ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ προσέγγιση για την οικονομία αυτή που διατύπωσε χτες ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής μετά από συνάντηση με τους υπουργούς Οικονομίας και Εμπορικής Ναυτιλίας: Η Ελλάδα θα γίνει «διαμετακομιστικό κέντρο» για την Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Περίεργο, γιατί είχαμε την εντύπωση πως ήδη κάτι τέτοιο είναι και, σαφώς, δε μας ακούγεται και ως ...ωραίος χαρακτηρισμός για μια χώρα. Αν το καλοσκεφτούμε, όποιος θέλει μπαίνει, ό,τι θέλει παίρνει και μετά αποχωρεί χωρίς να δώσει λογαριασμό.

Πάρτε για παράδειγμα τους ξένους «θεσμικούς» επενδυτές που καταλήστεψαν τον κόσμο στη Σοφοκλέους και εξαφανίστηκαν, τους μεγάλους «διεθνείς οίκους» που κατά καιρούς έρχονται και καλοπληρώνονται για να μας δώσουν συμβουλές για το πώς θα ξεπουλήσουμε τη δημόσια περιουσία.

Επίσης, θυμηθείτε τις εταιρείες διαχείρισης κοινοτικών κονδυλίων που έρχονται στην Ελλάδα, παίρνουν τα χρήματα και φεύγουν, αφήνοντας γιαπιά, τις κατασκευαστικές εταιρείες που τελειώνουν όπως όπως κάποια έργα και φεύγουν, έχοντας κανονίσει να τα εκμεταλλεύονται για τα επόμενα 200 χρόνια.

Για να μην πούμε για το ΝΑΤΟ και τις στρατιωτικές δυνάμεις του. Αυτοί πια έχουμε χάσει το λογαριασμό για το πότε μπαίνουν, τι ακριβώς κάνουν και πού πάνε στη συνέχεια.

Εν ολίγοις, αν ο πρωθυπουργός, αντί για διαμετακομιστικό κέντρο, αναφερόταν σε «κέντρο διερχομένων», θα ήταν πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα.

ΔΕ ΛΕΜΕ, σωστό το συμπέρασμα του Γιώργου Παπανδρέου για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, «όσο διαρκεί ο πόλεμος, θα θρηνούμε αμάχους», και οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως πρόκειται για κάτι αυτονόητο.

Μόνο που όσο και αν αρέσκεται (όπως και η κυβέρνηση) να παρουσιάζει την κατάσταση ως ένα «αντικειμενικό γεγονός» που δεν έχει συγκεκριμένες αιτίες και, πολύ περισσότερο, συγκεκριμένους ενόχους τότε κάθε άλλο παρά βοηθούνται οι άμαχοι που υποφέρουν.

Αλλωστε, ακόμη και μετά τη σφαγή στην Κάνα, ο Μπους επιμένει χωρίς να κρύβεται: «Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να αμυνθεί».