Περιποιεί αληθινή τιμή στο Φεστιβάλ Αθηνών και υψηλή καλλιτεχνική συμβολή στο θέατρό μας, η ιδέα που είχε και πραγματοποίησε η Ρούλα Πατεράκη να σκηνοθετήσει και ερμηνεύσει, (στο θέατρο «Κοτοπούλη - Ρεξ») ένα αριστουργηματικό πεζογραφικό, αλλά άγνωστο στο πλατύ κοινό, κείμενο του πρόωρα χαμένου συντρόφου της, του στοχαστή - συγγραφέα Γιάννη Πάνου. Συγκεκριμένα, το κεφάλαιο «Ο φιλόσοφος» από το τελευταίο μυθιστόρημα του Γιάννη Πάνου «Ιστορία των μεταμορφώσεων». Διανοούμενη, ανήσυχη, συνεχώς πειραματιζόμενη δημιουργός, ασκημένη -σκηνοθετικά και υποκριτικά - σε μονολογικά κείμενα σπουδαίων ξένων συγγραφέων, η Ρούλα Πατεράκη, «κοινώνησε» το αθηναϊκό κοινό με ένα κείμενο - υπέροχο αριστοτέχνημα λόγου, που υμνεί την ανά τους αιώνες κατακτημένη, και διά του πάμπλουτου κάλλους της γλώσσας διατυπωμένη γνώση, αλλά αποκαλύπτει τις διά της γλώσσας μεταμορφώσεις του ανθρώπου, την αλήθεια, το ψεύδος, την αλχημική δύναμη της γλώσσας ως προς το «είναι» και «φαίνεσθαι» του ανθρώπου. Ο Γ. Πάνου, ενώ βιογραφεί τον βυζαντινό «ύπατο των φιλοσόφων», λάτρη της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας και γραμματείας, δεινό ρήτορα, πανεπιστήμονα, μυστικιστή, πολιτικό, «μακιαβελικό» διπλωμάτη και αυτοκρατορικό σύμβουλο Κωνσταντίνο - Μιχαήλ Ψελλό, σοφά ποιώντας τον αφήνει ανώνυμο, προκειμένου μέσα από πρόσωπο του Ψελλού, να θυμίσει το διανοητικό μεγαλείο και άλλων μεγάλων, ανά τους αιώνες, φιλοσόφων, αλλά και να σαρκάσει τη μεταμορφωτική δουλοπρέπεια και υποταγή τους σε ισχυρούς ηγεμόνες. Η Ρούλα Πατεράκη, παρότι γυναίκα, με το λιτά ρεαλιστικό, άλλοτε οργισμένο, άλλοτε μελαγχολικό, έμφορτο πνευματικότητας και λεπτουργημένης ειρωνείας λόγο της ενσάρκωσε το συμπυκνωτικά συμβολικό πρόσωπο και έδωσε φωνή στο γλωσσικό κάλλος του κειμένου. Συμπαραστάτες της για την καλαίσθητα αρμόζουσα στο κείμενο όψη της παράστασης ήταν η «ομάδα έμπνευσης και εφαρμογής»: Μαρία Ηλία, Μάνος Λαμπράκης, Αγγελος Μέντης, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Τασία Σοφιανίδου.