Ολ' αυτά, βέβαια, δεν είναι άγνωστα στους κυβερνώντες, νυν και προηγούμενους ή στους εκπροσώπους τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αλλωστε, δεκαπέντε χρόνια τώρα, πάμπολλες φορές τα έχει προτείνει το ΚΚΕ. Αντιμετωπίζονται, όμως, με μια συνειδητή απραξία και αδιαφορία. Οχι τυχαία, βέβαια. Η πολιτική του «λιγότερου κράτους», η λογική της ανταποδοτικότητας και της «αποκέντρωσης» των ευθυνών και του οικονομικού κόστους στις πλάτες του λαού, της ιδιωτικοποίησης και της παράδοσης των κοινωνικών αναγκών στην επιχειρηματική εκμετάλλευση και κερδοσκοπία κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που υπαγορεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, ακόμη και η κοινή λογική. Κι ακόμη χειρότερα, ερωτοτροπούν με τις επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία και πανάκριβες «λύσεις» της πυρόλυσης ή της καύσης. Γιατί; Επειδή, αυτές βολεύουν την επιχειρηματική εκμετάλλευση του θέματος. Χαρακτηριστική απόδειξη, το γεγονός πως ο τεχνικός διευθυντής της ΕΣΔΚΝΑ έκανε πρόσφατα λόγο για την κατασκευή με Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) δέκα εργοστασίων καύσης στην Αττική.

Αυτή είναι η πολιτική ουσία του τεράστιου προβλήματος των απορριμμάτων και της διαχείρισής τους. Αυτά δε λένε, όλοι όσοι τις μέρες αυτές ασχολούνται με το θέμα. Αυτά, όμως, πρέπει να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι και ανάλογα να σταθμίσουν τη στάση τους στις εκλογές του Οκτώβρη.