Κάθε άλλο παρά εμπνευσμένη ήταν η αναφορά του Αλ. Αλαβάνου σε ομιλία του στα Πετράλωνα, χτες, πως «το πολιτικοστρατιωτικό τείχος στο Βερολίνο μπορεί να έπεσε, εμφανίζεται όμως ένα νέο, κοινωνικό τείχος που χωρίζει τις μεγαλουπόλεις του κόσμου σε ζώνες ευημερίας και σε ζώνες ανέχειας, ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς»! Λες και είναι κάτι νέο αυτό το τείχος που «ανακαλύπτει» ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Από καταβολής ταξικών κοινωνιών, υπάρχουν τενεκεδομαχαλάδες που ζουν με λιγότερα απ' όσα βρίσκονται στους κάδους απορριμμάτων προαστίων που έγιναν συνώνυμα του πλούτου και της χλιδής. Μόνο που, πώς να το κάνουμε, δε συμβιβάζεται η ανησυχία για τη γιγάντωση των ταξικών ανισοτήτων με την επικρότηση της πτώσης του τείχους, της ανατροπής δηλαδή του σοσιαλισμού. Γιατί κατ' ουσίαν ο Αλ. Αλαβάνος επικροτεί την απουσία της θετικής επίδρασης του σοσιαλισμού στο κίνημα και τις κατακτήσεις του, αλλά και τα τείχη που υψώθηκαν στο εσωτερικό των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, οι κάτοικοι των οποίων έμαθαν σήμερα τι πάει να πει παραγκούπολη, εξαθλίωση, πείνα, άστεγοι, ανεργία...