Οι μετανάστες δεν είναι σπάνιο είδος υπό εξαφάνιση και ούτε έχουν ανάγκη να τους συμπεριφέρονται κατ' αυτόν τον τρόπο. Είναι άνθρωποι, που στην πλειοψηφία τους ανήκουν στα φτωχά λαϊκά στρώματα των κοινωνιών τους και η ανάγκη τους οδήγησε στη φυγή. Και εκεί, στις χώρες υποδοχής, η ανάγκη των αφεντικών για μεγαλύτερα κέρδη οδηγεί στη δημιουργία του ρατσισμού, που νομιμοποιεί ηθικά τη σκληρότερη εκμετάλλευση των μεταναστών εργατών. Γι' αυτό τα προβλήματά τους δε λύνονται και δεν πρόκειται να λυθούν, όσο ένα κομμάτι του αντιρατσιστικού κινήματος αρέσκεται σε μια χριστιανική αντίληψη περί καλού και κακού και όσο δεν καταφέρνει να ανακαλύψει και αποκαλύψει τις οικονομικές αιτίες ύπαρξης του ρατσισμού και κατ' επέκταση να συνδέσει τις ανάγκες των μεταναστών με αυτές της ντόπιας εργατικής τάξης.