«Αυτό ήταν αναμενόμενο ως ένα βαθμό. Αυτό που προκαλεί σ' εμένα ενδιαφέρον είναι να δούμε πόσο έχει δουλέψει το ΚΚ της Κούβας, αν υποθέσουμε ότι πάμε στη μετά Φιντέλ εποχή, αυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό στοίχημα. Και παρεμβάσεις τέτοιου είδους από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αναμενόμενες ίσως ως ένα βαθμό ήταν και αντιμετωπίσιμες θα είναι, γιατί η Κούβα δεν είναι μόνη της αυτή τη φορά, υπάρχει ένα πλέγμα προοδευτικών κυβερνήσεων στην περιοχή που προβληματίζει τις ΗΠΑ και τη συγκεκριμένη κυβέρνηση Μπους. Νομίζω ότι πρέπει να περιμένουμε και να μην ανησυχούμε και ιδιαίτερα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν εντείνονται οι διαμαρτυρίες ή δε θα πρέπει να καταγγείλουμε το γεγονός της αμερικανικής παρεμβατικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής, αλλά έτσι δε λειτουργεί ο ιμπεριαλισμός;

Νομίζω ότι είναι ίσως η μοναδική ζωντανή Επανάσταση που έχουμε αυτή τη στιγμή στην εξουσία στην υφήλιο και σημείο αναφοράς. Οι άλλες κυβερνήσεις, δηλαδή, στη Λατινική Αμερική είναι προοδευτικής κατεύθυνσης κι είναι καλό που υπάρχουν, αλλά η Κούβα είναι κάτι ξεχωριστό. Θα δούμε τώρα και τον Λούλα και τον Τσάβες μέχρι πού θα το πάνε. Τώρα η αλληλεγγύη στον κουβανικό λαό υπάρχει, έχει παίξει ρόλο η νεολαία, έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο το ΚΚΕ, αλλά θα περίμενα περισσότερα πράγματα από άλλες χώρες, όπως Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, αλλά ακόμα είναι νωρίς. Νομίζω ότι δεν πρέπει να φοβίζει τους προοδευτικούς ανθρώπους, να τους φοβίζουν οι εξελίξεις στην Κούβα».