Κοντά στα 2.500 φτάνουν τα εργατικά «ατυχήματα» στη Θεσσαλία, από το 2000 μέχρι σήμερα, κατά μέσο όρο, δηλαδή, ένα εργατικό ατύχημα τη μέρα. Σ' αυτά έχασαν τη ζωή τους πάνω από 50 εργάτες και εκατοντάδες άλλοι τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν και οι πολλές εκατοντάδες που σακατεύτηκαν στα εργασιακά γκέτο της περιοχής, ήρθαν να προστεθούν στη μακριά και ματοβαμμένη λίστα των εργοδοτικών εγκλημάτων σε όλη τη χώρα. Εγκλήματα, που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αφήνουν ατιμώρητα, υπηρετώντας το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

Ετσι, εντείνεται η ασυδοσία των εργοδοτών, οι οποίοι ανενόχλητοι και εκμεταλλευόμενοι τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας στην περιοχή, εκβιάζουν και απειλούν τους εργάτες με απόλυση για να τους αναγκάσουν ν' αποδεχτούν την υποβάθμιση των μέτρων ασφάλειας, διακινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα και την ίδια τη ζωή τους. Οι συνθήκες εργασίας είναι εξοντωτικές. Η εντατικοποίηση, η καταπίεση, η τρομοκρατία, οι υποχρεωτικές υπερωρίες, συνθέτουν την απάνθρωπη εικόνα στους εργασιακούς χώρους. Κι όσον αφορά στις Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας, στις Επιθεωρήσεις Εργασίας είναι λειψές έως και ανύπαρκτες, καθώς δεν εφαρμόζεται ακόμα και η υπάρχουσα νομοθεσία.

Στη Λάρισα, τα τελευταία έξι χρόνια έχασαν τη ζωή τους στο βωμό του κέρδους 27 εργαζόμενοι, ενώ το ίδιο διάστημα ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων είναι πάνω από 1.000. Οι παραπάνω εφιαλτικοί αριθμοί, καταδεικνύουν τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνώντων και γι' αυτό άλλωστε προσπαθούν και να τις αποκρύψουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε επικοινωνία που είχαμε με το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας Περιφέρειας Θεσσαλίας στη Λάρισα, ρωτώντας ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των καταγεγραμμένων εργατικών ατυχημάτων, η απάντηση που πήραμε από υπεύθυνο της υπηρεσίας ήταν ότι δεν τα δίνουν καθώς θα τ' ακούσουν από το υπουργείο, όπου και μας παρέπεμψε να τα ζητήσουμε. «Πέρσι τα δώσαμε στο Εργατικό Κέντρο και βρήκαμε το μπελά μας», είπαν χαρακτηριστικά οι υπεύθυνοι.

Στο Νομό Μαγνησίας τα εργατικά ατυχήματα από το 2001 μέχρι και το 2005 έφτασαν τα 950 και οι νεκροί εργάτες τους 16, ενώ πολλοί ήταν και αυτοί που τραυματίστηκαν σοβαρά.

Στο Νομό Τρικάλων, σύμφωνα με στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, την πενταετία 2001 - 2005, σημειώθηκαν 278 εργατικά ατυχήματα, εκ των οποίων τα 5 θανατηφόρα, τα 32 σοβαρά και τα 241 ελαφρότερα. Βεβαίως, υπάρχουν και τα μη καταγεγραμμένα εργατικά ατυχήματα τα οποία, μπορεί μεν να μένουν στα άγραφα, όμως είναι γνωστό σε όλους ότι είναι πάρα πολλά αυξάνοντας δραματικά τους παραπάνω εφιαλτικούς αριθμούς.

Ανάλογα είναι τα στοιχεία και για το Νομό Καρδίτσας.

Για τη ραγδαία αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, τις αιτίες και τις προτάσεις διεξόδου του συνδικαλιστικού κινήματος, ο Τ. Τσιόγκας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας και βουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας στο «Ρ», τονίζει: «Αναμφισβήτητα, η προστασία της ανθρώπινης ζωής συνδέεται άρρηκτα με τις εργασιακές σχέσεις που υπάρχουν, οι οποίες δέχονται ανελέητα χτυπήματα από τις κυβερνήσεις, το μεγάλο κεφάλαιο και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο τραγικός απολογισμός των εργατικών ατυχημάτων στην περιοχή, όπως και γενικότερα, είναι αποτέλεσμα της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία συνεχίζοντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί τα κέρδη και την ασυδοσία των εργοδοτών στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας" και της μείωσης του " εργατικού κόστους", αφήνοντας στην ουσία ατιμώρητα όλα αυτά τα εγκλήματα στους χώρους δουλιάς, παροπλίζοντας τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και επιβάλλοντας εργασιακές σχέσεις "λάστιχο".

Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας δίνει με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα τον αγώνα διεκδίκησης της άμεσης λήψης μέτρων προστασίας της ζωής των εργαζομένων, αποκαλύπτοντας τις αιτίες και ξεσκεπάζοντας τους υπεύθυνους. Ομως, είναι ξεκάθαρο ότι όσο συνεχίζεται αυτή η αντεργατική πολιτική, τα εργατικά ατυχήματα θα υπάρχουν. Εμείς λέμε στους εργαζόμενους ότι κι αυτό το πρόβλημα στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να βρει λύση. Γι' αυτό τους καλούμε να συσπειρωθούν στα σωματεία τους, ν' αλλάξουν προς όφελος των ταξικών συμφερόντων τους τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τους καλούμε να εντείνουν, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, την ταξική τους πάλη ώστε ν' ανατρέψουν αυτήν την πολιτική και να επιβάλλουν, συντονίζοντας τη δράση τους με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, τη Λαϊκή Εξουσία».