμος» ανάμεσα στις ευρωπαϊκές μελωδίες και τη μελαγχολική μουσική των Ινδιάνων της Βραζιλίας γέννησε το πασίγνωστο, πια, Choro! Ορχηστικά κομμάτια που παίζονταν στις αίθουσες χορού, στις μπιραρίες, αλλά και σε ειδικές συναυλίες. Κομμάτια που έχουν γράψει και υπηρετήσει εξαιρετικά βραζιλιάνικα ονόματα. Σχεδόν δεν υπάρχει κανένας βραζιλιάνος συνθέτης, όποιο είδος μουσικής και να υπηρετεί, που να μην έχει γράψει ή να μην έχει επηρεαστεί από την Choro.

Η Choro θεωρείται «ευλύγιστη» μουσική, γιατί έχει τη δυνατότητα να αποδίδεται από ένα άτομο ή από μεγάλες ορχήστρες. Με την ίδια ευκολία χωράει σε ένα μικρό καφέ, σε ένα χορευτικό μαγαζί, σε μια μικρή ή μεγάλη αίθουσα συναυλιών ή και σε τεράστιους ανοιχτούς χώρους. Το ίδιο «ευλύγιστη» είναι και η θεματολογία της. Ξεκινάει από μικρά προσωπικά γεγονότα και διευρύνεται.

Η ταινία του Μίκα Καουρισμάκι, χωρίς να είναι μια επαναστατική μουσική ταινία, στέκεται με μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό απέναντι στην ίδια τη μουσική και τους δημιουργούς της. Δίνει πολλές και χρήσιμες πληροφορίες. Παρέχει στο θεατή τη δυνατότητα να «μορφώσει γνώμη» ακούγοντας εξαιρετικά μουσικά σόλο, τρίο, μικρά και μεγάλα μουσικά σύνολα. Αλλά και «αυθόρμητους» μουσικούς αυτοσχεδιασμούς!

Το «Brasileirinho», το δίχως άλλο, είναι μια εξαιρετική ηχητική ανακούφιση. Οποιος αγαπάει τους λατινοαμερικάνικους ρυθμούς, τους βραζιλιάνικους ρυθμούς, δε θα μετανιώσει βλέποντας την ταινία. Εστω και αν δείχνει κάποια στατικότητα σε κάποιες στιγμές. Μόλις αρχίσει η 7χορδη κιθάρα, οι κορνέτες, η βραζιλιάνικη τρέλα, αρχίζεις να χτυπάς ρυθμικά τα πόδια σου.