Κατά της ΚΕΕΑ τάχτηκε ο Μπορίς Γιέλτσιν, Πρόεδρος τότε της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, που κάλεσε σε κινητοποιήσεις κατά της «χούντας», όπως τη χαρακτήρισε. Στο πλευρό του βρέθηκαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ.
Η ΚΕΕΑ, πέρα από διακηρύξεις και την είσοδο στη Μόσχα ορισμένων στρατιωτικών μονάδων, δεν προχώρησε σε κάποιες σαφείς πολιτικές ή άλλες ενέργειες και μετά από λίγα εικοσιτετράωρα οδηγήθηκε σε παραίτηση. Τα μέλη της και άλλα στελέχη του σοβιετικού κράτους και του ΚΚΣΕ, όπως ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, Ανατόλι Λουκιάνοφ και το μέλος του ΠΓ του ΚΚΣΕ, Ολεγκ Σένιν, συνελήφθησαν. Ενώ ορισμένα άλλα στελέχη του σοβιετικού κράτους και του ΚΚΣΕ «αυτοκτόνησαν» με περίεργους τρόπους εκείνες τις μέρες.
Ο Γιέλτσιν, μετά την ανατροπή της ΚΕΕΑ, προχώρησε επίσης στην απαγόρευση της δράσης του ΚΚΣΕ και λίγο αργότερα στην υπογραφή της συμφωνίας διάλυσης της ΕΣΣΔ, με τους τότε Προέδρους της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, Κραφτσούκ και Σουσκέβιτς, αντίστοιχα.
Να σημειωθεί ότι η δίκη του μελών της ΚΕΕΑ ξεκίνησε το Γενάρη του 1993 και ολοκληρώθηκε το Φλεβάρη του 1994, με την αμνηστία που δόθηκε σε αυτούς, και σε όσους είχαν συλληφθεί για τα αιματηρά γεγονότα του Οκτώβρη του 1993.
Τι ήταν τελικά η ΚΕΕΑ; Πώς αξιολογούν σήμερα, 15 χρόνια μετά, εκείνα τα γεγονότα τα ΚΚ της Ρωσίας; Στα ερωτήματα αυτά απαντούν για τον «Ρ» ο Βίκτωρ Τιούλκιν, Α' Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ) κι ο Ιβάν Μέλνικοφ, Α΄ Αντιπρόεδρος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), που στην τοποθέτησή του αναφέρεται και στα γεγονότα που ακολούθησαν, όπως και στις θέσεις του κόμματός του για τη σημερινή κατάσταση.