Δεν είναι «χορογραφία» βασισμένη πάνω στη μουσική που έγραφε ο Σοστακόβιτς (ναι, ο Σοστακόβιτς!) για το ποδόσφαιρο. Είναι μόνο μια μικρή «μελωδία» βγαλμένη από την Τέχνη του ποδοσφαίρου. Μια Τέχνη, που όση σκουριά κι αν τη βαραίνει από το «χορό» των εκατομμυρίων, το «χορό» των χορηγών», το «χορό» του τζόγου, θα παραμένει αλώβητη, αθώα και βαθιά λαϊκή, με τους «χορευτές» της, όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν, να αποδεικνύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που η μαγεία του δεν έχει ανάγκη ούτε τους «σπόνσορες», ούτε τις «παράγκες», ούτε τις πολυεθνικές για να υπάρχει. Αρκεί μια μπάλα...