Η Αλ. Παπαρήγα σχολιάζοντας τις απόψεις όσων απορρίπτουν τη λογική της λεγόμενης πρόωρης συνταξιοδότησης επισήμανε:

...«Βεβαίως, η πρόωρη συνταξιοδότηση είναι πολιτική του συστήματος. Και βεβαίως, μέσα στον καπιταλισμό είμαστε και θα χρησιμοποιήσουμε και εμείς ορισμένα αγαθά. Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω... Οταν χρησιμοποιούμε με δημιουργική προσαρμογή ορισμένα επιχειρήματα ή ακόμα και ορισμένα όπλα - δε βρίσκω τώρα άλλη λέξη να χρησιμοποιήσω - που μας δίνει το σύστημα, γιατί να μην τα χρησιμοποιήσουμε, αν αυτά οδηγούν προς όφελος των εργαζομένων;

Εμείς ξεκινάμε κατ' αρχήν από την άποψη ότι πρέπει να πέσει το όριο συνταξιοδότησης και, αν θέλετε, αυτό είναι και ένα από τα πολλά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Λέμε, λοιπόν, για σύνταξη στα 60 και στα 55. Οταν μια σαρανταπεντάρα -πενηντάρα, σε κλάδους μάλιστα που έχουν συγκεκριμένα φθίνουσα πορεία, χάνει τη δουλιά της - έχει, αν θέλετε και ένα συγκεκριμένο μορφωτικό επίπεδο - και είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να βρει άλλη δουλιά (βεβαίως δουλιά με όρους δουλεμπορίου μπορεί να βρει, απασχόληση στο πόδι μπορεί να βρει, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα) και εμείς δε δίνουμε την πρόωρη συνταξιοδότηση, γιατί αυτό είναι μέτρο που ωφελεί το σύστημα και την Ευρωπαϊκή Ενωση;

Ξεκινάμε με μια τέτοια λογική. Δεν ξεκινάω από τη λογική να φτάσει το όριο συνταξιοδότησης στα 71. Φυσικά, αν η προοπτική είναι να πάει το όριο συνταξιοδότησης στα 71, όταν ζητάς πρόωρη σύνταξη στα 50 για την κλωστοϋφαντουργίνα της Νάουσας, βέβαια μπορείς να πεις ότι έχει 20 χρόνια μπροστά της... Οταν βγαίνει ο κ. Παπανδρέου και λέει ότι μέχρι τα 75 είναι παραγωγικός ο άνθρωπος, εγώ θα πω ότι και μέχρι τα 80 μπορεί να είναι παραγωγικός, αν δεν πάθει άνοια και αλτσχάιμερ ή δεν έχει άλλα προβλήματα... Αλλο, όμως, παραγωγικός και άλλο να δουλεύω για να επιβιώσω μέχρι τα 75»!