Οι «λογομαχίες» της ΕΤ-1 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Οι «λογομαχίες» της ΕΤ-1

Με αιτιολογικό την άσκηση των νέων στην ελληνική γλώσσα και στο διάλογο, η ΕΤ-1 πέρασε στις εκπομπές της, τις «λογομαχίες», που μεταδίδονται κάθε Σάββατο στις 10 το βράδυ, με διάρκεια μιας ώρας. Επικεφαλής της ομάδας βαθμολογητών του διαλόγου που την αποτελούν 4 - 5 πρόσωπα είναι ο καθηγητής κ. Πελεγκρίνης. Εως εδώ δεν προκύπτει ανάγκη σχολίου. Παραπέρα, δε μου είναι γνωστό πώς επιλέγονται οι «λογομαχούντες», δύο υπέρ και δύο κατά, στο θέμα που προτείνει κάθε φορά ο κ. καθηγητής και, επίσης, πώς επιλέγεται η ομάδα νέων που παρακολουθεί το διάλογο σε ρόλο «γλάστρας». Ας το ξεπεράσουμε όμως κι αυτό, για να μπούμε στο κυρίως θέμα μας, αφού αναγνωρίσουμε, ότι γενικά, η τηλεοπτική αυτή εκπομπή είναι απ' τις λιγοστές του εγχώριου τηλεοπτικού τοπίου, που παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον και μια χρησιμότητα.

Στην εκπομπή του Σαββάτου 10/6 της ΕΤ-1, ώρα 10 το βράδυ, επιλέχτηκε ως θέμα της ...λογομαχίας ένα σημαντικότατο πρόβλημα - ερώτημα: «Αν η πολιτικοποίηση ωφελεί ή βλάπτει τους νέους». Ο κάθε προβληματιζόμενος πολίτης σίγουρα θα αναρωτήθηκε: Γιατί «πολιτικοποίηση» και όχι ανάμειξη των νέων με την πολιτική; Παρ' όλα αυτά, ακόμα κι αν ταυτίσουμε τις έννοιες «πολιτικοποίηση» και «ανάμειξη με την πολιτική» και πάλι θα αναρωτηθούμε: Τι είναι η πολιτική που ωφελεί ή βλάπτει; Επιχείρηση για κέρδη ή ζημιές; Τι νόημα έχει μια τέτοια χυδαιοποίηση; Και - επιτέλους - αν για αστούς πολιτικούς η πολιτική γίνεται εμπόριο, είναι δυνατό ο νέος που θα ασχοληθεί με την πολιτική να κρίνει την ανάμειξή του με αυτήν από το αν «ωφελεί» ή «βλάπτει»;

Ο κ. καθηγητής και οι βαθμολογητές των «λογομαχούντων», σίγουρα είναι σε θέση να παραθέσουν στους ακροατές τους ένα πλήθος θέσεων της Ελληνικής Γραμματείας, ακόμα από τον Αριστοτέλη κ.ά., που ανοιχτά καταδικάζουν τον α-πολίτικο πολίτη, σαν άχρηστο βάρος της ανθρώπινης κοινωνίας. Και φυσικά όχι στη βάση «αν βλάπτει ή ωφελεί» τον πολίτη, αλλά σαν υποχρέωση του ανθρώπου να ασχολείται με τα κοινά, ανεξάρτητα αν προσωπικά ωφελείται ή βλάπτεται με αυτή του την «ανάμειξη».

Συνεπώς, απ' την αρχή το έναυσμα της «λογομαχίας» πρέπει να καταδικαστεί ανεπιφύλακτα.

Ας πάμε, τώρα, στους λογομαχούντες. Μιλήσαμε για την ανυπαρξία κριτηρίων στην επιλογή τους. Το θέαμα όμως που αντικρίσαμε ήταν μια ακόμα θλιβερή εικόνα. Στην πραγματικότητα, οι λογομαχούντες υπέρ ή κατά του ερωτήματος που τέθηκε «σπρώχτηκαν» να στριμώξουν την «πολιτικοποίηση» στα τραπεζάκια των σπουδαστικών παρατάξεων σε παραμονές εκλογών στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Η «πολιτικοποίηση», όπως τέθηκε και αναλύθηκε πριν τη «φιλονικία», δεν ξέφυγε ρούπι από τα ...τραπεζάκια, σε βαθμό που ένας βαθμολογητής ευτελίζοντάς τα - μαζί «φυσικά» με την πολιτική, τα ονόμασε «καφενεία επί πτυχίω».

Η δυάδα της λογομαχίας υπέρ της πολιτικοποίησης, καθώς σπρώχτηκε αποκλειστικά στα ...«τραπεζάκια», ταυτίστηκε στην πραγματικότητα με τη δυάδα των πολέμιων της πολιτικοποίησης, δίνοντας στους νέους μια άλλη ...«διέξοδο». Ποια; Οχι, μας είπαν, «δεν είναι ωριμότητα να παίρνει ο νέος φοιτητής γραμμή από τα κόμματα!!», ούτε «να συμμετέχει στο πολιτικό σύστημα μέσω παρατάξεων». Κάτι τέτοιο θα ήταν ...«κυνική ιδιοτελής συμπεριφορά»!! Υπάρχει λύση; Βέβαια, διαβεβαίωσε το ζευγάρι της «λογομαχίας» που «υπεράσπισε» την πολιτικοποίηση! Διέξοδος μιας σωστής πολιτικοποίησης είναι η ενασχόληση με το νέο φρούτο της εποχής, τις λεγόμενες «μη κυβερνητικές οργανώσεις» που, «ως γνωστόν», δεν έχουν καμιά σχέση με χρηματοδοτήσεις γνωστών πηγών. Θα 'λεγε κανείς ότι η τελική απάντηση έδεσε με το «ωφελεί ή βλάπτει»!!

Συμπέρασμα: Η ΕΤ-1, με τη «λογομαχία» της, παρουσίασε μια στημένη αντίθεση, με τρόπο που συμφωνούντες ή διαφωνούντες με την «πολιτικοποίηση» να καταλήγουν τελικά στο ίδιο συμπέρασμα. Η «πολιτικοποίηση» των νέων τελικά βλάπτει, εκτός αν κουμαντάρεται από «μη κυβερνητικές οργανώσεις»!!!

Ο κ. καθηγητής και οι λοιποί βαθμολογητές δε δυσκολεύτηκαν τελικά να «βραβεύσουν» τους λογομαχούντες κατά της ...πολιτικοποίησης, απονέμοντάς τους και δώρα, στη βάση του «ωφελεί»!

Δυστυχώς, τέτοιους συνειρμούς δημιούργησε ο επιμελής αποκλεισμός απ' τη «λογομαχία», εκείνων που γνωρίζουν τη ρίζα της όποιας πολιτικής, που δένεται με τον ταξικό χαρακτήρα αντιτιθέμενων συμφερόντων. Νέοι του μεροκάματου, των αγώνων για καλύτερη ζωή και κατάργηση της εκμετάλλευσης, που η ανάμειξή τους στην πολιτική τους ανυψώνει σαν μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας, βρέθηκαν προγραμματισμένα εκτός του χώρου της «λογομαχίας». Ο «προκριματικός αγώνας της λογομαχίας» υπήρξε μια απροκάλυπτη κουτοπόνηρη παραίνεση στους νέους ανθρώπους να θεωρήσουν δεδομένη τη μοίρα τους και να συμβάλουν με την αποχή τους απ' την πολιτική στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ευτυχώς καταλάβαμε.

Κώστας ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ