«ΑΔΙΚΟ μεταξύ των γενεών» το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας κατά τον υπουργό Εργασίας, Σάββα Τσιτουρίδη. Γι' αυτό και η κυβέρνηση αποφάσισε να φτιάξει μερικές επιτροπές για να σταματήσουν οι αδικίες. Αυτές που αύριο - μεθαύριο θα μας παρουσιάσουν ένα ακόμη αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Εν ολίγοις, σύμφωνα με την κυβέρνηση (αλλά και διάφορους άλλους... ασφαλιστικολογούντες) υπάρχει μια τεράστια συμπαιγνία των παλιότερων, προκειμένου να «φάνε» τα ασφαλιστικά δικαιώματα των νεότερων.

Να υποθέσουμε (με βάση αυτό το σκεπτικό) ότι οι νυν συνταξιούχοι του ΙΚΑ ήταν αυτοί που αποφάσισαν να περικόψουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των σημερινών εργαζομένων, για παράδειγμα των νεοπροσλαμβανόμενων στον ΟΤΕ;

`Η μήπως συνταξιούχοι του ΙΚΑ ήταν αυτοί που έφτιαξαν τον νόμο Σιούφα του 1992 και τους μετέπειτα νόμους του ΠΑΣΟΚ που συμπλήρωσαν το «παζλ» του τσεκουρώματος της κοινωνικής ασφάλισης;

Τέλος πάντων, σ' αυτή τη χώρα, όλοι γνωρίζουν - ή σχεδόν όλοι, για να είμαστε απόλυτοι - ότι οι αδικίες δε γίνονται ανάμεσα στις γενιές, αλλά ανάμεσα στις τάξεις. Δεν «τρώει» ο εργαζόμενος πατέρας το μεροκάματο ή τη σύνταξη του γιου του, αλλά και οι δυο καταληστεύονται από τους κεφαλαιοκράτες.

Ειδικά, μάλιστα, στο θέμα των ασφαλιστικών Ταμείων υπάρχει μεγάλη ιστορία. Από τη δεκαετία του 1950 ακόμη, όταν οι τότε κυβερνώντες έβαζαν τα αποθεματικά των Ταμείων με επιτόκιο μηδέν (0) στην Τράπεζα της Ελλάδας για να «γλεντοκοπάνε» αντάμα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι...

ΓΕΝΙΚΩΣ ΠΑΝΤΩΣ διακρίνουμε μια σαφέστατη εμμονή στην ...αύξηση των ορίων ηλικίας που δεν περιορίζεται δυστυχώς στους ήδη εργαζόμενους και στο πότε θα βγουν στη σύνταξη. Επεκτείνεται και στα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας.

Με βάση το τελευταίο Προεδρικό Διάταγμα της κυβέρνησης, ο μόνος τρόπος για να βγει ένα πλοίο σε ...«σύνταξη», είναι να αποφασίσει ο εφοπλιστής που το έχει πως δεν το χρειάζεται άλλο για να κερδοφορεί.

Κι επειδή οι εφοπλιστές - ιδίως οι ακτοπλόοι - ποτέ δεν παίρνουν τέτοιες αποφάσεις, η παράταση είναι επ' ...αόριστον. Το ότι ήδη στις θάλασσες ταξιδεύουν επικίνδυνα πλοία και στο μέλλον θα είναι πολύ περισσότερα, δεν ανησυχεί κανέναν από εκείνους που έχυναν κροκοδείλια δάκρυα όταν ναυάγησε το «Σαμίνα».