Τα παιχνίδια της τύχης είναι καμιά φορά οδυνηρά. Εκεί που νομίζεις ότι την έχεις... φίλη, αυτή φροντίζει να σου δείχνει το σκληρό της πρόσωπο την πιο... ακατάλληλη στιγμή. Σου γυρίζει την πλάτη εκεί που δεν το περιμένεις ή για να ακριβολογήσουμε σου δείχνει ότι προτιμάει κάποιον άλλο, εκτός από εσένα. Κάπως έτσι θα πρέπει να αισθάνονται και οι Ιταλοί. Την περασμένη Πέμπτη, μετά τον ημιτελικό με την Ολλανδία, είδαν την τύχη να τους... χαμογελάει, όμως περίπου τρία εικοσιτετράωρα αργότερα αυτή έδειξε τις προτιμήσεις της αλλού. Πού; Στη Γαλλία που από την Κυριακή το βράδυ είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης γράφοντας τη δική της ιστορία. Βλέπετε, για πρώτη φορά στην ιστορία, μια ομάδα κατέχει ταυτόχρονα τον τίτλο της πρωταθλήτριας Κόσμου και Ευρώπης. Οι «τρικολόρ» στον τελικό της φετινής διοργάνωσης επικράτησαν των Ιταλών με 2-1 στη διαδικασία της παράτασης και έτσι κατέκτησαν για δεύτερη, φορά μετά το 1984, το πιο βαρύτιμο τρόπαιο της Ευρώπης.

Το πρόσωπο του ομοσπονδιακού προπονητή της Ιταλίας Ντίνο Τζοφ στη συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό μαρτυρούσε πολλά... Ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας φαινόταν ότι δυσκολευόταν να πιστέψει όχι απλά πώς χάθηκε το παιχνίδι, αλλά πώς είναι δυνατόν το καλύτερο παιχνίδι της ομάδας του, σ' αυτή τη διοργάνωση, στο τέλος να τη βρίσκει ηττημένη. Πραγματικά οι Ιταλοί στο φετινό τελικό έκαναν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους από την αρχή του ΕΥΡΩ ή ακόμα εάν θέλετε και από την περίοδο των φιλικών. Αφήνοντας στην άκρη το αμυντικογενές παιχνίδι έδειξαν ότι ήθελαν πολύ το τρόπαιο αυτό... Ομως δεν υπολόγισαν καλά. Οι Γάλλοι αποδείχτηκαν «σκληρά καρύδια» για να δώσουν τη χαρά στους Ιταλούς. Και εκεί που όλα τους έδειχναν σαν τους μεγάλους χαμένους, αυτοί βγήκαν οι μεγάλοι νικητές.

Περίπου 20΄΄ χώριζαν τη «Σκουάντρα Ατζούρα» από το βαρύτιμο κύπελλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Ο χρόνος της κανονικής διάρκειας είχε παρέλθει, όπως και τα λεπτά των καθυστερήσεων. Οι «Λατίνοι» από το 56΄ προηγούνταν με 1-0 χάρις στο γκολ του Ντελβέκιο και έτσι όπως πήγαινε ο αγώνας, τίποτα δεν έδειχνε ότι θα χάσουν. Μάλιστα είχαν και δυο κλασικές ευκαιρίες με τους Καναβάρο, Ντελ Πιέρο για ένα ακόμα γκολ. Ομως περίπου στο 94` ήρθε η πρώτη ψυχρολουσία. Στην τελευταία φάση του παιχνιδιού ο Βιλτόρ ισοφάρισε δίνοντας το... φιλί της ζωής στην ομάδα του. Με ανεβασμένη ψυχολογία (αντίθετα από τους Ιταλούς) οι Γάλλοι ανέκτησαν τις δυνάμεις τους στην παράταση, παίρνοντας τον έλεγχο του παιχνιδιού μετά από 110΄ λεπτά. Και έτσι στο 113΄ ο Τρεζεγκέ με ένα έξοχο βολέ από το ύψος της μικρής περιοχής αποτελείωσε τα όνειρα των Ιταλών και έστειλε τους Γάλλους στον έβδομο ουρανό της επιτυχίας. Βάσει της γνωστής διαδικασίας του «χρυσού γκολ» ή «ξαφνικού θανάτου» τα πάντα τελείωσαν εκεί...

ΓΑΛΛΙΑ: Μπαρτέζ, Τιράμ, Μπλαν, Ντεσαγί, Λιζαραζού (85΄ Πιρές), Τζοργκαέφ (76΄ Τρεζεγκέ), Βιεϊρά, Ντεσάμπ, Ζιντάν, Ντουγκαρί (58' Βιλτόρ), Ανρί.

ΙΤΑΛΙΑ: Τόλντο, Καναβάρο, Νέστα, Ιουλιάνο, Μαλντίνι, Πεσότο, Ντι Μπιάτζιο (65΄ Αμπροζίνι), Αλμπερτίνι, Φιόρε (53΄ Ντελ Πιέρο), Ντελβέκιο, (85΄ Μοντέλα), Τότι.