Οξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας

-- Θα θέλαμε μια τοποθέτηση για τις πρόσφατες εξελίξεις στο Λίβανο, καθώς και την πολιτική σας εκτίμηση γι' αυτές.

-- Το πιο σημαντικό είναι η άνοδος της επιθετικότητας και της οξύτητας του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού στην περιοχή, με στόχο την υποταγή των λαών της περιοχής στο γνωστό σχέδιο της λεγόμενης «Νέας Μέσης Ανατολής». Η ήττα - η απόλυτη ήττα - των Αμερικανών στο Ιράκ απαιτούσε μια νέα κίνηση στην περιοχή. Λεγόταν ότι ήταν σχεδιασμένη και θα γινόταν μια επίθεση στο Λίβανο στις αρχές Οκτώβρη, αλλά για λόγους οικονομίας του Ισραήλ, άλλαξε το τάιμινγκ, ο χρονισμός της επίθεσης, και συνέβη αυτή την περίοδο. Το ότι άλλαξε ο χρόνος, δεν αλλάζει βέβαια σε τίποτα τη φύση του επιδρομέα.

-- Υπάρχουν δύο σενάρια. Το ένα λέει ότι το Ισραήλ δρούσε κατά κύριο λόγο για δικό του λογαριασμό, και άρα ο επόμενος βασικός στόχος είναι η Συρία, και το άλλο σενάριο λέει ότι το Ισραήλ δρούσε κατά κύριο λόγο για να ικανοποιήσει συμφέροντα των Αμερικανών και των Ευρωπαίων, ειδικά των Γερμανών και των Γάλλων, άρα επόμενος στόχος είναι το Ιράν. Τι λέτε;

-- Σχετικά με τους Γερμανούς δεν έχω καμία ιδιαίτερη πληροφορία, αλλά νομίζω δρουν σε απόλυτο συντονισμό με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή, είναι γνωστό ότι τα πολιτικά κέντρα στις ΗΠΑ επηρεάζονται, αν δεν ελέγχονται, από σιωνιστές ή, όπως είναι γνωστοί αλλιώς, νεοσυντηρητικούς. Γι' αυτό βλέπουμε την επιθετικότητα των σιωνιστών, των Αμερικανών, των ιμπεριαλιστών, σε αυτό το επίπεδο. Εξάλλου, πρόκειται για ένα ενιαίο μέτωπο.

Σχέδια επί σχεδίων

-- Για το σχέδιο περί «Νέας» Μέσης Ανατολής, τι νομίζετε;

-- Είμαστε από τους πρώτους που είχαμε προειδοποιήσει σχετικά με αυτό το ιμπεριαλιστικό νεοαποικιακό σχέδιο. Είχαμε αναφερθεί σε αυτό το σχέδιο ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 - τον προηγούμενο... αιώνα. Ηταν ένα σχέδιο του Σιμόν Πέρες. Προέβλεπε τη δημιουργία ενός τέταρτου ιμπεριαλιστικού κέντρου στον κόσμο. Αυτό το τέταρτο ιμπεριαλιστικό κέντρο επρόκειτο να βασιστεί σε τέσσερις παράγοντες. Πρώτος, τα χρήματα των Αράβων - και δεν αναφέρω τον όρο κεφάλαιο, αλλά χρήμα: πρόκειται για κάτι που δεν επενδύεται παραγωγικά. Δεύτερος, η εκμετάλλευση του αραβικού εργατικού δυναμικού, που είναι καλά εκπαιδευμένο και έχει «φθηνή» τιμή. Τρίτος παράγοντας είναι τα νερά της περιοχής. Λ.χ. η Τουρκία έχει τον έλεγχο πολύ σημαντικών υδάτινων πόρων της περιφέρειας, και κτίζει μια σειρά φραγμάτων, σημαντικότερο εκ των οποίων είναι το φράγμα Ατατούρκ. Και τέταρτος, και σημαντικότερος, παράγοντας, είναι η ισραηλινή διοίκηση του όλου εγχειρήματος, ο απόλυτος έλεγχός του. Οταν είχαν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες του σχεδίου, εμείς είχαμε πει πως εάν οι παλιοί σιωνιστές έλεγαν πως «τα σύνορα του Ισραήλ είναι από το Νείλο ως τον Ευφράτη», το νέο motto των σύγχρονων σιωνιστών είναι πως «η επιρροή του Ισραήλ εκτείνεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό ως τον Περσικό Κόλπο». Πρόκειται, ξεκάθαρα, για ένα σχέδιο υποδούλωσης των λαών της περιοχής. Και εντάσσεται σε μια παλιά θεωρία, της δεκαετίας του '80, περί του λεγόμενου «τόξου της έντασης». Το τόξο φθάνει από το Αφγανιστάν ως τη Σομαλία, και είναι το τόξο των ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ. Γι' αυτό οι ιμπεριαλιστές θέλουν να υπαγάγουν όλο αυτό το τόξο υπό τον έλεγχό τους, και μετέρχονται γι' αυτό διάφορα μέσα: τον θρησκευτικό παράγοντα, τον εθνοτικό κ.ά. Αυτό ως τώρα το είδαμε να εφαρμόζεται έμπρακτα στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία, και ακόμα, στη Γιουγκοσλαβία... Μπροστά σ' όλα αυτά, η θέση του Κόμματός μας, η αντίληψή μας, είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια συνολική, συνεκτική στρατηγική για να αντιμετωπιστούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Και δεν έχουμε άλλη εναλλακτική οδό εκτός από την αντίσταση, με όλα τα μέσα. Αντίστοιχη με τη δράση του ιμπεριαλισμού θα είναι η αντίδραση, η αντίσταση, η αντιμετώπιση των λαών. Η εισβολή και κατοχή στο Ιράκ, παραδείγματος χάρη, αντιμετωπίζεται από το λαό του Ιράκ με ένοπλη πάλη και αυτό είναι νόμιμο, θεμιτό και φυσιολογικό. Παράλληλα, ο ιμπεριαλισμός προχωρά με τα νεοφιλελεύθερα σχέδιά του στο οικονομικό πεδίο, προσπαθώντας να επιβάλλει πολιτικά τετελεσμένα στους λαούς. Αγωνιζόμαστε και ενάντια σ' αυτό. Αγωνιζόμαστε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για την πατριωτική και εθνική ενότητα, και για την ενότητα των εδαφών της χώρας.

Στόχος και η Συρία

-- Διαφαίνεται μια προσπάθεια αποδυνάμωσης της Συρίας. Υπάρχει ένα κουρδικό κίνημα, το οποίο ξαφνικά υποστηρίζεται από κάποιους. Υπάρχει μια εκτεταμένη εκστρατεία προπαγάνδας και παραπληροφόρησης σχετικά με την κυβέρνηση της Συρίας - περίπτωση Χαρίρι κ.ά. Και τρίτο, η όλο και εντεινόμενη επιθετικότητα του Ισραήλ, με τα αεροσκάφη του να πετάνε ακόμα και πάνω από τη Δαμασκό. Βλέπετε «σχέδιο» πίσω απ' όλα αυτά;

-- Ομολογουμένως, ως κράτος, η Συρία είναι ένα από τα βασικά εμπόδια για την εφαρμογή του σχεδίου της «νέας» Μέσης Ανατολής. Ο πρόεδρος της Συρίας έχει αντιταχθεί ανοιχτά σε αυτά τα σχέδια. Προ ημερών είπε σε ομιλία του ότι δε θα λυγίσουμε μπροστά στις πιέσεις των Αμερικανών και κάποιων Ευρωπαίων, που δεν κατονόμασε, αλλά άφησε να εννοηθεί ποιοι ήταν. Ηταν σαφές ότι η Γαλλία άσκησε μεγάλες πιέσεις ώστε η Συρία να αλλάξει στάση. Παρ' όλα όσα λέγονται, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί έχουν θαυμάσιο συντονισμό. Τώρα, όσον αφορά το Κουρδικό, το Κόμμα μας έχει στις θέσεις του εδώ και δεκαετίες την ικανοποίηση των πολιτιστικών και πολιτισμικών δικαιωμάτων των Κούρδων. Ομως η κουρδική αντίδραση προς την κυβέρνηση μεγιστοποιείται. Το παζάρεμα συνεχίζεται. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι απλά. Μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις εναντίον της ιμπεριαλιστικής επίθεσης του Ισραήλ και των Αμερικανών κατά του Λιβάνου έγινε σε μια βόρεια πόλη, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Κούρδοι. Το Κόμμα μας έκανε δύο φεστιβάλ, ένα στη Δαμασκό και ένα σε μια επαρχία όπου πλειοψηφεί το κουρδικό στοιχείο. Και το κάναμε συνειδητά, για να διαλύσουμε κάθε αυταπάτη ότι μπορεί κανείς να «εκμεταλλευτεί» το κουρδικό στοιχείο, που βρίσκεται πολύ κοντά με τους Αμερικανούς: συνορεύει πρακτικά, λόγω Ιράκ. Πρέπει να πούμε ότι οι εξελίξεις στο Λίβανο θα αλλάξουν τα σχέδια των Ισραηλινών και των Αμερικανών. Η αντίσταση τους αναγκάζει να σκεφτούν ορισμένα πράγματα. Δεν υποβαθμίζουμε τον κίνδυνο, αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει. Φυσικά, όταν το Ισραήλ και οι Αμερικανοί αρχίζουν να κακολογούν έναν ηγέτη, ξέρουμε ότι τα πράγματα γίνονται πια σοβαρά... Οσον αφορά τη στάση της Ρωσίας, είναι αξιοσημείωτο ότι η Μόσχα υιοθέτησε θέσεις αντίθετες με τα συμφέροντά της ως καπιταλιστικής δύναμης. Ηταν λίγο περίεργο. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και επί τσαρικής διακυβέρνησης, η Ρωσία έβλεπε την περιοχή ως ένα πεδίο όπου είχε συμφέροντα. Το να βλέπει κανείς τον Πούτιν και τον Σιράκ στο Λένινγκραντ (ή Αγία Πετρούπολη), να λένε με ένα στόμα ότι «το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα» την ώρα που επιτίθεται στο Λίβανο και την Παλαιστίνη, είναι μάλλον παράξενο. Μπορούμε βέβαια να εξηγήσουμε τη στάση του Πούτιν ψυχολογικά: οι άνθρωποι που αναρριχήθηκαν στην εξουσία μέσω της αντεπανάστασης, δεν τρέφουν και τόσο φιλικά αισθήματα ως προς τις επαναστάσεις ή την αντίσταση.

-- Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο Λίβανο; Βλέπετε να διατηρείται μια ισραηλινή κατοχή, συνεπικουρούμενη από τον ΟΗΕ;

-- Αυτό είναι καθαρά θέμα του συσχετισμού δύναμης. Ωστόσο πρέπει να σημειώσουμε ότι κρίσιμο ρόλο έχει και το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό του Λιβάνου. Αν ο λαός ήταν συσπειρωμένος γύρω από την αντίσταση, δε θα υπήρχε κανένα θέμα. Ομως υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό μια Πέμπτη φάλαγγα και αυτό κάνει πολύ δύσκολη την κατάσταση.

Φόβισε πολλούς η λαϊκή οργή

-- Θεωρείτε ότι το κύμα αυθόρμητης λαϊκής οργής για τις εξελίξεις στο Λίβανο έπαιξε ρόλο; Και θα οδηγήσει σε πολιτικές αλλαγές στην περιοχή;

-- Σίγουρα έπαιξε ρόλο - αυτό είναι πολύ σημαντικό, πρέπει να το τονίσουμε. Οι ηγεσίες των αραβικών χωρών αναγκάστηκαν σταδιακά να αλλάξουν στάση. Οι πιο εύστροφοι από αυτούς διαμήνυσαν στους Αμερικανούς ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να κινούνται στην περιοχή με αυτόν τον τρόπο. Παράγοντες στην περιοχή, που διατηρούν πολύ στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, δε θα χρησιμοποιήσω τη λέξη «πράκτορες», έγινε γνωστό πως είπαν στην Κοντολίζα Ράις ότι η πολιτική του Ισραήλ και των ΗΠΑ απειλεί, λόγω της λαϊκής οργής που προκάλεσε να οδηγήσει, σε ανατροπή όλα τα καθεστώτα της περιοχής. Ωστόσο, και πάλι αυτό που θα έχει καταλυτικό ρόλο θα είναι ο συσχετισμός δύναμης.