Αλλά υποκριτικό είναι και το κλάμα των «τοπικών αρχόντων». Οι νομαρχαίοι και οι δημαρχαίοι των περιοχών που καίγονται επιχειρούν «να βγάλουν την ουρά τους απέξω» και ν' αποσείσουν από πάνω τους τις δικές τους, μεγάλες ευθύνες. «Δεν είναι δική μας αρμοδιότητα η προστασία των δασών», υποστηρίζουν οι «εκλεκτοί» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και νομίζουν ότι μ' αυτό τον τρόπο θα εξιλεωθούν από τις δικές τους «αμαρτίες» και θα τη «βγάλουν καθαρή» την ώρα της «λαϊκής κρίσης» στις ερχόμενες τοπικές εκλογές. Λες και τα «καμένα» της Χαλκιδικής, τα «καρβουνιασμένα» της Λακωνίας και των άλλων περιοχών της χώρας δεν είναι δημόσια περιουσία, την οποία υποχρεούνται να προφυλάσσουν, όπως μπορούν. Λες και οι κάτοικοι των πυρπολημένων περιοχών, οι οποίοι νιώθουν να χάνεται η «ανάσα ζωής» που προσφέρουν τα δάση, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι «τοπικοί άρχοντες» είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι στο έγκλημα, ως διαχειριστές, σε τοπικό επίπεδο, της δασοκτόνας πολιτικής των κυβερνήσεων και της εμπορευματοποίησης της γης.

Η ψήφος στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές έχει γενικότερο πολιτικό χαρακτήρα και το μήνυμα που θα σταλεί από την κάλπη πρέπει ν' απευθύνεται στην κυβέρνηση, στα κόμματα και στους εκπροσώπους τους στην «τοπική εξουσία». Και η εκλογική καταδίκη των υποψηφίων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, με την ταυτόχρονη ενίσχυση των αγωνιστικών ψηφοδελτίων, που στηρίζουν το ΚΚΕ και οι συνεργαζόμενες μ' αυτό ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις, μπορεί ν' αποτελέσει μια τιμωρία όλων όσοι ευθύνονται για την πολιτική που εφαρμόζεται και, μαζί με όλα τα άλλα, ενοχοποιείται και για την καταστροφή των δασών...