Ακόμα και το κόστος ενός μπάνιου σε μια από τις κοντινές παραλίες της Αττικής υπολογίζεται πια από τη λαϊκή οικογένεια σαν ένα επιπλέον δυσβάσταχτο έξοδο. Πολλές από τις ομορφότερες και τις εύκολα προσβάσιμες παραλίες στην Αττική είναι πια στα χέρια επιχειρηματιών, που υποτίθεται ότι τις «αξιοποίησαν», ενώ στην πραγματικότητα πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των εργαζομένων για ξεκούραση.

Από τις κοντινές στην Αθήνα παραλίες, οι 9 είναι οργανωμένες πλαζ (Αστέρια Γλυφάδας, Αστέρας Βουλιαγμένης, Ακτή Βουλιαγμένης, Πλαζ Βούλας Α΄ και Β΄, Αγιος Κοσμάς, Λίμνη Βουλιαγμένης, Πλαζ Αλίμου, Λαγονήσι) και απρόσιτες για τη λαϊκή οικογένεια, αφού το εισιτήριο σε αυτές ξεκινά από τα 4 ευρώ και φτάνει μέχρι και τα 17 ευρώ. Μια τετραμελής οικογένεια για ένα μπάνιο το Σαββατοκύριακο στις οργανωμένες πλαζ της Αττικής πρέπει να δαπανήσει από 15 μέχρι και 60 ευρώ. Εκτός από το... θαλασσινό νερό, στην τιμή περιλαμβάνεται η... σκιά και οι ξαπλώστρες. Η τιμή των αναψυκτικών και του καφέ ξεκινά από 1,50 ευρώ και φτάνει και τα 4 ή 5 ευρώ.

Επιπλέον, σύμφωνα με το επιχειρηματικό «δαιμόνιο» των ιδιοκτητών, τα Σαββατοκύριακα, που συνήθως τότε ο περισσότερος κόσμος πάει για μπάνιο, οι τιμές για τις ίδιες ακριβώς «παροχές» και «υπηρεσίες» ανεβαίνουν! Τιμές, που έτσι κι αλλιώς καθορίζονται αποκλειστικά από τις ορέξεις του κάθε επιχειρηματία, πόσο ακριβά δηλαδή θα επιλέξει να πουλήσει τη θάλασσα, την άμμο και τον δροσερό αέρα. Για παράδειγμα, στην οργανωμένη πλαζ στο Καβούρι το εισιτήριο είναι 30 ευρώ το άτομο τις καθημερινές, 45 ευρώ το άτομο το Σαββατοκύριακο και τα παιδιά μέχρι 6 ετών πληρώνουν αντίστοιχα 20 και 25 ευρώ. Γενικά στις περισσότερες πλαζ τα Σαββατοκύριακα η τιμή αυξάνεται από 4 έως 6 ευρώ.

Δημοτικές αρχές, κυβερνήσεις και «κρατικές» επιχειρήσεις έχουν δουλέψει από κοινού για να περάσουν οι παραλίες στα χέρια των ιδιωτών. Το κυριότερο επιχείρημά τους είναι η «αξιοποίηση» των χώρων από τους ιδιώτες και τα έσοδα που θα έχει ο εκάστοτε δήμος μέσω των δημοτικών τελών και της φορολογίας. Η αλήθεια είναι ότι την «αξιοποίηση» (κάτι που θα μπορούσε να κάνει το ίδιο το κράτος) οι εργαζόμενοι θα την πληρώνουν για πολλά χρόνια και πολύ ακριβά.

Την ίδια στιγμή «οι ιδιώτες που εκμεταλλεύονται την παραλία χρωστάνε δημοτικά τέλη χρόνων, ενώ κάθε χρόνο γίνεται επαναδιαπραγμάτευση του εμβαδού που καταλαμβάνουν γιατί πληρώνουν λιγότερα τ.μ. από αυτά που χρησιμοποιούν», είπε στο «Ρ» ο Χρήστος Δουρίδας, δημοτικός σύμβουλος στον Αλιμο και υποψήφιος δήμαρχος. Επιπλέον, τονίζει το γεγονός ότι οι όροι παραχώρησης των ακτών είναι φοβερά ευνοϊκοί για τους επιχειρηματίες που τις εκμεταλλεύονται, χωρίς να αφήνεται καμιά πιθανότητα να θιχτούν τα κέρδη τους.

«Οταν η Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ γύρω στο 2000 υπέγραψε μνημόνιο παραχώρησης των ακτών σε επιχειρηματίες, για την παραλία του Αλίμου υπήρχε μια διάταξη η οποία προέβλεπε το εξής: Επειδή η είσοδος για τους δημότες είναι δωρεάν, όποια στιγμή θελήσει ο ιδιώτης να μπορεί να ζητήσει από τους κατοίκους χρήματα για τη μέχρι τότε δωρεάν χρήση της θάλασσας, ως διαφυγόντα κέρδη! Δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ, αλλά μόνο και μόνο η διατύπωση αυτή είναι ενδεικτική για τους όρους με τους οποίους δόθηκαν οι παραλίες και πώς προφυλάσσονται τα συμφέροντα των επιχειρηματιών», υπογραμμίζει.

Κάθε παραχώρηση, αδειοδότηση και πάσης φύσεως διευκόλυνση που να μην έχει την έγκριση των δημοτικών αρχών. Για τα Αστέρια Γλυφάδας, «η δημοτική αρχή έχει εγκρίνει τις άδειες λειτουργίας πέντε αναψυκτηρίων και νυχτερινών κέντρων, ενώ ο επιχειρηματίας που εκμεταλλεύεται την έκταση πληρώνει χαμηλά δημοτικά τέλη», λέει στο «Ρ» ο Μανώλης Κοκώνης, δημοτικός σύμβουλος στη Γλυφάδα.