«Η ευθύνη βρίσκεται στην κυβερνητική πολιτική, προηγούμενη και σημερινή, αλλά και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ που γνωρίζουν τι γίνεται στους τόπους δουλιάς, όμως "θυμούνται" μόνο μετά το έγκλημα. Η πολιτική τους, κυβερνήσεων και εργοδοτικού συνδικαλισμού, πολιτική στήριξης των κερδών, είναι εκείνη που πρέπει πρωταρχικά να καταδικαστεί». Αυτά έλεγε η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, σχετικά με το νέο, προχτεσινό έγκλημα του κεφαλαίου στην Ελευσίνα και η ηγεσία της ΓΣΕΕ θίχτηκε και έσπευσε να καταγγείλει τη σημείωση των ευθυνών της ως «πολλαπλώς απαράδεκτη», αφού «όπως όλα τα συνδικάτα, αγωνίζεται για να υπάρξει ένα καθεστώς πρόληψης και εφαρμογής αποτελεσματικών όρων υγιεινής και ασφάλειας, με ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου και βαριές ποινές στους παραβάτες».

Ωστε έτσι, λοιπόν. Τόσα χρόνια τώρα - για παράδειγμα, την περίοδο 1993 έως το 2004, που κυβερνούσε το κόμμα του κ. Πολυζωγόπουλου - η ηγεσία της ΓΣΕΕ αγωνιζόταν για όλ' αυτά; Εμείς, πάντως, άλλα θυμόμαστε και, μάλιστα, στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Και δεν κάνουμε το παραμικρό λάθος. Αλλωστε, την ίδια στάση έχει και σήμερα. Η καλλιέργεια της «κοινωνικής συναίνεσης», η υπονόμευση του ταξικού προσανατολισμού του εργατικού κινήματος και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας (διάβαζε: κερδοφορίας) των επιχειρήσεων αποτελούσαν και αποτελούν τους βασικούς της στόχους. Οπως ακριβώς ταιριάζει στον εργοδοτικό συνδικαλισμό...