Σε μια ιδιότυπη σκυταλοδρομία επιδίδονται την τελευταία εικοσαετία το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία για την προώθηση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων. Κατά την εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία, ο ένας συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος, με μια αξιοθαύμαστη συνέπεια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Στην αφετηρία αυτής της επιχείρησης, στα τέλη της δεκαετίας του '80, το ΠΑΣΟΚ, με την ίδρυση του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, έθεσε τις βάσεις για το ξεκαθάρισμα των λεγόμενων προβληματικών επιχειρήσεων. Η «ανασυγκρότηση» σειράς μεγάλων επιχειρήσεων που εγκατέλειψαν καταχρεωμένες οι πρώην ιδιοκτήτες τους, και πλήρωσαν τα σπασμένα τους οι φορολογούμενοι, δηλαδή ο λαός, αφού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετοχοποίησε τότε τις ζημιές τους, έστρωσε το χαλί στην κυβέρνηση της ΝΔ το 1990, να προχωρήσει για την ολοκλήρωση του εγκλήματος. Είτε με λουκέτο σε πολλές από τις επιχειρήσεις αυτές (περίπτωση συγκροτήματος Σκαλιστήρη), είτε με το ξεπούλημα (περίπτωση ΑΓΕΤ) των υπολοίπων.

Ηταν η περίοδος που δρομολογήθηκε η ενιαία εσωτερική αγορά της τότε ΕΟΚ, την οποία υπηρέτησε πιστά το ΠΑΣΟΚ και η οποία προετοίμασε το επόμενο βήμα που ήταν η μετατροπή της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ενωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης. Στο κομβικό σημείο της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, στις αρχές της δεκαετίας του '90, βρίσκουμε τα δύο κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) μαζί με το Συνασπισμό, να υπερψηφίζουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, με την οποία ανοίγει το κεφάλαιο της «απελευθέρωσης» των αγορών και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών.

Το 1993, το ΠΑΣΟΚ παίρνει τη σκυτάλη από τη ΝΔ για να αποδειχθεί στην επόμενη δεκαετία ο πιο συνεπής φορέας αυτής της πολιτικής. Οι μετοχοποιήσεις (ΟΤΕ, Ελληνικά Πετρέλαια, κ.ά.), οι απευθείας ιδιωτικοποιήσεις (περίπτωση Ιονικής Τράπεζας) σε συνδυασμό με τις ιδιωτικοποιήσεις πολλών τομέων μέσω εργολαβιών στις ΔΕΚΟ και την Τοπική Αυτοδιοίκηση προετοίμασαν το έδαφος για να ακολουθήσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τη δεδηλωμένη πρόθεση να ολοκληρώσει αυτή την πολιτική. Η πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, της Εμπορικής, που όπως δήλωσε ο κ. Καραμανλής είναι μόνο η αρχή...

Σ' όλα τα στάδια η ταύτιση των δύο κομμάτων στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων ήταν εντυπωσιακή. Ωστόσο, αυτή η ταύτιση δεν εμπόδιζε τη ΝΔ, ή το ΠΑΣΟΚ, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, να καταγγέλλουν την κυβέρνηση για την πολιτική σ' αυτό τον τομέα. Περιορίζοντας την αντιπαράθεση στο ύψος του τιμήματος, έναντι του οποίου εκποιούνται οι ΔΕΚΟ, ή στις διαδικασίες της εκποίησης, οι δύο συνεταίροι επιχειρούν να εκτρέψουν το ενδιαφέρον της «κοινής γνώμης», των εργαζομένων από το κύριο θέμα στα δευτερεύοντα.

Για τους εργαζόμενους το έγκλημα είναι η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και όχι αν οι ΔΕΚΟ πουλιούνται φθηνά ή ακριβά. Η παραπλανητική ψευτοαντιπαράθεση δεν πρέπει να «θολώσει» το αίτημα «όχι στην ιδιωτικοποίηση», απαίτηση που πρέπει να αποτελεί και περιεχόμενο πάλης για ΔΕΚΟ λαϊκή ιδιοκτησία αφού μόνο έτσι θα μπουν στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων.