Την παράδοση των τηλεπικοινωνιών της χώρας βορά στο ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο προωθεί η κυβέρνηση. Εφαρμόζοντας τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απελευθερώνει την τηλεπικοινωνιακή αγορά από την 1η Γενάρη του 2001. Επιτρέπει στον κάθε «μεγαλοκαρχαρία» να ιδρύσει εταιρία παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και να πλουτίσει, εκμεταλλευόμενος τις υποδομές του ΟΤΕ. Τις υποδομές που στήθηκαν με την εργασία και τα χρήματα του λαού.

Οι εξελίξεις στο ελληνικό τηλεπικοινωνιακό τοπίο ήταν ραγδαίες τις τελευταίες μέρες. Εγκρίθηκε το νέο καταστατικό του ΟΤΕ, σύμφωνα με το οποίο ο Οργανισμός έπαψε και λειτουργεί πλέον ως ιδιωτική εταιρία, με κερδοσκοπικά κριτήρια. Προχτές δημοσιοποιήθηκε η απόφαση της κυβέρνησης να εκχωρήσει και νέο πακέτο μετοχών του ΟΤΕ σε ιδιώτες, που θα κατέχουν πλέον άνω του 60% του Οργανισμού.

Χτες παρουσιάστηκε το νομοσχέδιο «για την οργάνωση και λειτουργία των τηλεπικοινωνιών». Ο ΟΤΕ χάνει οριστικά την αποκλειστικότητα ορισμένων βασικών υπηρεσιών, με πιο σημαντική τη σταθερή τηλεφωνία. Από 1ης Γενάρη 2001 επιτρέπει στον όποιο ιδιώτη να ιδρύσει δικό του τηλεπικοινωνιακό οργανισμό και να πουλά τις αντίστοιχες υπηρεσίες. Οι νέες εταιρίες θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα δίκτυα του ΟΤΕ έναντι «εύλογου τιμήματος», ή να στήσουν δικά τους.

Ετσι, και μέσω της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, και μέσω της «απελευθέρωσης», δε θα ανήκει στο δημόσιο, ούτε καν η υποδομή του Οργανισμού. Το δίκτυο που τα τελευταία 50 χρόνια δημιουργήθηκε με τον ιδρώτα των χιλιάδων εργαζομένων και τα χρήματα του ελληνικού λαού, θα γίνει η βάση, πάνω στην οποία άλλες, ιδιωτικές εταιρίες, ξένες και ντόπιες, θα αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους.

Επιπρόσθετα, οι ιδιώτες προκειμένου να απλώσουν τα δίκτυά τους, μπορούν να χρησιμοποιούν ελεύθερα δημόσιες εκτάσεις. Ακόμα, για να στηθούν τα ιδιωτικά δίκτυα, το νομοσχέδιο προβλέπει την έναντι «εύλογης αποζημίωσης σύσταση προσωπικής δουλείας σε βάρος ακινήτων ιδιωτών». Δηλαδή, αν ο μεγαλοκαρχαρίας θέλει να εγκαταστήσει μία κεραία σε ένα οικόπεδο, θα το κάνει χωρίς να ρωτήσει τον ιδιοκτήτη. Αν ο τελευταίος θεωρήσει την αποζημίωση λίγη, θα κυνηγά έναν επιχειρηματικό κολοσσό στα δικαστήρια.

Και πλέον, το όποιο έργο υποδομής δε θα γίνεται από μια δημόσια επιχείρηση που στόχο είχε το κοινό καλό, αλλά από μια ιδιωτική που θα αποκομίζει κέρδος, θα το βάζει στην τσέπη και δε θα το επανεπενδύει σε έργα κοινόχρηστα και κοινωφελή.

Μεγάλη σημασία έχει και το κεφάλαιο της «καθολικής υπηρεσίας», το οριζόμενο από το νομοσχέδιο ως «προκαθορισμένο ελάχιστο σύνολο τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών συγκεκριμένης ποιότητας που προσφέρεται σε όλους τους χρήστες, ανεξαρτήτως γεωγραφικής θέσης, σε προσιτή τιμή». Σε απλά ελληνικά, αφορά την τηλεφωνική συσκευή που έφτανε και στο τελευταίο σπίτι, του τελευταίου χωριού, ανεξάρτητα από το κόστος της κατασκευής. Για τη γραμμή, που με φτηνό αντίτιμο, πρόσφερε μια σειρά από υπηρεσίες, όπως σύνδεση με το διαδίκτυο, υπηρεσίες τηλεφωνητή, υπηρεσία πληροφοριών τηλεφωνικού καταλόγου κλπ.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ο ΟΤΕ θα είναι υποχρεωμένος για την παροχή της «καθολικής υπηρεσίας» μέχρι το τέλος του 2001 και η ΕΕΤΤ θα κρίνει και ποιοι άλλοι τηλεπικοινωνιακοί οργανισμοί θα μπορούν επίσης να την προσφέρουν. Αν το κόστος παροχής της είναι μεγάλο, ο όποιος οργανισμός θα μπορεί να ζητήσει από την ΕΕΤΤ τον επιμερισμό του κόστους με άλλες εταιρίες.

Ομως, σε μία κοινωνία, όπου η αγορά θεοποιείται και το αγαθό της επικοινωνίας γίνεται εμπόρευμα, τι θέση έχουν οι διαβεβαιώσεις περί καθολικής υπηρεσίας; Πώς θα εξασφαλιστεί η παροχή και χρηματοδότησή της, όταν όλοι θα προβάλλουν ενστάσεις προκειμένου να την αποφύγουν; Ποιος εγγυάται ότι δε θα επαναληφθεί το μοντέλο της κινητής τηλεφωνίας, όπου ο έχων να πληρώσει λαμβάνει και τις αντίστοιχες υπηρεσίες;

• Με χτεσινή ανακοίνωσή της η ΓΣΕΕ, αναφέρει ότι η νέα παραχώρηση μετοχών του ΟΤΕ σε ιδιώτες «δημιουργεί έντονες ανησυχίες για το μέλλον του Οργανισμού και της παραμονής του κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου». Ξεχνά ότι η ίδια έχει στηρίξει όλες τις αντιλαϊκές αποφάσεις της κυβέρνησης, περί εκποίησης του εθνικού πλούτου, είτε σιωπώντας επιδεικτικά, είτε βγάζοντας «καταγγελτικές» ανακοινώσεις, για την τιμή των όπλων.