Το πρόβλημα του νέφους, η διαιώνιση και επιδείνωσή του, πάνω στα κεφάλια του λαού της Αθήνας, όπως και τα συνολικότερα ζητήματα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος στο Λεκανοπέδιο, δεν είναι τεχνοκρατικά ζητήματα, αλλά καθαρά πολιτικά. Αυτή είναι η κοινή διαπίστωση του Γιώργου Μαυρίκου, υποψήφιου υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά με τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» και του Σπύρου Χαλβατζή, υποψήφιου δημάρχου Αθήνας με τη «Συμπαράταξη για την Αθήνα», σε δηλώσεις τους στο «Ρ».

«Το πρόβλημα του νέφους, συνολικότερα τα ζητήματα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος στο Λεκανοπέδιο δεν αποτελούν τεχνοκρατικά ζητήματα», τονίζει ο Γιώργος Μαυρίκος και συνεχίζει: «Δεν μπορούν να επιλυθούν με μια καλύτερη διαχειριστική πολιτική από τις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας. Δημιουργήθηκαν και οξύνονται εξαιτίας μιας ταξικής πολιτικής, που συνειδητό στόχο της έχει την κερδοφορία των κάθε είδους επιχειρηματικών συμφερόντων. Είναι αυτή η πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε στη σημερινή άθλια πραγματικότητα: ασυδοσία στη χωροθέτηση και στη ρύπανση από βιομηχανικές εγκαταστάσεις, πριμοδότηση της χρήσης των ΙΧ και υποβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς, καταστροφή των δασών στους ορεινούς όγκους του Λεκανοπεδίου και τσιμεντοποίηση των ελεύθερων χώρων, άναρχη και πυκνή δόμηση.

Το τελευταίο έγκλημα στο Λαύριο, με τις εξόφθαλμες παρανομίες στη λειτουργία της επιχείρησης, αλλά και την απουσία κάθε οργανωμένου σχεδίου από το κράτος για την προστασία της υγείας του πληθυσμού, αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά ποιους εξυπηρετεί αυτή η πολιτική και σε βάρος ποιου ασκείται.

Πρόκειται για μια πολιτική που συστηματικά υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των λαϊκών στρωμάτων, καταστρέφει την ίδια την υγεία τους. Στηρίχτηκε και προωθήθηκε και από τους νομάρχες και δημάρχους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η πολιτική αυτή, που ενισχύει τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια, δεν παίρνει μερεμέτια. Ως "Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία" την αντιπαλεύουμε. Διεκδικούμε να γίνουν κρατικο-λαϊκή περιουσία τα δάση και οι ακτές, να αναπτυχθούν δημόσιες, σύγχρονες, φτηνές - και με δωρεάν ζώνες - συγκοινωνίες. Υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους χώρους, αντιπαλεύοντας τις εκχωρήσεις τους και την εκμετάλλευσή τους από τους επιχειρηματίες.

Η ενίσχυση της ΝΑΣ και των αγωνιστικών ψηφοδελτίων στους δήμους θα βοηθήσει να αλλάξει ο συσχετισμός της δύναμης, να γίνει ένα βήμα για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Για να εξυπηρετούνται τα λαϊκά συμφέροντα, να ανήκει ο πλούτος που υπάρχει και παράγεται σε αυτούς που τον παράγουν. Μόνο τότε θα μπορεί να προστατευτεί αποτελεσματικά το περιβάλλον, η υγεία και η ποιότητα ζωής του λαού».

Από την πλευρά του, ο Σπύρος Χαλβατζής σημειώνει:

«Από τα ίδια τα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ αποδεικνύεται ότι το νέφος όχι μόνο δεν καταπολεμήθηκε, αλλά μεταλλάχτηκε σε πιο επικίνδυνη μορφή και, παράλληλα, επεκτάθηκε. Αποκαλύπτεται, έτσι, ακόμη μια φορά ο βαθιά ταξικός, αντιλαϊκός χαρακτήρας της πολιτικής της άρχουσας τάξης, αυτή τη φορά σε σχέση με το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Μιας πολιτικής που έχει στο κέντρο της την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και υλοποιείται με μέτρα όπως: Παραπέρα τσιμεντοποίηση των ελεύθερων χώρων, συνεχιζόμενη καταστροφή του περιαστικού πρασίνου, όξυνση του κυκλοφοριακού προβλήματος, υπερσυγκέντρωση υπηρεσιών σε τεράστια υπερτοπικά κέντρα, φθηνό ξεπούλημα δημόσιας γης στους μεγαλοκαταπατητές, παραχώρηση στις πολυεθνικές σημαντικού μέρους του σημερινού αιγιαλού και παραλίας, ανοχή στην ασύδοτη δράση ρυπαινουσών βιομηχανιών.

Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα ότι η διαιώνιση και επιδείνωση του νέφους πάνω στα κεφάλια του λαού της Αθήνας δεν είναι θέμα τεχνικό, αλλά καθαρά πολιτικό. Και με αυτήν, επομένως, την ευκαιρία καλούμε τους εργαζομένους να βγάλουν τα δικά τους πολιτικά συμπεράσματα, να στείλουν και με την ψήφο τους, στις επικείμενες τοπικές εκλογές, μήνυμα καταδίκης των κομμάτων της άρχουσας τάξης και του ευρω-μονόδρομου, να στηρίξουν τους αγωνιστικούς δημοτικούς και νομαρχιακούς συνδυασμούς, τη "Συμπαράταξη για την Αθήνα", τη "Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία".

Να δημιουργήσουν, έτσι, καλύτερες προϋποθέσεις, ευνοϊκότερους συσχετισμούς για πιο μαζικούς και αποτελεσματικούς αγώνες στην πορεία για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας, μόνης ικανής να εξασφαλίσει και να κατοχυρώσει τα συμφέροντα των εργαζομένων».