«Τι θέλετε, να βάλουμε και στις στάσεις των λεωφορείων γιατρούς Εργασίας;» αναρωτήθηκε προκλητικότατα ο υφυπουργός Εργασίας, Γ. Γιακουμάτος, τις προάλλες στη Βουλή, απαντώντας σε Ερώτηση του ΚΚΕ σχετικά με τον πρόσφατο θάνατο εργάτριας στη βιομηχανία «Σοκοτάμπ». Κι αυτό, γιατί η εργάτρια έκανε... το λάθος να αφήσει την τελευταία της πνοή στη στάση του λεωφορείου, λίγα λεπτά μετά την έξοδό της από το εργοστάσιο, όπου δούλευε σε 50 βαθμούς Κελσίου, υγρασία πάνω από 70% και με εξαντλητικούς ρυθμούς. Απόλυτα δικαιολογημένα και εύστοχα, σε πρωτοσέλιδο σχόλιό του, ο προχτεσινός «Ρ» κατήγγειλε τον υφυπουργό των κεφαλαιοκρατών και σημείωνε: «Εμείς δε συμφωνούμε ότι ο κόσμος πρέπει να θεωρήσει έναν τέτοιο υπουργό απλά τομάρι...».

Μια και αναφέρθηκε, όμως, ο Γ. Γιακουμάτος στους γιατρούς Εργασίας και, μάλιστα, υπονοώντας, ότι υπάρχουν σε όλους ή τους περισσότερους τόπους δουλιάς, αλλά όχι και στις... στάσεις λεωφορείων, του χρωστάμε μια ακόμη απάντηση.

Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία, οι γιατροί Εργασίας στην Ελλάδα είναι λιγότεροι από 100, ενώ οι σχετικές ανάγκες -σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών επιστημόνων - κυμαίνονται μεταξύ των 1.500 και 2.500 και τα σημερινά εκπαιδευτικά προγράμματα βγάζουν 20 ανά πενταετία. Ας καταπιεί, επομένως, τη γλώσσα του.