«Το παρόν σύστημα έχει αδικίες και για αυτό χρειάζεται ένα σύστημα ορθολογικό, οικονομικά στέρεο και κοινωνικά δίκαιο». Αυτό επαναλαμβάνουν οι σημερινοί κυβερνώντες, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, όταν αναφέρονται στο Ασφαλιστικό. Κι από κοντά, καλλιεργούν πολύμορφα και συστηματικά τη γνωστή κινδυνολογία, περί δημογραφικού προβλήματος, αντοχών της οικονομίας και τους σοβαρούς κινδύνους που απειλούν την ανταγωνιστικότητα της τελευταίας. Τα ίδια έλεγαν και οι προηγούμενοι κυβερνώντες. Τα ίδια λένε και οι σχετικές κατευθύνσεις της ευρωένωσης.

Οσο για το πώς θα «μεταφραστούν» στην πράξη οι λέξεις «ορθολογικό, οικονομικά στέρεο και κοινωνικά δίκαιο» δεν επιτρέπεται πλέον η παραμικρή αυταπάτη στους εργαζόμενους, όποιο κόμμα κι αν ψηφίζουν. Μόνο περικοπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν στα συρτάρια τους οι κυβερνώντες και οι λοιποί οπαδοί του ευρωμονόδρομου. Και είναι ολοφάνερο ότι μόνον η αποφασιστική ενίσχυση της λαϊκής αντίστασης μπορεί να αποτρέψει την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών αυτών σχεδίων ή, τουλάχιστον, να μειώσει την ένταση της αντεργατικής επίθεσης και τις σοβαρές συνέπειές της. Ας σκεφτούν, επομένως, οι εργαζόμενοι και, μάλιστα, διπλά και τρίδιπλα μπροστά στις τοπικές εκλογές του Οκτώβρη: Αξίζει ή όχι, έστω και μόνο για το Ασφαλιστικό, να δώσουν ψήφο διαμαρτυρίας και καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής, τόσο των σημερινών όσο και των χτεσινών κυβερνώντων; Αξίζει ή όχι να ενισχύσουν αποφασιστικά τα ψηφοδέλτια αντίστασης, που στηρίζουν το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις;