Δε γνωρίζουμε, αν ο Κ. Μητσοτάκης «συνωμοτεί» κατά του Προέδρου της Κύπρου, του Τάσσου Παπαδόπουλου, όπως έγραφε προχτές το «ΠΑΡΟΝ». Ούτε το βαθμό που στις κινήσεις της κ. Μπακογιάννη βαραίνουν οι απόψεις του πατρός της γνωρίζουμε, πράγμα εν τέλει αδιάφορο, καθώς υπάρχουν οι απόψεις της ίδιας της κ. Μπακογιάννη, η οποία είχε ευθέως τοποθετηθεί στον αντίποδα της απόφασης του 75% των Κυπρίων στο δημοψήφισμα.

*

Αυτό, ωστόσο, που οι πάντες γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται είναι πως η συλλογιστική των οπαδών του «Ναι» στο «σχέδιο Ανάν» είναι κοινή με τη συλλογιστική όσων βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη τελευταία για την παραπομπή στη Χάγη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Τα πρόσωπα που αποδέχονται ότι οι αιτιάσεις της Αγκυρας θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές από την Αθήνα σαν «ελληνοτουρκικές διαφορές», είναι τα ίδια πρόσωπα που δε θα είχαν αντίρρηση σε μια επιστροφή του «σχεδίου Ανάν» από το «παράθυρο».

*

Οι ίδιοι, μέχρι πριν από λίγο καιρό, μας διαβεβαίωναν ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει μια μόνο ελληνοτουρκική διαφορά, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Τις τελευταίες βδομάδες, οι επισπεύδοντες για «διευθέτηση» αρχίζουν σιγά - σιγά να παραδέχονται την αλήθεια: Οποιος ομιλεί περί Χάγης, δίχως προηγουμένως να έχει λυθεί το θέμα του εύρους των ελληνικών χωρικών υδάτων, στην ουσία εισηγούνται ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συνομιλήσει διμερώς με την Τουρκία επί ενός κυριαρχικού δικαιώματός της, όπως είναι ο ορισμός των χωρικών υδάτων, προκειμένου να συνταχθεί το συνυποσχετικό για τη Χάγη.

*

Σε όσους βιάζονται προς την παραπάνω κατεύθυνση, όπως ο τέως και ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να προστεθεί και η υπουργός Εξωτερικών. Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, μιλάει για το διεθνές δικαστήριο, ξεχνώντας όμως να διευκρινίσει για ποια από τα ζητήματα που εγείρει η Αγκυρα σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, είναι διατεθειμένη να συζητήσει με την τουρκική κυβέρνηση...

*

Η κ. Μπακογιάννη ουδέποτε έκρυψε πως είναι υπέρ μιας διαδικασίας «ταχείας διευθέτησης» των Ελληνοτουρκικών. Ομως, η τακτική της «ταχείας διευθέτησης» δεν είναι ένας τεχνικός ή τακτικός, αλλά ένας στρατηγικός και βαθύτατα πολιτικός προσανατολισμός. Τον κατέστησαν τέτοιον οι οπαδοί του, καθώς φρόντισαν την περίοδο του «σχεδίου Ανάν» να αποκαλυφθούν, ομολογώντας με τη στάση τους ότι στο «σχέδιο Ανάν» έβλεπαν μια «ευκαιρία για να ξεμπερδεύει η Αθήνα από το κυπριακό βάρος», προκειμένου να ασχοληθεί πιο εύκολα με τα Ελληνοτουρκικά...