Motion Team

Και βέβαια εκεί που η ανεργία καλπάζει είναι οι νέες γυναίκες, οι οποίες εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερα ποσοστά σε σύγκριση με τους άντρες. Φαινόμενο που παρά τις αποκλίσεις από χώρα σε χώρα, εμφανίζεται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Επίσης - σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία - το ποσοστό των νέων που παραμένων άνεργοι πάνω από ένα χρόνο κυμαίνεται από 25% έως το 50%. Στατιστικά επίσης αποδεικνύεται ότι οι άνεργοι νέοι ηλικίας 25-29 ετών τείνουν να μετατρέπονται σε μακροχρόνια άνεργους.

Η χώρα μας δεν αποτελεί εξαίρεση, από την εικόνα και την καταγραφή που γίνεται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ για το Α΄ τρίμηνο του 2006, η ανεργία στην ηλικιακή ομάδα 15-29 ανέρχεται στο 18,7%, πάνω δηλαδή και από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ομως ενώ στους νέους άνδρες η ανεργία είναι 13,2%, στις νέες γυναίκες σχεδόν διπλασιάζεται και φτάνει στο 25,5%.

Αποδεικνύεται δηλαδή, ότι στην ΕΕ, στον παράδεισο των πολυεθνικών, δεν υπάρχει θέση για τους νέους εργαζόμενους. Το γεγονός μάλιστα ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ορισμένων χωρών, αλλά αγκαλιάζει στον ένα ή στον άλλο βαθμό, όλες τις χώρες, αποδεικνύει και τον γενικότερο αντεργατικό χαρακτήρα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η επισήμανση μάλιστα ότι μετά το 2000, δηλαδή μετά την εγκαινίαση της Στρατηγικής της Λισαβόνας, η ανεργία των νέων παρουσιάζει αυξητικές τάσεις, δείχνει ότι η Στρατηγική αυτή - παρά τις διαβεβαιώσεις - δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά έχει αποκλειστικό στόχο την ενίσχυση των πολυεθνικών και της κερδοφορίας τους.

Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, κοινές είναι και οι ευρωενωσιακές κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ετσι αντί για την προστασία των ανέργων και τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας, το βάρος πέφτει στις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» που είναι η κοινή πατέντα για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Γι' αυτό, όλα τα εθνικά προγράμματα απασχόλησης, όπως σημειώθηκε και στη συνάντηση της Βιέννης, περιλαμβάνουν μέτρα όπως «η παροχή φορολογικών κινήτρων και οι ασφαλιστικές απαλλαγές για εργοδότες που προσφέρουν θέσεις πρακτικής επαγγελματικής εξάσκησης, θέσεις εργασίας με βασικό μισθό και επιδότηση μισθού». Δηλαδή ενίσχυση των επιχειρήσεων και μειωμένες αμοιβές στους νέους εργαζόμενους. Μάλιστα όπως διαπιστώνεται: «Οι ειδικές ρυθμίσεις με τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης χρησιμοποιούνται συχνά σαν μέθοδος για τον περιορισμό του μη μισθολογικού κόστους εργασίας». Και μετά τόσο η ΕΕ και τα όργανά της όσο και οι εθνικές κυβερνήσεις κόπτονται δήθεν για την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων.