Την ύπαρξη συγκεκριμένου σχεδίου για την αποστολή πολυεθνικής στρατιωτικής δύναμης επέμβασης στο Λίβανο και τη νομιμοποίησή του από «διεθνή οργανισμό» περιμένει η κυβέρνηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν.

Προς την κατεύθυνση αυτή η κυβέρνηση δείχνει ιδιαίτερο ζήλο και αναπτύσσει συνεχή διπλωματική κινητικότητα, προκειμένου να «μη μείνει εκτός». Αυτή η διάθεση συμμετοχής στη στρατιωτική δύναμη επέμβασης φαίνεται πως «εκτιμήθηκε» από τους διοργανωτές της ιμπεριαλιστικής σύναξης στη Ρώμη, που αποφάσισαν την τελευταία στιγμή να καλέσουν και την ελληνική κυβέρνηση. Δεν αποκλείεται μάλιστα να υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση για συμμετοχή στο εκστρατευτικό σώμα κατοχής που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ για το Ν. Λίβανο, αν και η κυβέρνηση θα προτιμούσε να υπάρχει κάλυψη από τον ΟΗΕ. Αυτή είναι η πιο πιθανή εξήγηση για το γεγονός ότι η Ντ. Μπακογιάννη δήλωνε κατ' επανάληψη στους δημοσιογράφους πως δε θα πάει στη Ρώμη, λίγες ώρες πριν πάρει το αεροπλάνο για την «αιώνια πόλη»...

Μετά τη διάσκεψη η υπουργός Εξωτερικών εκτίμησε ως σημαντικό το γεγονός ότι «η Ελλάδα ήταν παρούσα» και «συνεισέφερε με τις συγκεκριμένες θέσεις και τις ξεκάθαρες απόψεις της». Σύμφωνα με την υπουργό στη διάσκεψη υπήρξε «κοινή θέση για ένα καθαρό μήνυμα και για ένα γενικό πλαίσιο δράσης σε τρεις τομείς». Πρώτον, στον ανθρωπιστικό τομέα που, όπως είπε, είναι υψηλής προτεραιότητας για την Ελλάδα. Δεύτερον, «στην ανάγκη άμεσης δραστηριοποίησης όλων για τη διακοπή, επιτέλους, των εχθροπραξιών». Και τρίτον, «στην προετοιμασία για το σχηματισμό μιας διεθνούς δύναμης σταθεροποίησης, με εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».

Η Ντ. Μπακογιάννη είπε επίσης ότι θα πρέπει να υπάρξει αφοπλισμός των παραστρατιωτικών δυνάμεων, θα πρέπει να δοθούν πίσω οι στρατιώτες, να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί και να υπάρξουν μακροπρόθεσμα αποζημιώσεις, κινούμενη στην τακτική των «ίσων αποστάσεων» ανάμεσα στο θύτη και το θύμα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η κυβέρνηση έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο της μη συμμετοχής και απλά συζητά το «πλαίσιο» και τους όρους της συμμετοχής της σε μια νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Μέση Ανατολή. Σ' αυτό στάθηκε χτες ο υπουργός Αμυνας Β. Μεϊμαράκης, διευκρινίζοντας ότι η κυβέρνηση θα προτιμούσε να συμμετέχει σε μια «ειρηνευτική δύναμη», αφού δηλαδή θα έχει προηγηθεί κατάπαυση πυρός, χωρίς ωστόσο να αποκλείσει σαφώς ότι δε συμμετέχει σε μια ΝΑΤΟική δύναμη κατοχής. «Εάν συζητάμε για ειρηνευτική δύναμη, σημαίνει ότι έχουν λήξει οι εχθροπραξίες, έχουν κάτσει στο τραπέζι και έρχεται η ειρηνευτική δύναμη να εγγυηθεί τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός», είπε χτες στον «Σκάι», επισημαίνοντας ότι σε διαφορετική περίπτωση αυτή η στρατιωτική δύναμη «δεν είναι ειρηνευτική, αλλά κατοχής ή πυρός ή όπως αλλιώς ονομάζονται». Κληθείς να σχολιάσει το ρόλο της Τουρκίας, εκτίμησε ότι «ίσως καθυστέρησε ή το κατάλαβε καθυστερημένα και προσπαθεί να κερδίσει έδαφος», αφήνοντας να εννοηθεί ότι η στάση της γειτονικής χώρας αποτελεί πρόσχημα και δικαιολογία για τη συμμετοχή στην πολυεθνική δύναμη. Ο υπουργός Αμυνας προεξόφλησε ότι δε θα ληφθούν σημαντικές αποφάσεις στη διάσκεψη της Ρώμης, γιατί «δεν είναι ώριμες οι συνθήκες αυτή τη στιγμή».

Περισσότερο σαφής ήταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Β. Μαγγίνας, επιχειρώντας να συνδέσει τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με το... εθνικό συμφέρον (σ.σ. το έργο είχε παιχτεί πλειστάκις επί ΠΑΣΟΚ). «Ο πρωθυπουργός στην πρώτη του δήλωση είχε μιλήσει για συμμετοχή και ετοιμότητα σε κάθε προσπάθεια η οποία θα μπορέσει να αποσοβήσει την κρίση», επισήμανε με νόημα, όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο συμμετοχής σε «ειρηνευτική δύναμη», συμπληρώνοντας ότι «σε λεπτομέρειες το θέμα είναι πρόωρο, αλλά ασφαλώς θα πράξουμε ό,τι επιβάλλει το εθνικό μας συμφέρον».

Τις σκέψεις και προθέσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο απηχεί και το χτεσινό άρθρο του φιλοκυβερνητικού «Ελεύθερου Τύπου», που υπερθεματίζει υπέρ της συμμετοχής σε μια πολυεθνική δύναμη επέμβασης. «Είναι πασιφανές ότι η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να λείψει από το σχηματισμό μιας ειρηνευτικής δύναμης, έστω και σε επίπεδο αποστολής υγειονομικών μονάδων», τονίζεται στο άρθρο.